«Μεγάλωσα ξέγνοιαστα, απλά, όμορφα. Με θυμάμαι στη λεμονιά της αυλής μας να κάθομαι και να τραγουδώ ό,τι έπαιρνε το αυτί μου από το ραδιόφωνο ή την τηλεόραση, να εξερευνώ τις γειτονιές με το αγαπημένο μου ροζ ποδήλατο και να επιστρέφω στο σπίτι μόνο αφού ξεκινούσε να βραδιάζει. Είναι απίστευτο το πόσο ελεύθερη ένιωθα».

Ζώντας στο Βερολίνο, πλέον, εδώ και 11 χρόνια, η Eleni Era παρουσιάζει αυτό το διάστημα το ντεμπούτο άλμπουμ της με τίτλο «Rise Love», το οποίο κυκλοφορεί από δισκογραφική εταιρία Louvana Records.

Με αφορμή την κυκλοφορία αλλά και τις επικείμενες εμφανίσεις στην Κύπρο για την επίσημη παρουσίαση, η Κύπρια κλασική πιανίστα και μαέστρος παιδικής χορωδίας μάς απαντά σε 9 «πώς» και ένα «πού», μεταξύ των οποίων και πώς είναι να ονειρεύεσαι και πώς όταν αντιλαμβάνεσαι τελικά ποια είναι πραγματικότητα.

Πώς είναι να μεγαλώνεις σε ένα μικρό χωριό της Κύπρου;

Ξέγνοιαστα, απλά, όμορφα. Με θυμάμαι στη λεμονιά της αυλής μας να κάθομαι και να τραγουδάω ό,τι έπαιρνε το αυτί μου από το ραδιόφωνο ή την τηλεόραση, να εξερευνώ τις γειτονιές με το αγαπημένο μου ροζ ποδήλατο και να επιστρέφω στο σπίτι μόνο αφού ξεκινούσε να βραδιάζει. Είναι απίστευτο το πόσο ελεύθερη ένιωθα, ο μόνος μου φόβος ήταν να μη βρεθεί κανένα αδέσποτο σκυλί στο δρόμο!

Πώς είναι να ζεις στο Βερολίνο;

Έντονοι ρυθμοί, η πόλη μεταβάλλεται καθημερινά και αυτό δεν με αφήνει ανεπηρέαστη. Νιώθω μια συνεχής ανάγκη να εξελίσσομαι όπως εξελίσσεται και το περιβάλλον γύρω μου. Επίσης, ο πληθυσμός της πόλης συνεχώς αυξάνεται, χρόνο με χρόνο. Πολύ εύκολα μπορεί κανείς να χαθεί σε αυτή την κατάσταση σε μια προσπάθεια να προλάβει να τα δει και να τα γευτεί όλα. Μετά από χρόνια έμαθα να βρίσκω την ισορροπία που χρειάζομαι. Έχω τη δουλειά μου, τους φίλους μου, την ευκαιρία να δω πολλές συναυλίες από τους αγαπημένους μου καλλιτέχνες και ταυτόχρονα να ταξιδεύω πολύ εύκολα σε άλλες πόλεις της Ευρώπης.

Πώς είναι να δουλεύεις για έναν κρατικό οργανισμό στη Γερμανία;

Τα τελευταία 6 χρόνια δουλεύω στην κρατική χορωδία κοριτσιών Βερολίνου και από το 2019 ως δασκάλα σε ένα δημοτικό σχολείο ειδικής εκπαίδευσης. Έχω αρκετά ωφελήματα αλλά το σύστημα εκπαίδευσης έχει πολλά προβλήματα που μαζεύτηκαν λόγω λανθασμένης διαχείρισης στο παρελθόν. Μέχρι το 2020 θα υπάρχει έλλειψη πάνω από 30.000 εκπαιδευτικών σε όλη τη Γερμανία. Είμαι ευχαριστημένη μεν που βρήκα δουλειά αλλά από την άλλη αναρωτιέμαι πολλές φορές πού θα οδηγήσει αυτή η πολιτική.

Πώς είναι ο μουσικός κόσμος των παιδιών με τα οποία δουλεύεις;

Στη Γερμανία ο κόσμος δεν τραγουδάει τόσο πολύ όσο στην Κύπρο. Δεν υπάρχει η ιδέα της παραδοσιακής μουσικής, όπως τη ζούμε στην Κύπρο. Έχω γνωρίσει πολλές οικογένειες, και πάντα διαπιστώνω ότι ελάχιστοι γονείς τραγουδούν με τα παιδιά τους από μικρή ηλικία. Το καλό είναι όμως ότι τα παιδιά μαθαίνουν γρήγορα και απολαμβάνουν τη μουσική! Δουλεύω με σχεδόν 160-200 διαφορετικά παιδιά τη βδομάδα, ηλικίας 4 με 12 χρονών. Τραγουδούμε, χορεύουμε, ακούμε, μαθαίνουμε! Κάθε μάθημα μουσικής είναι μια εμπειρία.

Πώς είναι να ονειρεύεσαι, και πώς όταν αντιλαμβάνεσαι τελικά ποια είναι πραγματικότητα;

Από μικρή ήμουν ονειροπόλα και πάντα έδινα σημασία στα όνειρα που έβλεπα. Έμαθα να ζω με αυτό τον κόσμο των ονείρων που πάντα υπήρχε και υπάρχει μέχρι σήμερα στη ζωή μου. Όταν πρέπει να δουλέψω ή όταν έχω πολύ δύσκολο πρόγραμμα χάνω την πρόσβαση σε αυτό τον κόσμο. Κουράζομαι και αγχώνομαι εύκολα, κάποιες φορές απελπίζομαι και χάνω το νόημα. Νιώθω πως, κάνοντας μουσική, χτίζω μια γέφυρα μεταξύ των δύο κόσμων, μεταξύ των ονείρων και της πραγματικότητας.

Πώς είναι η αναζήτηση αυτού του «κάτι» που ήσουν κάποτε; Η διαδικασία είναι κατ’ ανάγκη επίπονη;

Είναι δύσκολο να βλέπουμε ότι χάνουμε ένα μέρος του εαυτού μας. Όλοι αλλάζουμε και εξελισσόμαστε καθώς μεγαλώνουμε. Κάποτε αυτή η αλλαγή συμβαίνει απότομα, ασυνείδητα και αναπόφευκτα. Τότε προσπαθεί ο εαυτός μας να προσαρμοστεί στην καινούρια κατάσταση για να προστατευτεί. Πολλές φορές ένιωσα ότι «άλλαξα» μέσα σε λίγες μέρες. Αυτό ήταν δύσκολο και επίπονο, διότι δεν είχα αρκετό χρόνο να συμφιλιωθώ με αυτή την αλλαγή. Το μυστικό είναι να εμπιστευτούμε την διαδικασία.

Πώς είναι να γεννιούνται μελωδίες στις 3 τα ξημερώματα;

Είμαι νυχτοπούλι, ακόμα κι αν πρέπει να ξυπνήσω στις 6 το πρωί για να πάω στη δουλειά. Νομίζω μόνο τότε ησυχάζω πραγματικά, επειδή κι ο περισσότερος κόσμος γύρω μου ησυχάζει. Σαν να χρειάζομαι αυτή τη συλλογική ηρεμία για να μπορώ να δώσω χώρο και ησυχία στις σκέψεις μου να εκφραστούν μέσω της μουσικής.

Πώς είναι να συνεργάζεσαι με τους Τραχωνίτη και Μουμτζή της Louvana Records;

Νομίζω πως είναι η πιο όμορφη και αρμονική συνεργασία που είχα μέχρι σήμερα. Νιώθω πολύ άνετα όταν είμαι στο στούντιο μαζί τους, σεβόμαστε και εκτιμούμε ο ένας τον άλλο. Δεν συμφωνούμε αμέσως πάντοτε αλλά ακριβώς αυτή η τριβή απόψεων και η ανταλλαγή ιδεών οδηγούν σε ένα συναρπαστικό αποτέλεσμα! Είμαι πολύ τυχερή που τους έχω φίλους και συνεργάτες.

Πώς είναι να κρατάς στα χέρια σου τον πρώτο σου προσωπικό δίσκο;

Είναι ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα! Αν το έλεγα στη μικρή Ελένη που άκουγε μανιωδώς μουσική στο γυμνάσιο με το φορητό CD player της και που πάντα κουβαλούσε περισσότερα CD απ’ ότι θα μπορούσε να ακούσει στη διάρκεια μιας μέρας στο σχολείο... καλά δεν θα το πίστευε! Είμαι ευτυχισμένη και περήφανη και ήδη ετοιμάζομαι για τον επόμενο δίσκο!

Πού θα εμφανιστείς στην Κύπρο τον Απρίλιο, για την παρουσίαση του άλμπουμ;

Θα έχουμε την επίσημη παρουσίαση δίσκου στις 18 και 19 Απριλίου. Την Πέμπτη, 18/4, στο Savino Live, στη Λάρνακα και την Παρασκευή, 19/4, στο Antonakis Music Hall, στη Λευκωσία. Ανυπομονώ να μοιραστώ τη μουσική μου μαζί σας!