Η σύζυγός του Θάνου Μικρούτσικου, Μαρία Παπαγιάννη, στον επικήδειο λόγο της αναφέρθηκε στην πρώτη φορά που συναντήθηκαν, αλλά και σε όσα της έλεγε ο ίδιος όταν αυτή ανησυχούσε ότι θα κουραστεί.

«Πέρασαν 26 χρόνια από τότε που συναντηθήκαμε. Από τότε που με πρόσεξες εσύ, γιατί εγώ σε είχα στο μυαλό μου πολλά χρόνια πριν. Όταν μαθήτρια ακόμα ανακάλυπτα τα Πολιτικά και τον Μπρεχτ. Από την πρώτη φορά που συναντηθήκαμε, νεαρή δημοσιογράφος εγώ, ο αγαπημένος μου συνθέτης εσύ, έγινες η εμμονή μου. Ήθελα να είμαι μαζί σου. ‘Αν καταφέρουμε το όλον του ενός’, μου έλεγες.

Ήλιε μου, Φεγγάρι μου. Μην σε νοιάζει τίποτα αφού έχουμε γίνει ένα. Θα είμαι πάντα εκεί. Αυτό που ζούμε είναι σπάνιο. Τον απόλυτο έρωτα, την απόλυτη αγάπη, την απόλυτη ευτυχία. Θέλει πολλές ζωές και εμείς το καταφέραμε’, μου έλεγες. Και εγώ έτρεμα. Μην κουραστείς. Και εσύ γέλαγες και χόρευες και τραγουδούσες και έλεγες πως κανένας δεν μπορεί να σε νικήσει γιατί τα είχες ήδη όλα.

Τη μουσική σου, την αγάπη, τους φίλους, τα παιδιά σου, το σπίτι σου κι εγώ να μην σε χορταίνω ποτέ. Έκανες σπίτι σε μια αετοφωλιά για να σε έχω μόνο δικό μου. Εδώ θα έρθουμε σου έλεγα όταν κουραστείς από όλα. Αλλά κουράζεται ο άνεμος; Πάνω στη σκηνή η αγάπη του κόσμου σου έδινε φως. Αγάπη μου, δεν ξέρω αν θα γιατρέψω ποτέ την πληγή μου, ξέρω όμως ότι με μπόλιασες με τη χαρά της ζωής και της δημιουργίας. Αντίδοτο σε κάθε μιζέρια, κάθε μικρότητα, κάθε αναβολή. Σου υπόσχομαι πως πάντα θα πορεύομαι στο δρόμο σου και θα ονειρεύομαι ότι κάποτε θα πετάξω και θα σε φτάσω».

Η κόρη του, Αλεξάνδρα, τον αποχαιρέτισε λέγοντας: «Μπαμπά μου, καπετάνιε, είσαι και θα παραμείνεις ο μεγαλύτερος ήρωας από όλους. Και αν αυτή τη στιγμή βρίσκεσαι σε κάποιο παράλληλο σύμπαν, κάπου στον Σταυρό του Νότου, κράτησε μου ζεστό το πιάνο για όταν θα ξανασυναντηθούμε».