Η ιδέα ανήκει στην ηθοποιό Αλίσια Μιλάνο η οποία την προώθησε μέσω Twitter: οι Αμερικανίδες οικειοθελώς πρέπει να στερηθούν τη χαρά της συνουσίας ώστε να υπερασπιστούν το δικαίωμά τους στην αυτοδιάθεση, το οποίο βάλλεται και πάλι.

Οι υποστηρικτές του κινήματος κατά των αμβλώσεων στις ΗΠΑ κάνουν τα πάντα ώστε να ξεσπάσει μια νέα, ιστορική, δημόσια αντιπαράθεση στην Αμερική, μια διαμάχη πολιτική, νομική και πολιτισμική. Προς το παρόν η πιο εντυπωσιακή από τις αντιδράσεις όλων εκείνων (γυναικών και ανδρών) που υποστηρίζουν το δικαίωμα των γυναικών στην αυτοδιάθεση του σώματός τους υπήρξε η αντίδραση της 46χρονης Αλίσια Μιλάνο η οποία με αφορμή την έγκριση ενός άκρως περιοριστικού νόμου στην Πολιτεία Τζόρτζια εξαπέλυσε μια νέα εκστρατεία μέσω Twitter: «Τα αναπαραγωγικά δικαιώματά μας ακυρώνονται. Έως ότου αποκτήσουν οι γυναίκες τον νομικό έλεγχο των σωμάτων τους, εμείς δεν μπορούμε να ρισκάρουμε να μείνουμε έγκυοι. Ενωθείτε μαζί μου, δεν θα κάνουμε σεξ έως ότου να επανακτήσουμε τη σωματική αυτονομία μας. Απευθύνω έκκληση για μια απεργία του σεξ (#SexStrike). Διαδώστε το» προέτρεψε η 46χρονη ηθοποιός και ακτιβίστρια του κινήματος #MeToo.

Το μήνυμά της, το οποίο ανάρτησε τo περασμένο Σάββατο, αναπαράχθηκε σχεδόν αμέσως από χιλιάδες χρήστες του δημοφιλούς μέσου κοινωνικής δικτύωσης και αποτέλεσε το έναυσμα για να αρχίσει μια άλλη δημόσια συζήτηση, με πολλούς και πολλές να διερωτώνται κατά πόσο είναι σωστό να στερηθούν οι γυναίκες τις σεξουαλικές απολαύσεις στο όνομα μιας πολιτικής μάχης και εάν δεν αποτελεί μια πρόταση εξίσου σεξιστική η προτροπή της Αλίσια Μιλάνο για αποχή από το σεξ.

Πάντως η ίδια αρκέστηκε να υπενθυμίσει πως «η ιστορία αποδεικνύει πόσο αποτελεσματική είναι η απεργία του σεξ» ενώ στο Διαδίκτυο κυκλοφόρησαν ακόμα και αναφορές στη Λυσιστράτη και στην ερωτική αποχή που πρότεινε στις γυναίκες της Αθήνας και της Σπάρτης με στόχο τον τερματισμό του Πελοποννησιακού Πολέμου.

Μέσα στο κύμα συντηρητισμού, σημειώνει η Corriere della Sera σε σχετικό ρεπορτάζ της, που πλήττει εκ νέου την Αμερική, τίθεται εν αμφιβόλω η ιστορική απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου στην υπόθεση «Ρόου κατά Γουέιντ» του 1973 μέσω της οποίας νομιμοποιήθηκαν οι αμβλώσεις στις ΗΠΑ. Σύμφωνα με όσα αποφάνθηκαν τότε οι δικαστές, μια γυναίκα μπορεί να αποφασίσει να διακόψει την εγκυμοσύνη έως και 24 εβδομάδες μετά τη σύλληψη, με κριτήριο το γεγονός ότι εάν δεν συμπληρωθεί το εν λόγω διάστημα το έμβρυο δεν μπορεί να επιβιώσει εκτός της μήτρας.

Οι «υπέρμαχοι της ζωής» (pro-life) όπως αποκαλούνται στις ΗΠΑ όλοι όσοι τάσσονται κατά των αμβλώσεων, ζητούν την απαγόρευσή τους μετά την έκτη εβδομάδα, τότε δηλαδή που αρχίζει να χτυπά η καρδιά του κυήματος. Η θέση τους αποτελεί ήδη νόμο σε τρεις αμερικανικές Πολιτείες (Μισισίπι, Οχάιο και, από την προηγούμενη εβδομάδα, Τζόρτζια). Υπερψηφίστηκε και στο Κεντάκι αλλά ανεστάλη σχεδόν αμέσως έπειτα από σχετική απόφαση δικαστηρίου ενώ και τα μέλη της βουλής της Αλαμπάμα εξετάζουν μια νομοθετική διάταξη καθολικού χαρακτήρα δίχως εξαιρέσεις. Μετά την έκτη εβδομάδα κύησης καμιά γυναίκα δεν θα μπορεί να διακόψει την εγκυμοσύνη της ακόμα και εάν είναι θύμα βιασμού ή το έμβρυο που φέρει μέσα της είναι καρπός αιμομιξίας.

Όσον αφορά τους γιατρούς που θα τολμήσουν να παραβιάσουν τον νόμο, θα τιμωρούνται με ποινή κάθειρξης τουλάχιστον δέκα ετών. Και η απήχηση των συντηρητικών δυνάμεων φαίνεται πως είναι ιδιαίτερα μεγάλη. Ερευνητές του Guttmacher Institute, ενός κέντρου ερευνών με στόχο τη διασφάλιση της σεξουαλικής και αναπαραγωγικής υγείας που ιδρύθηκε το 1968 από τον γυναικολόγο και μαιευτήρα Αλαν Γκατμάκερ, κατέταξαν τις αμερικανικές πολιτείες με βάση τον βαθμό εναντίωσής τους προς τα δικαιώματα των γυναικών όπως καθορίστηκαν αυτά μετά την απόφαση του Δικαστηρίου στην υπόθεση «Ρόου κατά Γουέιντ».

Επτά πολιτείες εμφανίζονται να είναι «πολύ εχθρικές», 14 «εχθρικές», 25 τάσσονται υπέρ μιας «μέσης οδού» ενώ μόλις τέσσερις στηρίζουν απόλυτα το δικαίωμα των γυναικών στην αυτοδιάθεση του σώματός τους.