Εδώ και μερικές βδομάδες κυκλοφορεί στο διαδίκτυο μια φωτογραφία όπου μια μάνα κρατώντας τα 4 παιδιά της και με ζωγραφισμένη την αγωνία στο πρόσωπό της, βιώνει τις τραγικές συνέπειες του πολέμου. Μια φωτογραφία η οποία σαφώς θα μπορούσε να έχει χιλιάδες αντίτυπα, με διαφορετικούς πρωταγωνιστές κάθε φορά.

Το πιο κάτω σχόλιο αναρτήθηκε από την Αντωνία Κυπριανού η οποία ανήρτησε τη φωτογραφία:

Όλη η κυπριακή τραγωδία σε μια φωτογραφία ανεκτίμητη.

Αν μπορούσαν θα την εξαφάνιζαν και αυτήν, όπως τόσες άλλες που παρέμειναν ερμητικά κλειστές στα συρτάρια του Ερυθρού Σταυρού και του ΟΗΕ... τίποτε να μην θυμίζει το κακό που μας βρήκε όταν ο αιμοδιψής Αττίλας και οι αδίστακτοι φίλοι του αποφάσισαν να σπείρουν τον θάνατο στο πολύπαθο νησί μας.

Ποιος νοιάστηκε στ’ αλήθεια πώς πέρασε αυτή η γυναίκα στη προσφυγιά με το πέμπτο παιδί στη κοιλιά;

Πόσες μέρες έζησε χωρίς παπούτσια μέχρι να ξεφουσκώσουν και να θρέψουν οι πληγές στα πόδια της;

Οι πληγές στο σώμα επουλώθηκαν, στη ψυχή όμως αυτής και των παιδιών της, όπως και χιλιάδων συμπατριωτών μας, δεν θα γιατρευτούν ποτέ.

Όποτε βλέπω αυτή την φωτογραφία κλαίω.

Την λένε Ανδριάνα και θα μείνει στην ιστορία χωρίς ανδριάντα, στους αιώνες των αιώνων.

Τον ανδριάντα σας τον χαρίζει... δεν έχει σπίτι ούτε καλύβι... και όσοι κυβέρνησαν αυτόν τον τόπο πρέπει να ντρέπονται.

Δεν παρακάλεσα ποτέ κανένα να κοινοποιήσει τις αναρτήσεις μου.

Δεν έχω άλλο τρόπο να βοηθήσω αυτή την λατρεμένη μάνα, ελπίζω οι άρχοντες και όσοι κόπτονται για τα κοινά σε θέση εξουσίας όπως ευαισθητοποιηθούν.

Το οφείλουμε σε όσους έφυγαν με τον πόνο του πρόσφυγα και το βάρος της αδικίας στη ψυχή τους.

*Η CITY εντόπισε την κυρία Ανδριάναμ και κάνει προσπάθεια να επικοινωνήσει μαζί της.

Διάβασε επίσης: «Άησ’ την πόρταν ανοιχτήν γιε μου τζαι μπορεί να ‘ρτει ο παππούς σου...»