Δείτε πιο κάτω το σκίτσο του:
Ο Αργεντίνος σχεδιαστής, Joaquín Salvador Lavado, γνωστός ως Quino, δημιουργός μεταξύ άλλων και της διάσημης Μαφάλντα, πέθανε σε ηλικία 88 ετών.
Τον θάνατο του Quino επιβεβαίωσε, με ανάρτησή του στο Twitter, ο εκδότης του, Daniel Divinsky.
Γιος Aνδαλουσιανών μεταναστών, ο Joaquín Salvador Lavado, γεννήθηκε στην πόλη Μεντόζα της Αργεντινής το 1933. Το όνομα Quino του δόθηκε από τη γέννησή του, ώστε να ξεχωρίζει από τον θείο του Joaquín Tejón, ζωγράφο και γραφίστα.
Σε ηλικία δεκατριών ξεκίνησε να παρακολουθεί μαθήματα στη Σχολή Καλών Τεχνών, αλλά το 1949 εγκατέλειψε «κουρασμένος από το να ζωγραφίζει αμφορείς». Έτσι αφιερώθηκε στο μεγάλο του πάθος: Τη γελοιογραφία και το σκίτσο.
Το διασημότερο δημιούργημά του ήταν η «ασεβής» Μαφάλντα, που «γεννήθηκε» από το πενάκι του το 1964: Η μικρή κόρη μιας νοικοκυράς και ενός ασφαλιστή που με τις ερωτήσεις της και την ωριμότητά της φέρνει συνεχώς σε αμηχανία τους «τρομοκρατημένους» γονείς της.
Η Μαφάλντα ζητά εξηγήσεις για τα πάντα: Την κατάσταση των γυναικών, τη δικτατορία, τον υπερπληθυσμό, τον πυρηνικό πόλεμο, ακόμη και για τον Φιντέλ Κάστρο, εκφράζοντας με τον τρόπο της τις αγωνίες της γενιάς του '60.
Όταν κυκλοφόρησε στην Ισπανία του Φράνκο, η Μαφάλντα θεωρήθηκε ανάγνωσμα αποκλειστικά για ενήλικες. Στη Βολιβία, τη Χιλή, τη Βραζιλία, τα σκίτσα του Quino λογοκρίθηκαν.
Μετά το πραξικόπημα του 1976 στην Αργεντινή, ο Quino κατέφυγε στην Ιταλία και στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στην Ισπανία. Μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 1987 εναντίον του προέδρου της Αργεντινής, Ραούλ Αλφονσίν, ο Quino δημοσίευσε ένα σκίτσο της Μαφάλντα να δηλώνει: «Ναι στη δημοκρατία! Ναι στη δικαιοσύνη! Ναι στην ελευθερία! Ναι στη ζωή!».
Η Μαφάλντα είχε επιλεχθεί ως εκπρόσωπος για τη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού της UNICEF.
Πρόσφατα ο Quino υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο και, μολονότι οι γιατροί κατάφεραν αρχικά να τον σταθεροποιήσουν, η υγεία του κατόπιν επιδεινώθηκε ραγδαία, όπως ανέφεραν τα τοπικά ΜΜΕ.
Σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει το 2004 στην εφημερίδα της Αργεντινής «Página/12», ο Quino είχε δηλώσει πως είχε «πάντα εμμονή» για τη σχέση ανάμεσα στους αδύναμους και στους ισχυρούς.
«Νομίζω πως αν πρόκειται να ανοίξω την εφημερίδα και διαπιστώσω πως τα σχέδια μου δεν θα είναι εκεί θα νιώσω αγωνία, έτσι συνεχίζω να σχεδιάζω. Σαν και αυτόν τον σταθμάρχη που βγαίνει στη σύνταξη, αλλά επιστρέφει κάθε ημέρα για να δει αν τα τρένα είναι στην ώρα τους. Δεν μπορώ να με φανταστώ να περιμένω τα τρένα να περάσουν. Αφήστε που στη δουλειά μου δεν υπάρχουν τρένα», είχε δηλώσει απαντώντας στην ερώτηση γιατί εξακολουθεί να δημιουργεί.
