Το ορθό, βέβαια, θα ήταν αυτό να συνέβαινε καθολικά και η αυστηρότητα των δικαστηρίων και των δικαστών να μην μεταβαλλόταν αναλόγως της περίστασης (παράνομες επαύλεις Πέγεια, και παράνομα ξενοδοχεία σε Λατσί και Αγία Νάπα), αλλά και πάλι δεν μπορούμε να αγνοούμε τις περιπτώσεις που η δικαιοσύνη εφαρμόζει τους νόμους και τους κανόνες
Μια ποινική υπόθεση από την επαρχία Πάφου εκδίκασε πρόσφατα το Ανώτατο Δικαστήριο, στην οποία ο κατηγορούμενος έχτισε παράνομα εκκλησάκι προς εκπλήρωση τάματος που είχε κάμει για κάποιο πρόβλημα υγείας της κόρης του.
Η ποινική υπόθεση, η οποία αφορούσε την ανέγερση οικοδομής χωρίς άδεια, ασκήθηκε από τον Έπαρχο Πάφου. Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες του αδικήματος για το οποίο κρίθηκε ένοχος ο κατηγορούμενος, αυτός «προέβη στην ανέγερση οικοδομής, ήτοι κτίσματος, στο οποίο τοποθέτησε σταυρό και θρησκευτικές εικόνες και εχρησιμοποιείτο ως παρεκκλήσι και/ή χώρος προσευχής, χωρίς να έχει εκ των προτέρων εξασφαλίσει άδεια από την αρμόδια Αρχή, που είναι ο Έπαρχος Πάφου».
Μετά την έκδοση της καταδικαστικής απόφασης, το Δικαστήριο, εξέδωσε εναντίον του κατηγορούμενου διάταγμα κατεδάφισης, εντός δύο μηνών από τις 23.2.2017, εκτός αν, στο μεταξύ, εξασφαλιζόταν η σχετική άδεια από την αρμόδια Αρχή.
Η υπόθεση, ωστόσο μεταφέρθηκε στο Εφετείο το οποίο παρόλα αυτά με απόφασή του απόφασή του επικύρωσε την πρωτόδικη απόφαση υποδεικνύοντας πως κατ' αρχάς ότι «η διαπίστωση του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι ο κατηγορούμενος ανήγειρε την οικοδομή, βασίστηκε σε παραδοχή του ίδιου σε μάρτυρες κατηγορίας, των οποίων η μαρτυρία έγινε δεκτή ως αξιόπιστη, ότι ο αυτός έκτισε την εκκλησία που αποτελεί την επίδικη κατασκευή, με σκοπό την εκπλήρωση τάματος που είχε κάμει για κάποιο πρόβλημα υγείας της κόρης του». Υπό αυτά τα δεδομένα, το συγκεκριμένο εύρημα του πρωτόδικου δικαστηρίου, δεν μπορούσε να ανατραπεί. Το επόμενο ζήτημα αφορούσε το κατά πόσο εδικαιολογείτο ή όχι η έκδοση του διατάγματος κατεδάφισης.
Επί του προκειμένου, το Εφετείο σημείωσε ότι «κατά κανόνα εκδίδονται διατάγματα κατεδάφισης παράνομων οικοδομών, η νομολογία όμως αναγνωρίζει περιορισμένη διακριτική ευχέρεια στο Δικαστήριο να μην εκδώσει τέτοιο διάταγμα εάν η παρανομία είναι μηδαμινή, ή περιθωριακή και αφορά ουσιαστικά σε μικρό ή αμελητέο μέρος της οικοδομής, οπότε, εφαρμόζοντας τα Δικαστήρια την αρχή της αναλογικότητας, μπορεί να αρνηθούν την έκδοση διατάγματος κατεδάφισης. Στην προκείμενη περίπτωση, είναι προφανές ότι ολόκληρη η οικοδομή, το προαναφερόμενο δηλαδή εκκλησάκι, όπως χαρακτηρίστηκε, είχε ανεγερθεί από τον Εφεσείοντα άνευ αδείας και επομένως δεν τίθεται θέμα άσκησης της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου υπέρ της μη κατεδάφισης της οικοδομής», κατέληξε το Εφετείο.
Με πληροφορίες από Φιλελεύθερο/ Γιάννης Νεάρχου
