Πλέον, εκεί, βρίσκονται τα παλιά γραφεία του Δημοκρατικού Συναγερμού, στην Πινδάρου. Μέχρι το 1988, ωστόσο, στο σημείο υπήρχε ένα εμβληματικό αρχιτεκτόνημα, το περίφημο σπίτι-τούρτα, ιδιοκτησίας του γυναικολόγου Χαράλαμπου Τύμβιου.

Αν ρωτήσεις σήμερα, εάν γνωρίζουν το ροζ σπίτι-τούρτα, οι περισσότεροι θα σου απαντήσουν θετικά, έχοντας στο μυαλό τους το αντίστοιχο σπίτι-τούρτα στη Λάρνακα, το οποίο εξακολουθεί να δεσπόζει σε κεντρικό σημείο της πόλης του Ζήνωνα -το συγκεκριμένο, μάλιστα, κατοικείται.

Παρόλα αυτά, οι πιο παλιοί Λευκωσιάτες θυμούνται σίγουρα το εμβληματικό σπίτι-τούρτα του γιατρού Χαράλαμπου Τύμβιου, το οποίο βρισκόταν στο κέντρο της πόλης, στην οδό Πινδάρου, και κατεδαφίστηκε πριν από περίπου τρεις δεκαετίες.

Η κόρη του, Μιράντα Τύμβιου, ανέβασε πρόσφατα στα social media μία μαυρόασπρη φωτογραφία του πατρικού της, ξυπνώντας τις μνήμες όλων όσοι εκείνη την εποχή όχι μόνο ήξεραν το πρωτοποριακό για την εποχή κτίσμα αλλά το θαύμαζαν και το ζήλευαν, όπως μας αναφέρει στην κουβέντα που κάναμε για τη CITY.

Ο Δρ. Χαράλαμπος Τύμβιος

«Ο πατέρας μου εκτός από ένας πολύ καλός γιατρός, ήταν και ένας σπουδαίος καλλιτέχνης. Ο ίδιος σχεδίασε το σπίτι και ο ίδιος είχε τη γενική επιμέλεια της διακόσμησής του. Όταν κάποτε τον είχα ρωτήσει ποια ήταν η έμπνευσή του, μου απάντησε πως ήθελε κάτι που να θυμίζει το Τατζ Μαχάλ. Η αλήθεια είναι πως δεν βρήκα ποτέ να υπάρχει κάποια τέτοια ομοιότητα, αλλά και πάλι με τον τρόπο του, το σπίτι μας, ήταν μοναδικό», αναφέρει η κυρία Τύμβιου.

Η κα Μιράντα Τύμβιου σε νεαρή ηλικία

Το σπίτι χτίστηκε το 1948 και βάφτηκε ροζ, γιατί αυτό το χρώμα ήθελε ο Δρ. Τύμβιος. Εντός του σπιτιού, όπως θυμάται η κα Μιράντα Τύμβιου, τα πατώματα ήταν επενδυμένα με μωσαϊκό, ενώ στους τοίχους υπήρχαν μικρά καθρεφτάκια που σχημάτιζαν πεταλουδίτσες και έκαναν διάφορα παιχνιδίσματα με το φως. Το σπίτι διέθετε τρία υπνοδωμάτια, τρεις τζαμαρίες, ένα μπάνιο, μία μικρή κάμαρα για το υπηρετικό προσωπικό, ένα μεγάλο επίσημο σαλόνι και ένα υπόγειο-καταφύγιο για τον πόλεμο.

Η εντυπωσιακή είσοδος του σπιτιού

«Ως παιδί δεν καταλάβαινα πόσο σημαντικό αρχιτεκτόνημα ήταν το πατρικό μου. Θυμάμαι τους φίλους και τους συμμαθητές μου να το θαυμάζουν και πολλές φορές να με ζηλεύουν, γιατί έμενα σε αυτό το μοναδικό σπίτι κι εγώ να μην μπορώ να αντιληφθώ το γιατί. Μάλιστα, δεν ήταν λίγες οι φορές που όταν έφευγα από το σχολείο και κατευθυνόμουν με τα πόδια προς το σπίτι, το κοίταζα από μακριά και μου έκανε εντύπωση, χωρίς να αντιλαμβάνομαι πως αυτό είναι το σπίτι μου», λέει η κα Μιράντα.

Διάφοροι εσωτερικοί χώροι του σπιτιού

Η κυρία Τύμβιου έφυγε από το πατρικό της όταν παντρεύτηκε. Τη δεξίωση του γάμου της, όμως, την έκανε εκεί. «Αγαπούσα τόσο πολύ το σπίτι μου που αποφάσισα πως δεν ήθελα να κάνω τη δεξίωση στο Hilton, όπως τα αδέλφια μου, αλλά στο σπίτι μας. Έτσι κι έγινε. Θυμάμαι πόσο περήφανος και συγκινημένος ήταν ο πατέρας μου, τότε».

Το σπίτι κατεδαφίστηκε το 1988. «Δυστυχώς, ο πατέρας μου ήταν ακόμη εν ζωή και το είδε να γκρεμίζεται και στη θέση του να χτίζεται μία πολυκατοικία», θυμάται η κυρία Τυμβίου.

Η κατεδάφισή του, το 1988

Σήμερα, οι μνήμες παραμένουν ζωντανές στις αναμνήσεις της και τις φωτογραφίες από εκείνη την εποχή. «Μια σκηνή που θυμάμαι έντονα, ήταν όταν ο πατέρας μου είχε καλέσει στο σπίτι μας τον Γιάννη Πουλόπουλο και την Ρένα Κουμιώτη για να τραγουδήσουν σε μία συνάθροιση που είχε οργανώσει. Ήταν τόσο όμορφα».

Η σχέση με το ροζ σπίτι-τούρτα της Λάρνακας

«Το σπίτι-τούρτα στη Λάρνακα το γνωρίζω. Ξέρω, μάλιστα, πως τότε είχαν προσεγγίσει τον αρχιτέκτονα που είχε φτιάξει και το δικό μας σπίτι για να τους κάνει ένα ίδιο, αλλά αυτός αρνήθηκε και τους έφτιαξε κάτι παρόμοιο, με εμφανείς όμως διαφορές από το πρωτότυπο».