Κοροναϊός, κορονοϊός ή κορωνοϊος, έχω μπερδευτεί και πώς τον λεν πια αυτόν τον ιό, αλλά για σκοπούς σύνταξης του πιο κάτω, ας πορευτούμε με τον όρο που θεωρεί ως πιο δόκιμο και ο καθηγητής Γεώργιος Μπαμπινιώτης.

Γιατρός δεν είμαι (προφανώς), άρα ούτε ακολουθεί κείμενο-υπερανάλυση για το αν και πόσο επικίνδυνη είναι η φάση, για το τι πρέπει να κάνει κανείς για να είναι όσο πιο safe γίνεται και για το αν θα πρέπει να βγάλει τη μάσκα του καρναβαλιού και να φορέσει την ιατρική. Ιατρικές υπηρεσίες έχουμε, ειδικούς έχουμε, κοινή λογική ακόμη -και κόντρα σε κάθε ένδειξη που θα έπρεπε να με είχε ήδη γονατίσει και να με οδηγήσει στην απόγνωση- πιστεύω πως έχουμε, άρα έκαστος ας αναλογιστεί τι πρέπει να κάνει.

Εγώ αυτό που ξέρω, μετά από όλα όσα έχουν φτάσει στα αυτιά μας, έχουνε γίνει και έχουμε δει, είναι το τι δεν πρέπει να κάνω πια.

Τι δε θα κάνω λοιπόν:

Δε θα βασίζομαι στις κυβερνητικές δηλώσεις

Δεν πάει καιρός που μέλη της κυβέρνησης εναλλάσσονταν από τηλεοπτικό παράθυρο σε τηλεοπτικό παράθυρο και δήλωναν πως δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας και πως όταν και αν ο ιός μας χτυπήσει την πόρτα, τότε θα ληφθούν και τα απαραίτητα μέτρα. Μετάφραση: Βλέποντας και κάνοντας. Σοβαρή αντιμετώπιση από σοβαρή κυβέρνηση που επίσημα ανέφερε πως θα αντιδράσουμε κατόπιν εορτής και που συνοψίζει (και επάξια εκπροσωπεί) το κατ’ εξοχήν κυπριακό μενταλιτέ του ωχαδερφισμού. Τι «κι αν βγουν αληθινές οι προφητείες κι έρθουν καταστροφές κι επιδημίες*»; Άσ’ τες να ‘ρθουν «τζαι θωρούμε μάνα μου».

Μάθημα; Επιλέγουμε πολιτικούς που καταλαβαίνουν πως η προετοιμασία για μια κρίση, το προ crisis management είναι σαφώς καλύτερο από το crisis management. Και για να το πάμε κι ένα βήμα παραπέρα, αυτή είναι και μια εκ των βασικών διαφορών που ξεχωρίζουν πολιτικούς και πολιτικάντηδες. Ξεφεύγω το ξέρω, με βάζω στη θέση μου και επανέρχομαι στο θέμα.

Δεν θα πανικοβληθώ λες και είμαστε στα πρόθυρα βιβλικής καταστροφής, αλλά και αντιθέτως, δεν θα κάνω πως δε με αφορά και καθόλου.

Γιατί αυτό κάναμε στην Κύπρο, με το που έσκασε μύτη ο κορωνοϊός στην Bella Italia, κάναμε ψυχολογική στροφή 180ᵒ, καταλάβαμε πως με μαθηματική ακρίβεια κατεβαίνει στο βράχο μας και από το «παρακολουθούμε έντρομοι τα όσα απαράδεκτα και απάνθρωπα συνέβαιναν (και συμβαίνουν) στην κακόμοιρη αλλά «ευτυχώς για εμάς» (λολ) μακρινή επαρχία Γιουχάν στην Κίνα, τσακ, μας έπιασε ο πανικούλης μας και πάθαμε… παρανοϊό.

Μάθημα; Πρώτον, η απόσταση δε θα έπρεπε να είναι λόγος για να θεωρούμε πως δεν μας αγγίζει κάτι. Απόσταση στις μέρες μας, δεν υφίσταται. Και δεύτερον, ας καταφέρουμε κάποτε να βρούμε μια μέση λύση, μια ισορροπία με την οποία θα μας αντέξει όλους το σκοινί και ας αφήσουμε κατά μέρος το έμφυτο drama need μας.

Επίσης, τι δεν θα κάνω; Να μη διασταυρώνω όσα βλέπω και ακούω στα κανάλια.

Πρόσφατη περίπτωση. Στο ίδιο κανάλι, την ίδια μέρα, το μεσημέρι στις 15:00, καλούσαν τον κόσμο σε μεσημβρινή ενημερωτική να παραμείνει ψύχραιμος, με γιατρούς και ειδικούς στα πάνελ και λίγες ώρες μετά, το βραδάκι, στις 20:30, έσπειραν τον πανικό.

Μάθημα; Η υπερέκθεση στην υπερπληροφόρηση (μα όλα στον υπερθετικό πχια) είναι επικίνδυνη όταν η τελευταία γίνεται όπως γίνεται τις τελευταίες εβδομάδες -προκαλώντας φόβο, δίνοντας αντικρουόμενες πληροφορίες και μεταφέροντας μπερδεμένα μηνύματα. Και αυτή η αστόχευτη υπερέκθεση μπορεί εύκολα να μεταλλάξει την υπερπληροφόρηση σε παραπληροφόρηση.

Να βασίζομαι στους άγιους Πατέρες για πνευματική καθοδήγηση, προστασία και καθησυχασμό στις δύσκολες στιγμές.

Καλά αυτό το χώνεψα προ πολλού, αλλά πάντα μια υπενθύμιση του γιατί, δεν βλάπτει. Από τον μητροπολίτη Μόρφου και τις ασυναρτησίες του (που το μόνο κρίμα και άδικο στην περιπτωσάρα του είναι πως υπάρχει μια Χ μερίδα κόσμου που, πιστοί όντες, έχουν κλείσει μάτια και αυτιά, του δίνουν σημασία και επηρεάζεται) στον ιερέα Στυλιανό Καρπαθίου που δήλωσε στην ΕΡΤ πως «ο κορωνοϊός δεν κολλάει με την μετάληψη γιατί ο Χριστός δεν έχει μικρόβια» (!!!).

Μάθημα; Να βάλω χρήματα στην άκρη γιατί ας μην ξεχνάμε πως «ο Θεός δε σώζει κανέναν δωρεάν» και αυτή τη στιγμή, η σωτηρία θα έχει τσιμπημένη τιμούλα και η αυλή του παραδείσου* δεν ξέρω αν μας χωράει όλους, ειδικά αν τα πράγματα με τον covid ξεφύγουν και φτάσουν σε τόσο θλιβερό σημείο.

Δεν θα δω το τελευταίο επεισόδιο του ντοκιμαντέρ PANDEMIC στο Netflix, που άφησα στη μέση.

Εδώ μιλάμε για σύμπτωση σατανική. Λίγο πριν ξεσπάσει ο ιός (καμιά εβδομάδα μόνο), κυκλοφόρησε το συγκεκριμένο docuseries στη δημοφιλή streaming πλατφόρμα, ήρθε και το notification για να το δω (spam έχεις καταντήσει πια ρε Netflix) και για να κόβουμε δρόμο και να μη στα πολυλογώ, αυτό που συνέβη με τον κορωνοϊό, ήταν αυτό που, ούτε λίγο ούτε πολύ, περιέγραφε το ντοκιμαντέρ πως θα συμβεί σε περίπτωση πανδημίας. Πως το πιθανότερο είναι να ξεκινήσει από την Κίνα, πως δεν γίνονται αρκετοί έλεγχοι (ειδικά σε ότι αφορά το rural farming και τις λαϊκές κρεαταγορές) κ.ο.κ. Και πως το ερώτημα δεν είναι το «αν θα ξεσπάσει κάποτε πανδημία, αλλά το πότε θα ξεσπάσει».

Μάθημα; Κάνε ότι μπορείς για να μην αυτό-πανικοβάλλεσαι. Με αυτό στο μυαλό, κομμένο το PANDEMIC. Καλύτερα FRIENDS που έτσι κι αλλιώς σ’ ένα και κάτι μήνα θα τους αποχαιρετήσουμε από το Netflix (κι ένας θεός ξέρει -ή ο Μητροπολίτης Μόρφου- πότε κι αν θα καλωσορίσουμε το HBO MAX στο νησί).

Αυτά τα λίγα δεν θα κάνω. Τι θα κάνω; Μα αυτονοήτως, τα ακριβώς αντίθετα. Θα έχω το νου μου, θα ακολουθήσω τις οδηγίες των υπηρεσιών υγείας (δεν τις βάζω στο ίδιο καζάνι που βάζω και τους πολιτικούς «εμπειρογνώμονες» για να ξηγούμεθα), δε θα πανικοβάλλω και δε θα πανικοβάλλομαι, θα ενημερώνομαι από πολλές πηγές και θα διασταυρώνω πληροφορίες. Γιατί είπαμε, «κι αν βγουν αληθινές οι προφητείες»; Χμ; Ε μέχρι να βγουν, ξεχαστείτε και χαλαρώστε λίγο.

*Αχ βρε Δέσποινα, έμπνευση είσαι, όλα τα έχεις τραγουδήσει.

Σημείωση (γιατί ποτέ δε ξέρεις): Η παρουσία και η επανάληψη του όρου «προφητείες» στο κείμενο αφορά (και μόνο) το γνωστό τραγούδι. Δε σημαίνει πως ο γραφών ενστερνίζεται έννοιες που ανήκουν στην θρησκευτική σφαίρα. Ένα clickbait-tribute στον Φοίβο είπα να βάλω μόνο.