Όταν πίσω στο 2008 και συγκεκριμένα στις 24 Απριλίου (μου το είπε το Facebook), αποφάσιζα να φτιάξω λογαριασμό στο –φρέσκο ακόμη- κοινωνικό δίκτυο, τίποτα δεν υπήρχε που να με προειδοποιούσε για το τι θα ακολουθούσε.

Τα πρώτα χρόνια της διαδικτυακής αθωότητας, όταν όλοι βλέπαμε το Facebook σαν παιδική χαρά, γράφαμε και ποστάραμε κάθε λογής ασυναρτησίες, φιλοσοφίες, φωτογραφικά άλμπουμ, σχόλια σε όλα, ευχές σε όλους και χιλιάδες άλλες δραστηριότητες που –ευτυχώς- μεγαλώνοντας σταματήσαμε –οι περισσότεροι τουλάχιστον.

Ωστόσο μπορεί εμείς να σβήσαμε από το «σκληρό μας δίσκο» τις νεανικές βλακείες που κάναμε ως φρέσκοι χρήστες του Facebook, το ίδιο το Facebook, όμως, μας έχει φακελωμένους για τα καλά από την πρώτη κιόλας μέρα που κάναμε join έως και σήμερα!

Σιγά το νέο! Θα σκεφτεί κάποιος και δικαιολογημένα, καθώς όλοι λίγο πολύ γνωρίζαμε πως το Facebook ξέρει τα πάντα για εμάς και κρατά αρχείο. Άλλωστε ποιος μπορεί να ξεχάσει το σκάνδαλο Cambridge Analytica. Άλλο, όμως, να το φαντάζεσαι και άλλο να βλέπεις ζωντανά μπροστά σου κάθε κίνηση, σχόλιο, ανάρτηση, φωτογραφία, σκέψη, αντίδραση που έκανες τα τελευταία 11 χρόνια -πολλά από τα οποία κι εσύ ο ίδιος έχεις ξεχάσει- μέσα από ένα πλήρες αρχείο, άρτια ταξινομημένο και ενημερωμένο.

Η διαδικασία για να κάνεις αίτημα λήψης του αρχείου σου είναι σχετικά απλή:

Πας στο Facebook.com/settings
Πατάς «Κατεβάστε ένα αντίγραφο των δεδομένων σας από το Facebook»
Περιμένεις ένα εύλογο διάστημα έως ότου εγκριθεί το αίτημά σου
Έπειτα πατάς «Λήψη αρχείου»
Και αφότου κατέβει το ογκώδες αρχείο, λαμβάνεις ειδοποίηση ότι το αρχείο είναι έτοιμο και μπορείς να το κατεβάσεις στο μορφή HTML

Το δικό μου αίτημα πήρε μία περίπου ημέρα μέχρι να εγκριθεί και να αρχίσει η λήψη του αρχείου μου. Όταν τελικά άνοιξα το αρχείο της ζωής μου, μπορώ να πω ότι τρόμαξα με όλα όσα βρήκα μέσα.

Πληροφορίες που χρονολογούνται και αφορούν από τα διάφορα like και event που είτε έκανα attend είτε με προσκάλεσαν, μέχρι μηνύματα που αντάλλαξα 11 χρόνια πριν στο messenger. Το χειρότερο δε, ήταν ότι πολλά από αυτά που βρίσκονταν μέσα στο αρχείο, δεν τα θυμόμουν καν. Ένα ατελείωτο υλικό από τη ζωή μου, το οποίο έχει στη διάθεσή του το Facebook και αφορά τόσο την προσωπική όσο και την επαγγελματική μου ζωή που προκαλεί δέος. Η αλήθεια είναι πως ακόμη δεν έχω τελειώσει με το σκάλισμα του αρχείου, αφού το υλικό είναι μπόλικο όλα αυτά τα 11 χρόνια, αλλά αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά είναι πως υπάρχουν στιγμές που νιώθω πως πρωταγωνιστώ σε ταινία τρόμου.