Οι πελλόμασκες στα χωριά ήταν το απόλυτο καρναβάλι

Αν δεν έχεις ντυθεί πελλόμασκα στο χωριό, τότε μάλλον δεν έχεις ζήσει την απόλυτη τρέλα στα καρναβάλια.

Article featured image
Article featured image

Με μεταμφιέσεις «ότι να ‘ναι», οι πελλόμασκες έμπαιναν στα σπίτια του χωριού, τρόμαζαν τον κόσμο, και μέχρι να τους αναγνωρίσει κάποιος δεν έβγαζαν τις μάσκες με καμιά δύναμη.

Ωραίες οι παρελάσεις στις πόλεις, με τα κυριλέ πολυπληθή άρματα, τη φασαρία και τον χορό αλά πόμπα και κετελαπόγκο, αν όμως δεν έχεις ζήσει την εμπειρία της πελλόμασκας και δη σε χωριό, τότε μάλλον κάπου υστερείς σε σχέση με την -κυριολεκτική- τρέλα του καρναβαλιού.

Οι λεγόμενες πελλόμασκες ήταν (και είναι) αμφιέσεις της «τελευταίας στιγμής», οι οποίες σκοπό έχουν να προκαλέσουν το γέλιο και ενίοτε τον τρόμο, αλλά και να σατιρίσουν διάφορες σκηνές της καθημερινής ζωής.

Οι πελλόμασκες δεν έχουν συγκεκριμένη αμφίεση. Όσο πιο χάλια ντυθείς τόσο πιο πετυχημένη η πελλόμασκα. Πολλά ρούχα το ένα πάνω από το άλλο, αταίριαστοι συνδυασμοί, ανακατεμένα μαλλιά, βάψιμο γκροτέσκ είναι ο τέλειος συνδυασμός για να φτάσεις πιο κοντά στην τέλεια πελλόμασκας.

Στη Λεμεσό, όπου το Καρναβάλι είναι τρόπος ζωής και αναπόσπαστο μέρος της πόλης, οι πελλόμασκες τα προηγούμενα χρόνια εμπνέονταν κυρίως από γνωστούς «πελλούς» της πόλης. Ο Κκιαζίμης, ο Αρκοντής, ο Πάρπας και η πελλό-Αντρούλλα αποτελούσαν κάποιες από τις κυριότερες επιλογές....

Όσοι έχουν μεγαλώσει σε χωριά, πελλόμασκες ονόμαζαν τις αυτοσχέδιες μεταμφιέσεις που για την κατασκευή τους χρησιμοποιήσουν ότι υλικό είχαν στο σπίτι.

Ρούχα της γιαγιάς, βαριές καμπαρτίνες, στρατιωτικές στολές, αλλά και στολές της Αστυνομίας, ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να φορέσει κανείς, πάντα συνδυασμένες με περίεργες περούκες και μάσκες έτσι ώστε το αποτέλεσμα να είναι τρομακτικό ή τουλάχιστον αλλόκοτο.

Οι μεταμφιεσμένοι πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι, κτυπούσαν τις πόρτες, ενίοτε εισέβαλλαν με το ζόρι σε διάφορα νοικοκυριά και μέχρι να τους αναγνωρίσει κάποιος δεν έλεγαν να βγάλουν τη μάσκα. Κάποιοι, μάλιστα, δεν την έβγαζαν ποτέ, διατηρώντας έτσι το μυστήριο μέχρι τέλους.

Αφού έπαιρναν το κέρασμά τους από τους οικοδεσπότες, συνέχιζαν τη βόλτα τους στο χωριό και πτου ξανά απ’ την αρχή με πειράγματα και γέλιο.

Κεντρική φωτογραφία: Μηχανή του Χρόνου

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ