Σήμερα, το σύνθημα «Δεν είναι αθώοι, Όλοι οι ναζί στη φυλακή» παίρνει σάρκα και οστά.


Τετάρτη 7 Οκτωβρίου. 7 χρόνια μετά την εν ψυχρώ δολοφονία του ράπερ Παύλου Φύσσα, από Χρυσαυγίτες, και σχεδόν 5,5 από την έναρξη της πολύκροτης δίκης του νεοφασιστικού μορφώματος της Χρυσή Αυγής, το Α’ Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων της Ελλάδας, στις 11:00 π.μ. πρόκειται, εκτός απροόπτου, να ανακοινώσει την απόφαση του για μία δίκη που αντίστοιχή της δεν έχει υπάρξει, έως σήμερα, σε παγκόσμιο επίπεδο, στη σύγχρονη ιστορία.

Πεντέμιση χρόνια μετά και 453 δικασίμους, η πολύκροτη δίκη της Χρυσής Αυγής φτάνει επιτέλους στο τέλος της, με την Πρόεδρο του Α’ Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Αθηνών, Μαρία Λεπενιώτη, να τοποθετείται σχετικά με την ενοχή ή μη των 68 κατηγορουμένων. Το μεγάλο διακύβευμα είναι αν το δικαστήριο θα καταδικάσει τη Χρυσή Αυγή ως εγκληματική οργάνωση, η οποία όπως έχει σημειώσει και το παραπεμπτικό βούλευμα, δρα υπό τον μανδύα πολιτικού κόμματος.

Μετά το 1974, για πρώτη φορά η Ελληνική Δημοκρατία αντιμετώπισε μια τέτοια απειλή, αφήνοντας χώρο για δράση σε μια οργάνωση που στρεφόταν εναντίον του πολιτεύματος και των αξιών της Ελληνικής Πολιτείας. Και μπορεί πλέον το νεοναζιστικό μόρφωμα να βρίσκεται εκτός βουλής και στο περιθώριο, ωστόσο η έκδοση της καταδικαστικής απόφασης και ο χαρακτηρισμός τους ως εγκληματική οργάνωση, έχει πολιτική και συμβολική αξία και βαρύτητα για τη Δημοκρατία, αλλά και ηθική δικαίωση για τη μάνα του Παύλου Φύσσα, Μάγδα, η οποία πολέμησε μέχρι τέλους για να βρισκόμαστε σήμερα σε αυτό το κομβικό -για τη δημοκρατία και τη δικαιοσύνη- σημείο.

«Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ»

Στις 18 Σεπτεμβρίου 2013, ο ράπερ Παύλος Φύσσας δολοφονείται από Χρυσαυγίτες. Ο θάνατός του αποτελεί την αρχή του τέλους για το ναζιστικό μόρφωμα και την αρχή μιας Οδύσσειας για τη Μάγδα.

Τις πρώτες πρωινές ώρες της 18ης Σεπτεμβρίου 2013 δεκάδες μηνύματα σε social media άρχισαν να διακινούν τις πρώτες πληροφορίες για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα: «οι φασίστες μαχαίρωσαν ένα παλικάρι στο Κερατσίνι».

Στην περιοχή επικρατούσε αναβρασμός όταν μία ομάδα ανθρώπων, κάποιοι με ξυρισμένα κεφάλια και μαυροντυμένοι, καταγράφηκε -και από αστυνομικούς - να κυκλώνουν την καφετέρια «Κοράλλι». Λίγο πριν, ένα κομβόι μηχανών και αυτοκινήτων μελών της Χρυσής Αυγής ξεκινούσε από τα γραφεία της Τοπικής της Νίκαιας προς την καφετέρια, ειδοποιημένοι από ένα ομαδικό sms: «Όλοι τώρα στην Τοπική». Το κατά τη δικογραφία τάγμα εφόδου κυνήγησε τον μουσικό της hip hop ώσπου τον εγκλώβισε. Η εμφάνιση του στελέχους της Τοπικής, Γιώργου Ρουπακιά, με ένα μαχαίρι στο χέρι ήταν το τέλος του Παύλου Φύσσα. Δύο μαχαιριές κατάστηθα και μία στο πόδι. Λίγο πριν ξεψυχήσει ο Φύσσας υπέδειξε τον δράστη που μόλις είχε πετάξει το μαχαίρι.

Εκείνο το βράδυ καταγράφηκαν περίπου 150 κλήσεις κινητών που ανήκαν σε μέλη, στελέχη και την ηγετική ομάδα της Χρυσής Αυγής, πριν αλλά και μετά τη δολοφονία του μουσικού.

Η καθοριστική κίνηση και ενώ ο αντίκτυπος από τη δολοφονία στην κοινή γνώμη γιγαντωνόταν, έγινε δύο μόλις μέρες μετά τη δολοφονία, από τον τότε υπουργό Δημόσιας Τάξης, Νίκο Δένδια. Ο υπουργός απέστειλε στην εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Ευτέρπη Κουτζαμάνη, αναφορά στην οποία περιελάμβανε 32 περιστατικά επιθέσεων, απειλών και άλλων, μελών της Χρυσής Αυγής που είχαν καταγραφεί σε όλη την χώρα, ζητώντας να ενταχθούν στις προβλέψεις του άρθρου 187 για τη σύσταση και δράση εγκληματικής οργάνωσης. «Η δραστηριότητα εκτρέπεται των ορίων μεμονωμένων περιστατικών» ανέφερε μεταξύ άλλων ο κ. Δένδιας.

Η αναφορά Δένδια αποτέλεσε τεράστιας νομικής σημασίας ενέργεια καθώς ζητήθηκε από τη Δικαιοσύνη να απαντήσει σε ένα ιδιαίτερα κρίσιμο ερώτημα που για πρώτη φορά και μετά από σωρεία επιθέσεων συνέδεε την Χρυσή Αυγή με οργανωμένη εγκληματική ομάδα.

Η δίωξη και οι συλλήψεις για εγκληματική οργάνωση

Στις 22 Σεπτεμβρίου 2013 με εντολή της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου ο αντεισαγγελέας του ανώτατου δικαστηρίου Χαράλαμπος Βουρλιώτης ξεκινά έρευνα με πρώτη ύλη το υλικό του κ. Δένδια. Εξετάζει μάρτυρες, συλλέγει πλούσιο υλικό και πριν περάσει μία εβδομάδα συντάσσει πόρισμα στο οποίο η Χρυσή Αυγή περιγράφεται ως οργάνωση που, από κλειστός κύκλος ιδεολογικής επιμόρφωσης ναζιστών το 1987, εξελίχθηκε σε πολιτικό σχηματισμό με επιχειρησιακό και πολιτικό τμήμα, των οποίων η ηγετική ομάδα είναι κοινή και με κορυφή της ιεραρχίας τον αρχηγό στον οποίο αναγνωρίζεται απόλυτη εξουσία.

Οι εχθροί της οργάνωσης είναι συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες, μετανάστες, ιδεολογικοί αντίπαλοι τους και άλλοι συμπεριλαμβανομένων και ανθρώπων με νοητικά ή κινητικά προβλήματα. «Η βία είναι το μήνυμα και όχι το μέσον» για τα μέλη της Χρυσής Αυγής, αναφέρει ο κ. Βουρλιώτης, μία φράση που έκτοτε ακούστηκε δεκάδες φορές μέσα στο δικαστήριο.

Το πόρισμα Βουρλιώτη καταλήγει σε παραγγελία προς τον εισαγγελέα Πρωτοδικών για την άσκηση ποινικής δίωξης για εγκληματική οργάνωση σε βάρος της ηγετικής ομάδας της Χρυσής Αυγής και την έκδοση ενταλμάτων σύλληψης για στελέχη και μέλη της Χρυσής Αυγής .

Στις 29 Σεπτεμβρίου ξεκινούν συλλήψεις, με την αυτόφωρη διαδικασία, του αρχηγού της οργάνωσης Νίκου Μιχαλολιάκου, των βουλευτών Ηλία Κασιδιάρη, Γιάννη Λαγού, Ηλία Παναγιώταρου και Νίκου Μίχου και άλλων στελεχών του κόμματος.

Αρχικά, την ανάκριση αναλαμβάνουν οι ανακριτές Διαφθοράς Σπύρος Γεωργουλέας και Χρήστος Παπακώστας, ενώπιον των οποίων απολογούνται τις πρώτες ημέρες του Οκτωβρίου οι συλληφθέντες βουλευτές και άλλα στελέχη του κόμματος.

Αρχές Οκτωβρίου αποφασίζονται οι πρώτες προφυλακίσεις των Νίκου Μιχαλολιάκου, Γιάννη Λαγού, Χρήστου Παππά, του πυρηνάρχη της Νίκαιας, Γιώργου Πατέλη, κ.α. Εχει προηγηθεί η προφυλάκιση από την ανακρίτρια Πειραιά του Γιώργου Ρουπακιά. Εκτός φυλακής, με την επιβολή όρων, είχαν αφεθεί οι Ηλίας Κασιδιάρης, Ηλίας Παναγιώταρος και Νίκος Μίχος.

Στις 18 Οκτωβρίου 2013 η υπόθεση της Χρυσής Αυγής οδηγείται λόγω σπουδαιότητας στο Εφετείο όπου με απόφαση της Ολομέλειας ορίζονται να τη διενεργήσουν οι εφέτες Ιωάννα Κλάπα και Μαρία Δημητροπούλου.

Η έρευνα των δύο δικαστικών λειτουργών περαιώνεται στα τέλη Ιουλίου 2014 , με έναν κύκλο κατηγορουμένων που φθάνει τους 78 και 30 προφυλακισμένους, μεταξύ των οποίων και ηγετικά στελέχη.

Το παραπεμπτικό βούλευμα και το κρίσιμο έτος 2008: Η διαφωνία του εισηγητή για την εγκληματική οργάνωση

Στις 4 Φεβρουαρίου 2015 δημοσιεύεται το βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών, αριθμός 215/2015, που διατάσσει την παραπομπή σε δίκη 69 κατηγορουμένων (ένας απεβίωσε) για την υπόθεση της Χρυσής Αυγής.

Οι εφέτες με πλειοψηφία 2 προς 1 έκαναν δεκτή την πρόταση που υπέβαλε τον Οκτώβριο του 2014 ο εισαγγελέας Εφετών Ισίδωρος Ντογιάκος, ο οποίος μέσα σε δεκάδες σελίδες ανέπτυξε το σκεπτικό του ότι η Χρυσή Αυγή είναι εγκληματική οργάνωση που δρα υπό τον μανδύα πολιτικού κόμματος. Ο εισαγγελέας προσδιόρισε την έναρξη της οργάνωσης από το 2008, περιλαμβάνοντας ωστόσο στην πρόταση του και παλαιότερες σοβαρές εγκληματικές ενέργειες, θεωρώντας πως το έτος αυτό «εκδηλώθηκε εμφανώς η σωρευτική και εξακολουθητική εγκληματική της δράση».

Η επιλογή του 2008, που έγινε εν τέλει δεκτή στο Βούλευμα, δεν θεωρείται τυχαία καθώς τότε έγινε η επίθεση μελών της Χρυσής Αυγής στον χώρο «Αντίπνοια» στα Πετράλωνα, που κατά τη δικογραφία αποτελεί ισχυρή ένδειξη όχι μεμονωμένης πράξης αλλά ύπαρξης οργάνωσης. Οι δράστες της επίθεσης έχουν καταδικαστεί αμετάκλητα σε πρόσκαιρες ποινές κάθειρξης.

Το βούλευμα καταγράφει τη γνώμη του εισηγητή του δικαστικού Συμβουλίου εφέτη Νικόλαου Σαλάτα, ο οποίος κρίνει πως δεν μπορεί να αποδοθεί κατηγορία εγκληματικής οργάνωσης στην περίπτωση της Χρυσής Αυγής καθώς δεν προκύπτει οικονομικό όφελος από τις πράξεις τους, επικαλούμενος τη σύμβαση του Παλέρμο (2000) κατά του διακρατικού οργανωμένου εγκλήματος. Οι συνάδελφοί του απορρίπτουν το σκεπτικό του επισημαίνοντας ότι στην υπόθεση εφαρμόζεται η εξαιρετικά αυστηροποιημένη κύρωση της Σύμβασης του Παλέρμο από την Ελλάδα το 2010 .

Σε όλη τη διάρκεια της πολύχρονης διαδικασίας οι περισσότεροι κατηγορούμενοι επέλεξαν να απουσιάζουν από το εδώλιο. Η ηγετική ομάδα της Χρυσής Αυγής, πλην τριών ή τεσσάρων, δεν εμφανίστηκε στο δικαστήριο ούτε την πρώτη μέρα ούτε καμία άλλη, μέχρι τη στιγμή που θα έπρεπε ένας-ένας να σταθούν ενώπιον των δικαστών για τις απολογίες τους.

Σε αντιδιαστολή με αυτήν την ηχηρή απουσία, μία παρουσία ήταν αυτή που έδωσε «πρόσωπο» σε αυτήν τη δίκη. Η Μάγδα Φύσσα ήταν κάθε μέρα στη θέση της. Κάθε μέρα παρακολουθούσε τη δίκη, πότε μαζί με φίλους του Παύλου, πότε μαζί με τον πατέρα του ή τον θείο του. Γεμάτη συναισθήματα που πολλές φορές εκδήλωσε αλλά κυρίως γεμάτη καρτερία για αυτήν την οδυνηρή διαδρομή από το Γενικό Κρατικό Νίκαιας που είδε τον γιο της νεκρό ως τη δικαστική αίθουσα που τεντώνοντας το σώμα της κοιτούσε στα μάτια τους κατηγορούμενους.

Επτά χρόνια, η μάνα του Παύλου χτυπιέται στα δικαστήρια. Το πείσμα της προκειμένου να αποδοθεί δικαιοσύνη στους δολοφόνους για το θάνατο του γιού της, την έχει μετατρέψει σε σύγχρονο σύμβολο του αντιφασισμού.

Το λόγια της που ακόμη συγκλονίζουν

«Στο πρώτο άκουσμα ότι ο Παύλος έφυγε κι εγώ δεν θα ξαναδώ ποτέ το παιδί μου, το πρώτο που πρέπει να διαχειριστώ ήταν το πώς θα ζήσω χωρίς τον Παύλο. Τι ήθελα να κάνω και τι έπρεπε να κάνω, δηλαδή, να συνεχίζω να ζω, έχοντας άλλο ένα παιδί και εγγόνι. Δεν σκεφτόμουν καθόλου.

Προσπάθησα να μπορέσω να συνειδητοποιήσω ότι δεν θα τον ξαναδώ, δεν θα ξανανοίξω την πόρτα, δεν θα ακούσω το κλειδί. Το μυαλό μου για μεγάλο διάστημα δεν άφηνε καν να σκεφτώ τον δολοφόνο, τους δολοφόνους, το πώς έγινε…. Τώρα τους μισώ. Τώρα θα ήθελαν πολύ να τους δω να υποφέρουν, δεν θα ήθελα να πεθάνουν, θέλω να υποφέρουν. Όλα τα παιδιά που ήταν μαζί του εκείνο το βράδυ, μαζί και η Χρύσα, σημαδεύτηκαν για πάντα. Όμως δεν είναι το ίδιο με το να περιμένεις κάθε βράδυ να ακούσεις το κλειδί στην πόρτα. Δεν το λέω εγωιστικά, αλλά είναι νέα παιδιά και υποχρεωτικά θα συνεχίσουν τη ζωή τους. Όμως τόσα παιδιά -κι όχι μόνο όσα έζησαν τον εφιάλτη- με γνώρισαν από τότε και ήρθαν κοντά μου. Δεν θέλω να είμαι αχάριστη.

Έχασα τον Παύλο κι απέκτησα τόσα παιδιά, κι όταν περπατάω στον δρόμο κι ακούω να με φωνάζουν «μάνα» και να με πιάνουν από τον ώμο, αυτό είναι για μένα συγκλονιστικό. Δεν μπορώ να μοιραστώ αυτό που έζησα με το παιδί μου, όταν άνοιγε η πόρτα κι άκουγα το «μάνα, πού είσαι» ή όταν, δύο μέτρα παλικάρι, χωνόταν στον λαιμό μου. Τουλάχιστον χόρτασε πριν φύγει αγάπη και φροντίδα, δεν είχε παράπονα. Για εμάς όμως σταμάτησαν όλα Δεν αντέχεται η απώλεια, δεν υπάρχει κάτι χειρότερο, δεν μπορείς να το διανοηθείς, νεκρώνεις, δε ζεις, απλά αναπνέεις.

Εσείς θεωρείτε ότι εγώ κάνω κάτι πολύ δυνατό. Εγώ κάνω ό,τι μπορώ να κάνω και για τον Παύλο και για όλα τα παιδιά εκεί έξω που θέλουν να είναι ελεύθερα. Ήταν παιδί με αξίες και ιδανικά που τα κράτησε μέχρι και την τελευταία του στιγμή…. Μάθαινε πράγματα πηγαίνοντας δίπλα σε κινήματα, πλησίασε κάποτε και το ΚΚΕ. Πήγαινε, άκουγε, έβλεπε, αλλά κάτι στη συνέχεια δεν του άρεσε κι έφευγε. Δεν χώρεσε πουθενά. Ο Παύλος έβλεπε από μικρός την αδικία. Ζούσε με αυτή. Ερχόμαστε από μια γειτονιά που έπρεπε να αντιμετωπίσει πολλές δυσκολίες και τα παιδιά που κάνουν ραπ στη Δυτική Αττική αποτυπώνουν την αδικία στα τραγούδια τους. Ο Παύλος ήταν πάντα αντιφασίστας. Έτσι ήταν, έτσι γεννήθηκε. Ένας ελεύθερος νους.

Έβλεπε την αδικία και μέσα από τους στίχους του μιλούσε για το άδικο. Το όνειρό του ήταν να κάνει εθελοντισμό, να δημιουργήσει ένα χώρο, ένα τεράστιο κτήμα, σαν σχολείο. Ήθελε να μην υπάρχει κανένα παιδί στα φανάρια, κανένα παιδί στο δρόμο. Ο Παύλος ήθελε να δώσει βοήθεια στους αδικημένους της ζωής, στους κατατρεγμένους. Είχε αυτό το όραμα, το οποίο δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Έκανε συναυλίες για να δώσει τα χρήματα για καλό σκοπό... Ελάχιστες φορές έβγαζε χρήματα. Το ποσό που μαζεύονταν το έδινε ‘εκεί που έπρεπε’.

Δεν ερχόταν ποτέ να μου το πει, αλλά το ήξερα. Ήθελε να ταξιδέψει, να τραγουδήσει στο εξωτερικό, να πάει και να κάνει συναυλίες στην Αγγλία. Το έκανε με το νου του κάθε μέρα, αλλά στην πραγματικότητα δεν τα κατάφερε... Αν ο Παύλος στοχοποιήθηκε και δολοφονήθηκε για τη μουσική του, φταίμε εμείς, η κοινωνία που επιτρέψαμε στο μόρφωμα της Χ.Α. να στερεί σε παλικάρια τη ζωή και την ελευθερία, με πρόσχημα την πατρίδα. Ο Παύλος μου έλεγε ότι το 2013 θα ήταν η χρονιά του, ότι θα έβγαζε τον δίσκο του και ότι θα έκανε κάτι μεγαλύτερο επαγγελματικά. Αν ζούσε σήμερα ο Παύλος μετά την επίθεση, δεν θα του έλεγα ποτέ να αλλάξει τα ‘πιστεύω’ του, ούτε αυτός άλλωστε θα άλλαζε. Θα φοβόμασταν εμείς, σαν γονείς. Αλλά αν δεν δολοφονούνταν ο Παύλος, αν ήταν ζωντανός μετά την επίθεση, δε θα μπορούσα να του αλλάξω την ιδεολογία, δε θα το δεχόταν ο ίδιος. Το μόνο σίγουρο είναι ότι το αίμα του Παύλου εμπόδισε να χυθεί κι άλλο αίμα, αίμα αθώων».

Η σημαντικότητα της δίκης

Η δίκη της Χρυσής Αυγής είναι από τις μεγαλύτερες που έχουν διεξαχθεί στην Ελλάδα όχι μόνο λόγω των πολλών κατηγορουμένων και των συνηγόρων τους αλλά και λόγω του εύρους του υλικού που περιλαμβάνεται στη δικογραφία.

Η μακρά διάρκεια της διαδικασίας που συμπληρώνει τα πεντέμισι χρόνια, έχει πολλές αιτίες ωστόσο οφείλεται και σε αυτήν την παράμετρο και σε άλλες που αφορούν τόσο ζητήματα πρακτικά όπως η στέγαση της, η μη διαθεσιμότητα των μελών του δικαστηρίου αποκλειστικά για τη διεξαγωγή της διαδικασίας τα πρώτα χρόνια, όσο και σε άλλες όπως η αποχή των δικηγόρων το 2016 και η άρνηση συνηγόρων υπεράσπισης να λάβουν άδειες, η συμπερίληψη από την πλευρά των κατηγορουμένων βουλευτών στα αναγνωστέα, περίπου 2.800 ερωτήσεων που είχαν κάνει στη Βουλή κ.α

Πολλοί νομικοί τονίζουν πως ουσιαστικά η δίκη της Χρυσής Αυγής, υπό τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της, δεν θα μπορούσε να τελειώσει σε ένα ή δύο χρόνια. Αναφέρουν δε, πως η δίκη στη Γερμανία τεσσάρων μελών της νεοναζιστικής οργάνωσης NSU για δολοφονίες εννιά μεταναστών πρώτης και δεύτερης γενιάς, μεταξύ των οποίων ο Έλληνας Θεόδωρος Βουλγαρίδης και μία Γερμανίδα αστυνομικός, ξεκίνησε στο Εφετείο του Μονάχου τον Μάιο του 2013 και ολοκληρώθηκε τον Ιούλιο του 2018.

Μία δίκη που όπως και η δίκη της Χρυσής Αυγής είχε μεγάλο αντίκτυπο στη γερμανική κοινωνία και προκάλεσε συζητήσεις για την αρχική αντιμετώπιση αυτών των δολοφονιών, ως «ξεκαθαρίσματα λογαριασμών» και άλλων κινήτρων, πλην ρατσιστικών, από θεσμούς και media.

Το κατηγορητήριο και τα σενάρια της δικαστικής απόφασης

Το «ναι» ή το «όχι» του δικαστηρίου στην κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης που αναμένεται να ακουστεί σε λίγες ώρες θα κρίνει και τις δικασίμους που θα απαιτηθούν μέχρι να κηρυχθεί η λήξη της δίκης της Χρυσής Αυγής.

Αν η ετυμηγορία του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων για το κομβικής σημασίας αδίκημα της εγκληματικής οργάνωσης, που αφορά 65 από τους 68 κατηγορούμενους -καθώς τρεις δικάζονται μόνο για πλημμελήματα- είναι ‘ενοχή’, τότε εκτιμάται πως θα απαιτηθούν έως και τέσσερις δικάσιμοι για την ολοκλήρωση της διαδικασίας έκδοσης απόφασης.

Αν η κρίση των δικαστών είναι ‘αθώωση’, τότε ο χρόνος για την ολοκλήρωση της δίκης θα είναι σημαντικά πιο σύντομος αφού θα τεθούν υπό κρίση οι 24 κατηγορούμενοι που τους αποδίδονται η δολοφονία του Παύλου Φύσσα, η επίθεση στους Αιγύπτιους αλιεργάτες και η επίθεση στο ΠΑΜΕ.

Σε κάθε περίπτωση, όπως αναφέρει το ΑΠΕ ΜΠΕ, το δικαστήριο πρόκειται να συνεδριάζει ως αργά το απόγευμα ή και το βράδυ κάθε ημέρα, ώστε κάθε ενότητα της διαδικασίας να μπορεί να ολοκληρώνεται μέσα σε μία δικάσιμο.

Οι κατηγορούμενοι έχουν δικαίωμα να μην παρίστανται στο ακροατήριο, γεγονός που γεννά προβληματισμό σε περίπτωση που είναι απόντες και η απόφαση είναι επί της ενοχής τους. Σύμφωνα με το νέο Ποινικό Κώδικα, το δικαστήριο δεν έχει δικαίωμα να διατάξει την προσαγωγή και κράτηση τους μέχρι την έκδοση της τελικής απόφασης, κάτι που ίσχυε παλαιότερα ώστε να προλαμβάνονται περιπτώσεις φυγόποινων.

Το δικαστήριο πιθανότατα θα αναγνώσει την απόφασή του επί της ενοχής για κάθε υπόθεση ξεχωριστά με πρώτη τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, δεύτερη την επίθεση στους Αιγύπτιους αλιεργάτες, τρίτη την επίθεση στο ΠΑΜΕ και κατόπιν την εγκληματική οργάνωση και τη διεύθυνση της. Με αυτήν τη σειρά άλλωστε εξετάστηκαν οι υποθέσεις και κατά την αποδεικτική διαδικασία. Έτσι θα ανακοινώνει για καθένα από τους κατηγορούμενους της κάθε υπόθεσης την κρίση του επί της ενοχής του ή μη καθώς και για την κατηγορία που του αποδίδει. Σε περίπτωση μειοψηφίας (2 προς 1) το δικαστήριο θα ανακοινώνει και τη γνώμη που διατύπωσε το μέλος που μειοψήφησε με την κρίση των συναδέλφων του.

Οι ποινές για εγκληματική οργάνωση

Κατηγορούμενοι για εγκληματική οργάνωση είναι συνολικά 65. Από αυτούς 45 κατηγορούνται για ένταξη (με 20 εξ αυτών να είναι μόνο για αυτήν την κατηγορία κατηγορούμενοι).

Για διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης κατηγορούνται 20 άτομα, δηλαδή οι 18 πρώην βουλευτές του κόμματος καθώς και οι πυρηνάρχες Νίκαιας και Περάματος. Από τους 20 οι 18 έχουν μόνο αυτήν την κατηγορία.

Το πλαίσιο ποινών, με βάση τις ευμενέστερες συνθήκες του νέου Ποινικού Κώδικα για την εγκληματική οργάνωση είναι το εξής:

Ποινή ένταξης: 5-10 χρόνια (με ελαφρυντικό 1-5)

Ποινή διεύθυνσης: 5-15 χρόνια (με ελαφρυντικό: 2-8)

Με πληροφορίες από: ΑΠΕ-ΜΠΕ / VICE / DOCTV / news247