Μια ιστορία όπου 415 προσφυγόπουλα του 1974, έφυγαν ασυνόδευτα από την Κύπρο και φιλοξενήθηκαν στην Ελλάδα.

Η κεντρική φωτογραφία ανήκει στον ίδιο τον κύριο Μιχαήλ

 

Πιο κάτω αυτούσια η ανάρτησή του:

Ναι, ήμασταν κι εμείς κάποτε, πριν 44 χρόνια, ασυνόδευτα παιδιά. Ο γράφων ήταν ανάμεσα σ’ αυτά τα παιδιά.

Διωγμένα από τον πόλεμο. Φοβισμένα, ανυπεράσπιστα.

Μας ανέβασαν σ’ ένα καράβι μέσα σε… «ομαλές» συνθήκες χάους.

Χωρίς τους γονείς μας, πηγαίναμε στο άγνωστο.

Δεν ξέραμε πού. Δεν ξέραμε για πόσο, τίποτε δεν ξέραμε. Ξέραμε μόνο πως πηγαίναμε στην Ελλάδα. Τίποτε άλλο.

44 χρόνια μετά, μέρος του λαού αυτού που υπέφερε από πόλεμο και προσφυγιά, δείχνει την αναλγησία του. Δείχνει τα φοβικά του σύνδρομα και καταφεύγει σε γελοίες θέσεις για να δικαιολογήσει τα σύνδρομα του. Ούτε καν σκέφτεται τι μπορεί να βίωσαν αυτά τα παιδάκια που θα έψαχναν ένα ασφαλές καταφύγιο για κάποιο χρονικό διάστημα.

Κάποιους άλλους τους έπιασε δήθεν ο πόνος ότι θα τα βάλουν σε πρώην στρατόπεδο!

Κατά τα άλλα κάνουν εκστρατείες μαζεύοντας χρήματα για τα πυρόπληκτα παιδιά της Ελλάδας. Ασφαλισμένα πράγματα, αυτά δεν θα μας κατεβούν εδώ…

Πληρώνουμε κι έχουμε ήσυχο το κεφάλι μας…

Αναφορικά με την πιο πάνω, σχετικά άγνωστη πτυχή της κυπριακής τραγωδίας του 1974, έχουμε γράψει ξανά.

«Θυμάμαι ότι περνούσαν από πάνω τα τουρκικά αεροπλάνα και στην αρχή μας έβαζαν κάτω στο αμπάρι, μέχρι που κάποιος είπε ‘βγάλτε τους πάνω να δουν ότι είναι παιδιά να μην τα βομβαρδίσουν’», αναφέρουν μεταξύ άλλων στις περιγραφές τους οι τρεις Κύπριοι που έζησαν τον πόλεμο από πρώτο χέρι.

Δείτε ολόκληρο το απόσπασμα εδώ: