Ήταν φανερό από την ημέρα της παρουσίασής της, πως αυτή η ιδιόμορφη ποιητική συλλογή θα έφερνε ρήξη σε πολλά επίπεδα. Για αρχή η μεγάλη μεσαιωνική αίθουσα Καστελιώτισσα στην Παλαιά Λευκωσία ήταν κατάμεστη. Κυριολεκτικά όμως.

Όχι όπως γράφουν τα κοινότυπα δελτία τύπου παρομοίων εκδηλώσεων. Κυριολεκτικά κατάμεστη από ανθρώπους όλων των ηλικιών, κυρίως νέους. Κοινό στοιχείο όσων παρευρέθηκαν, η αγάπη για τις προηγούμενες δύο ποιητικές συλλογές του Στέφανου Παντελίδη «Εκτός Νόρμας» (abookworm publication 2014) και Πάω γυρεύοντας - κατά τον δαίμονα εαυτού (Βακχικόν 2016), αλλά και η ανυπομονησία για το περιεχόμενο της νέας συλλογής «Εκεί που δεν με σπέρνουν» (Βακχικόν 2019).

Η παρουσίαση ξεκίνησε με ανάλυση και απαγγελία ποιημάτων από τον Ελλαδίτη ποιητή Ε. Μύρων, που αν και δεν μπόρεσε να παρευρεθεί έστειλε ένα οπτικογραφημένο φιλμάκι που με το που ξεκίνησε η προβολή του στη μεγάλη οθόνη, επικράτησε απόλυτη ησυχία. Η απαγγελία των νέων ποιημάτων του Στ. Παντελίδη από τον ιδιαίτερα χαρισματικό ποιητή Ε. Μύρων, ήταν καθηλωτική.

Ακολούθως ο ψυχοθεραπευτής Λάμπρος Σταύρου παρουσίασε τη συλλογή αναλύοντάς την μέσα από τον φακό ενός ανθρώπου που λόγω επαγγέλματος βρίσκεται συνεχώς αντιμέτωπος με τις ανησυχίες και τα ψυχολογικά αδιέξοδα των συνανθρώπων μας. Μεταξύ άλλων, ανέφερε:

«Ο Στέφανος γράφει για να δημιουργήσει ρήξη. Τολμά και λέει τα πράγματα με το όνομά τους προκαλώντας συγκρούσεις με τους αναγνώστες του, αλλά και στους ίδιους τους αναγνώστες με κομμάτια του εαυτού τους… Μας φέρνει αντιμέτωπους με την αλήθεια του, που αν τολμήσουμε να την κοιτάξουμε στα μάτια, θα αντιληφθούμε πως είναι αισίως και δική μας αλήθεια… Ο Στέφανος μας προειδοποιεί, μας ταρακουνά, μας επιτίθεται και μας θυμώνει… Δεν αφήνει όμως τον εαυτό του στο απυρόβλητο… Γράφει και μας ανυψώνει με την πτώση του, μας δυναμώνει με την παραδοχή της δικής του αδυναμίας και μας γεμίζει ελπίδα με τους δικούς του φόβους… Δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι ίσως κάποιοι να βρουν τα ποιήματα του Στέφανου υπερβολικά ή ωμά ή ακόμα καλύτερα, υπερβολικά και ωμά. Μα, το παραδέχεται κι ο ίδιος, άλλωστε, στο ποίημά του «Για να μπω στα Ευπώλητα», όπου σκηνοθετεί ποιητικά τον θάνατό του:

ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΩ ΣΤΑ «ΕΥΠΩΛΗΤΑ»

Θα θέσω τέρμα στη ζωή μου.

«Ποιητής αυτόχειρας»

θα σκίσω τα βιβλία μου

θα φάω μια -μια τις σελίδες

το πρωί θα με βρουν νεκρό

«από υπερβολική δόση ωμής ποίησης»

Το κλίμα στοχασμού και συγκίνησης ανέτρεψε εντελώς ο ποιητής Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου απαγγέλνοντας με ιδιαίτερο, σχεδόν θεατρικό, τόνο επιλεγμένα ποιήματα από τις τρεις ποιητικές συλλογές, υπό τον τίτλο «η Ευ-βάσταχτη ελαφρότητα του Στέφανου Παντελίδη», γεμίζοντας την αίθουσα γέλια.

Ο Στέφανος Παντελίδης αρκέστηκε στο να ευχαριστήσει τους ομιλητές και ιδιαίτερα «τους αναγνώστες των ποιημάτων του που του δίνουν ώθηση να εκδίδει, αντί να αφήνει στα συρτάρια, τα ολιγόστιχα ποιήματά του».

Εάν είστε άνθρωπος με πνευματικές ανησυχίες και η ρήξη με το καταστημένο, το σύνηθες αλλά και τον ίδιο τον εαυτό σας, δεν σας φοβίζει, τότε το «Εκεί που δεν με σπέρνουν» είναι ένα βιβλίο για σας. Και εάν παρά τα όσα διαβάσατε, εξακολουθείτε να πιστεύετε πως όλα είναι μέρος μιας «καλοστημένης μηχανής Μάρκετιγκ», τολμήστε ένα μικρό πρώτο «τρικυμιώδες ταξίδι» στην ανατρεπτική και ενίοτε ενοχλητική ποίηση του Στέφανου Παντελίδη, μέσω της καθηλωτικής παρουσίασης/απαγγελίας του ποιητή Ε.Μύρων: