Αν έτυχε να περάσεις πρόσφατα μέσα από το Φυτίδειο Αθλητικό Κέντρο του ΓΣΟ, θα διαπίστωσες πως το άλλοτε υπερσύγχρονο στολίδι της πόλης, έχει μετατραπεί σε ένα ερείπιο, γεμάτο με σκουπίδια, βρωμιές, σπασμένα παράθυρα και επικίνδυνες γωνιές.

Το πολλά υποσχόμενο αθλητικό κέντρο, με τη μακρά ιστορία, που έπεσε θύμα πολιτικών και άλλων αντιπαραθέσεων, αφέθηκε εν τέλει να καταρρέει προσφέροντας άσυλο ασυδοσίας στον κάθε συμπλεγματικό, να εκτονώνει τα πιο σκοτεινά του ένστικτα και απωθημένα.

Όπως το installation της φωτογραφίας, το οποίο πέτυχα σήμερα το πρωί, περνώντας διαμέσου του γηπέδου, με προορισμό τη θάλασσα της Λεμεσού.

Το κοιτούσα αρκετή ώρα, πριν το βγάλω φωτογραφία και αναρωτιόμουν τι μπορεί να κρύβει η ψυχοσύνθεση ενός ανθρώπου που μπήκε στη διαδικασία να φτιάξει κάτι τέτοιο, για να δηλώσει δημόσια το μίσος του για τους gay.

Ύστερα κοίταξα γύρω μου, και είδα παντού σκουπίδια και εγκατάλειψη. Και το ερώτημα που τριγύριζε στο μυαλό μου, απαντήθηκε.

Τη Δευτέρα (2/12) σε δημοσιογραφική διάσκεψη που πραγματοποιήθηκε στη Λεμεσό, υπεγράφη συμφωνία μεταξύ του Κυπριακού Οργανισμού Αθλητισμού (ΚΟΑ) του Δήμου Λεμεσού και του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Κύπρου (ΤΕΠΑΚ) για την ανάπλαση και επαναλειτουργίας αυτού του ιστορικού χώρου.

Όπως προνοεί η συμφωνία, ο Δήμος και το ΤΕΠΑΚ αναλαμβάνουν τη διαχείριση του ΓΣΟ για μια περίοδο 10 χρόνων η οποία θα ανανεώνεται ανά 5ετία. Η δημοτική αρχή από την πλευρά της θα αναλάβει τη διαχείριση των υπόλοιπων χώρων αλλά και μιας τοποθεσίας εντός του ΓΣΟ που θα ανεγερθεί στο χώρο Αθλητικό Μουσείο Λεμεσού. Οι διαβουλεύσεις πήραν σχεδόν 3 χρόνια και το κράτος θα ενισχύσει οικονομικά την προσπάθεια με 1.5 εκατομμύριο ευρώ.

Την τάτσα, όμως, ποιος θα την σβήσει;


Α.Κ