Η υπόθεση με τη δασκάλα σε δημοτικό στη Λάρνακα που απαγόρευσε στους μαθητές της να κάνουν προσευχή, έφερε στην επιφάνεια ένα μείζον ζήτημα που για χρόνια κινείτο σε θολά νερά.

Είναι ή δεν είναι υποχρεωτική η προσευχή στα σχολεία; Υπάρχει κανονισμός που την επιβάλλει, όπως υποστηρίζει μετά βδελυγμίας η ΠΟΕΔ, ή η «υποχρέωση» είναι απλώς μια συνήθεια που δημιουργήθηκε μέσα στα χρόνια, γιατί... έτσι έπρεπε;

Μία δασκάλα στη Λάρνακα, όπως αναφέρει η είδηση που είδε χθες (Δεύτερα) το φως της δημοσιότητας, αρνήθηκε να κάνει προσευχή με τα παιδιά την πρώτη ώρα, λέγοντάς τους, πάλι σύμφωνα με τα όσα αναφέρει η είδηση, πως «ο Θεός δεν υπάρχει και αν θέλετε να κάνε προσευχές να τις κάνετε στο σπίτι σας». Επιπλέον, η είδηση συνεχίζει αναφέροντας πως η δασκάλα είπε στα παιδιά ότι δεν υπάρχει Θεός και ότι όλα ξεκίνησαν από μία μεγάλη έκρηξη.

Κάποιοι γονείς πνέοντας τα μένεα εναντίον της δασκάλας, σε δηλώσεις που έκαναν στα Μέσα, ανέφεραν πως η εν λόγω δασκάλα που διδάσκει σε παιδιά έκτης δημοτικού επιμένει να μην τους επιτρέπει να κάνουν προσευχή, παρά το γεγονός πως τα ίδια τα παιδιά το ζητάνε.

Λίγο μετά τη δημοσιοποίηση του θέματος, η Παγκύπρια Οργάνωση Ελλήνων Δασκάλων τοποθετήθηκε δημόσια τονίζοντας πως κανένας δάσκαλος δεν έχει δικαίωμα να επιλέγει αν θα κάνει ή όχι την προσευχή, αφού αυτή επιβάλλεται μέσω των κανονισμών του Υπουργείου Παιδείας.

Ισχύει, όμως, κάτι τέτοιο;

Σε επικοινωνία που είχαμε με τον Εκπρόσωπο Τύπου του Υπουργείου Παιδείας, κ. Σπύρο Αντωνέλλο, μας διευκρίνισε πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει, αφού η προσευχή στα σχολεία, σήμερα, είναι προαιρετική και εναπόκειται στον κάθε δάσκαλο και μαθητή εάν θα προχωρήσει στην πραγματοποίησή της.

Μάλιστα, όπως αναφέρει το Υπουργείο, πριν η δασκάλα προχωρήσει στην απόφασή της να μη λέει η ίδια στην τάξη την προσευχή, είχε προηγουμένως συνεννοηθεί με τον Επιθεωρητή του σχολείου, ο οποίος ήταν ενήμερος για το θέμα.

«Αυτό που ισχύει», αναφέρει ο κ. Αντωνέλλος, είναι πως «υπάρχει ένα νομοθετικό πλαίσιο το οποίο βρίσκεται στη Νομική Υπηρεσία για έγκριση και ψήφιση, και επιδιώκει να μετατρέψει ως υποχρεωτική την προσευχή, εξαιρώντας φυσικά παιδιά που είναι αλλόθρησκα». Ωστόσο, συνεχίζει, αυτό δεν είναι κάτι που ισχύει ακόμα, αφού ακόμη εξετάζεται από τη Νομική Υπηρεσία. «Αυτό που ισχύει σήμερα, είναι πως η πρωινή προσευχή είναι προαιρετική», ξεκαθαρίζει για ακόμη μία φορά ο κ. Αντωνέλλος.

Το γεγονός επιβεβαιώνει και η Επίτροπος Προστασίας Δικαιωμάτων του Παιδιού

Σε επιστολή της στο Υπουργείο Παιδείας, η κα Δέσπω Μιχαηλίδου, παραπέμπει σε σχετικό σημείωμα της Επιτρόπου, που είχε δημοσιευθεί το 2012, το οποίο αναφέρει: «Η Επίτροπος έχει διαμορφώσει την άποψη ότι, δραστηριότητες όπως είναι ο προαιρετικός εκκλησιασμός των παιδιών, ενόψει μεγάλων εορτών της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας ή η προαιρετική πρωινή προσευχή, δεν παραβιάζουν, κατ’ ανάγκη, την ουδετερότητα του σχολείου, νοουμένου ότι δίνεται η δυνατότητα στους γονείς ή και τα ίδια τα παιδιά, σε συνάρτηση με το επίπεδο της ηλικίας και της ωριμότητάς τους, να επιλέγουν ή όχι τη συμμετοχή τους σε αυτές, και, παράλληλα τους παρέχονται τα μέσα και οι τρόποι να το πράξουν με διακριτικότητα και χωρίς να προβάλλεται η αξιοπρέπειά τους».

Ήταν ορθό εκ μέρους της δασκάλας να μιλήσει με τέτοιο τρόπο στα παιδιά;

Αν υποθέσουμε πως τα όσα κατήγγειλαν οι γονείς σε σχέση με τη δασκάλα ισχύουν, ότι δηλαδή είπε στα παιδιά πως δεν υπάρχει Θεός και πως όλα αυτά είναι ψέματα, τότε εκ μέρους της εκπαιδευτικού ήταν ένας εντελώς λάθος χειρισμός του θέματος.

Το να υποστηρίζεις την κοσμικότητα στα σχολεία και να διαφοροποιείσαι από το τετριμμένο είναι ένα κομμάτι και χαρακτηρίζεται ως θετικό. Το να βάζεις, όμως, τα παιδιά στη μέση και να προσπαθείς να τους μεταφέρεις τα δικά σου πιστεύω, ή ακόμα χειρότερα να προσπαθείς να τους τα επιβάλεις με το έτσι θέλω, αναμφίβολα είναι λάθος... Αν, ισχύουν βεβαίως, τα όσα διαβάσαμε.