Την ώρα που κάθε σοβαρός Έ­­­­­­­λληνας eurofan, που σέβεται τον εαυτό του, ποστάρει στο προσωπικό του ακκάουντ στο φέισμπουκ τη συμμετοχή της χώρας του στον διαγωνισμό της Eurovision συνοδευόμενη από τσιτάτα εθνικής υπερηφάνειας ότι επιτέλους για πρώτη φορά η Ελλάδα έχει να επιδείξει στους Ευρωπαίους το εναλλακτικό / μινιμάλ / φρέσκο / απαλλαγμένο-από-φανφάρες / πΧοιοτικό-ρε-παιδί-μου πρόσωπό της και την ώρα που ο μέσος Κύπριος πατάει Replay στο συμπαθητικό ηλεκτροπόπ -και αισθητικά καθόλου κακό- κλιπ της fashion setter Τάμτας, κάποιοι, λίγα χιλιόμετρα μακριά από το (πολύπαθο) νησί μας, καλούν σε μποϊκοτάζ του φετινού διαγωνισμού εξαιτίας της διοργάνωσής του στο Ισραήλ.

Με ένα κομμάτι που γράφτηκε για τους Παλαιστίνιους από Παλαιστίνιους, απευθύνεται έκκληση προς κάθε άνθρωπο που θέλει και νιώθει περήφανος για τις πολιτικές και κοινωνικές του ευαισθησίες να απορρίψει τη διεξαγωγή ενός θεσμού που καυχιέται εδώ και έξι δεκαετίες την ομόνοια των λαών μέσω της μουσικής, σε μια χώρα που μεταχειρίζεται τα ανθρώπινα δικαιώματα ως εργαλείο συγκάλυψης εγκλημάτων. Το ζωηρό κομμάτι της ομάδας ακτιβιστών Eurodivision, αποτελεί μια διασκευή του Making Your Mind Up, με το οποίο το Ηνωμένο Βασίλειο είχε κατακτήσει την πρώτη θέση στον διαγωνισμό το 1981. Οι στίχοι απλοί και ξεκάθαροι, προτρέπουν τον κόσμο να ενημερωθεί, να αποφασίσει και εν τέλει να στηρίξει το πολιτισμικό μποϊκοτάζ, αποκαλώντας το Ισραήλ ως κράτος απαρτχάιντ και τονίζοντας την ανάγκη για αντίσταση.

Το εν λόγω κομμάτι κυκλοφόρησε μία μέρα πριν το Ηνωμένο Βασίλειο επιλέξει τον τραγουδιστή με τον οποίο θα λάβει μέρος στον φετινό διαγωνισμό, βρίσκοντας τη συμπαράσταση καλλιτεχνών από όλο τον κόσμο οι οποίοι στηρίζουν την έκκληση των Παλαιστινίων «να μη δοθεί άλλη ευκαιρία στο ισραηλινό κράτος να ξεπλένει τα εγκλήματά του μέσα από την τέχνη». Στην ανοιχτή επιστολή τους περισσότεροι από 140 καλλιτέχνες (μερικοί από αυτούς και με προηγούμενη συμμετοχή στη Eurovision αλλά και καλλιτέχνες από το Ισραήλ) αναφέρουν ότι «όσο οι Παλαιστίνιοι δεν μπορούν να απολαύσουν την ελευθερία, τη δικαιοσύνη και τα ίσα δικαιώματα, δεν θα έπρεπε να υπάρχει συνεργασία με το κράτος που τους αποκλείει από τα θεμελιώδη τους δικαιώματα. Στις 14 Μαΐου, μόλις λίγες μέρες μετά τη νίκη του Ισραήλ στη Eurovision, ο ισραηλινός στρατός σκότωσε 62 άοπλους Παλαιστίνιους διαδηλωτές στη Γάζα -μεταξύ των οποίων έξι παιδιά- και τραυμάτισε εκατοντάδες, τους περισσότερους με πραγματικά πυρά. Η Διεθνής Αμνηστία καταδίκασε την πολιτική που εφαρμόζει το Ισραήλ που πυροβολεί με σκοπό να σκοτώσει ή να ακρωτηριάσει και η οργάνωση Human Rights Watch χαρακτήρισε τους θανάτους “παράνομους και προμελετημένους”. Θα πρέπει να μποϊκοτάρουμε τη Eurovision 2019, αν διοργανωθεί από το Ισραήλ, την ώρα που αυτό συνεχίζει εδώ και δεκαετίες την καταπάτηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων των Παλαιστίνιων. Κατανοούμε ότι η Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Ένωση ζητά από το Ισραήλ να ορίσει έναν χώρο διεξαγωγής του διαγωνισμού που να μην προκαλεί διχασμούς. Θα έπρεπε, όμως, να ακυρώσει τη διοργάνωση του διαγωνισμού από το Ισραήλ και να την αναθέσει σε μία χώρα με μεγαλύτερο σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα. Η αδικία διχάζει, ενώ η επιδίωξη της αξιοπρέπειας και των ανθρώπινων δικαιωμάτων ενώνει».

Ανάμεσα στα κοινωνικά σύνολα που επίσης αντιδρούν είναι και περισσότερες από εξήντα ομάδες ΛΟΑΤ από είκοσι χώρες, οι οποίες κατηγορούν το Ισραήλ ότι «αποσπά την προσοχή από τα εγκλήματα πολέμου κατά των Παλαιστινίων και προωθεί την ατζέντα ροζ ξεπλύματός του (pinkwashing), την κυνική χρήση των δικαιωμάτων των γκέι για να αποσπάσει την προσοχή και να κανονικοποιήσει την ισραηλινή κατοχή, τον αποικιοκρατικό εποικισμό και το απαρτχάιντ». Οι ίδιες οργανώσεις καλούν, παράλληλα, σε μποϊκοτάζ του pride στο Τελ Αβίβ, καθώς, όπως υποστηρίζουν, «το Ισραήλ προωθεί τη Eurovision μαζί με το Pride του Τελ Αβίβ για να αποκομίσει τα μέγιστα οφέλη από έναν ολόκληρο μήνα ροζ ξεπλύματος».

Αυτά, όμως, δεν πρέπει να ανησυχούν εσένα, καθώς εκτυλίσσονται αρκετά μακριά από τα προβλήματα της δικής σου χώρας. Στις 18 Μαΐου (αν θενκ γκοτ περάσουμε στον τελικό) θα πεις κι εσύ ουάου για τη γαμάτη διοργάνωση του Ισραήλ, θα απολαύσεις ξανά επί σκηνής τη «σεβασμός στη διαφορετικότητα» Νέττα να σε υποδέχεται από το Τελ Αβίβ, παρά το περσινό της κάλεσμα στα Ιεροσόλυμα, θα πιστέψεις και πάλι πραγματικά ότι αυτή τη φορά θα το πάρουμε όπως δείχνουν (κάθε, μα κάθε χρόνο) τα προγνωστικά, θα ανταλλάξεις αβίαστα τα 12αρια μας με την Ελλάδα, που φέτος -δεν ξέρω αν το ανέφερα- είναι πιο εναλλακτική / μινιμάλ / φρέσκια / απαλλαγμένη-από-φανφάρες / πΧοιοτική-ρε-παιδί-μου από ποτέ. Μέχρι την ολοκλήρωση του γκλιτεράτου τηλεοπτικού σόου, που φέτος έχει σλόγκαν «Dare to dream», θα έχεις βρει ήδη το νέο σύνθημα που θα αγκαλιάσεις με hashtag και θα ταχθείς ξανά κατά του μπούλινγκ και της κοινωνικής ανισότητας. Όλα αυτά, βέβαια, από μια απόσταση και με την ασφάλεια ότι τα δικά σου ανθρώπινα δικαιώματα χαίρουν απόλυτου σεβασμού και η προσωπική σου ελευθερία αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα όπως κάθε (άλλου) πολίτη που ζει και αναπνέει σε ένα ευρωπαϊκό από κάθε άποψη κράτος. Σωστά;