Στις 10 Ιουνίου 2017 πήρε ένα τηλεφώνημα από τον εν διαστάσει Ιορδανό σύζυγό της, Μωχάμεντ. -που εκείνη την μέρα είχε πάρει το παιδί για να περάσουν λίγο χρόνο μαζί- και όσα της είπε δεν μπορούν ποτέ να σβηστούν από τη μνήμη της: «Την κόρη σου την έφερα στην Ιορδανία, θα γίνει μουσουλμάνα και δεν θα την ξαναδείς ποτέ. Αν κάποτε παντρευτεί, ίσως σου στείλω μια φωτογραφία από το γάμο».

Στην πορεία, η Αλεξάνδρα έμαθε πως η απαγωγή της κόρης της έγινε κατορθωτή μετά που ο πατέρας έδωσε υπνωτικά στην Τζασμίν και στη συνέχεια την μετέφερε στα κατεχόμενα και απ’ εκεί πέταξε για Ιορδανία, από το αεροδρόμιο της Τύμπου.

Λίγα χρόνια πριν, τίποτα δεν προδίκαζε αυτή την τραγική εξέλιξη. Η σχέση τους ήταν πολύ καλή στην αρχή και με τη σύμφωνη γνώμη του Μωχάμεντ η Τζασμίν βαφτίστηκε χριστιανή. Στην πορεία, όμως, σύννεφα παρουσιάστηκαν στον γάμο.

Όταν η μικρή Τζασμίν έγινε έξι χρονών -και μετά από πολλούς τραυματικούς για τα παιδιά καυγάδες και βίαια ξεσπάσματα- η Αλεξάνδρα πήρε την απόφαση να χωρίσει από τον Μωχάμεντ, πιστεύοντας ότι αυτό ήταν το καλύτερο για τα παιδιά της. Ποτέ δεν μπορούσε να φανταστεί την εξέλιξη που θα είχε αυτή της η απόφαση λίγο καιρό αργότερα.

Περιγράφει τη μέρα της απαγωγής της κόρης της σαν την χειρότερη της ζωής της και σε ένα σύντομο βίντεο που κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο κάνει μια δραματική έκκληση -θα το αποκαλούσα απεγνωσμένη κραυγή για βοήθεια- προς τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, μήπως και βρεθεί τρόπος να καμφθεί η αδιαλλαξία του πρώην συζύγου.

«Μετά το τηλεφώνημα στο οποίο μου είπε πως δεν θα ξαναδώ την κόρη μου πέρασα τρεις μέρες όπου όλα γύρω μου ήταν θολά. Έκλαψα όσα δάκρυα είχα την πρώτη μέρα και μετά απλώς κοίταζα το κενό απλανώς. Νομίζω, ο μόνος λόγος που δεν τρελάθηκα ήταν η ανάγκη να στηρίξω τον γιο μου που επίσης βίωσε ένα τεράστιο σοκ με την απαγωγή της αδελφής του».

Να σημειωθεί πως ο Μωχάμεντ προσπάθησε μετά την απαγωγή να εισέλθει ξανά στην Κύπρο, -χωρίς την Τζασμίν-, συνελήφθη και καταδικάστηκε σε φυλάκιση τεσσάρων ετών (για την απαγωγή), αλλά η φυλάκισή του τελικά κράτησε μόνο 18 μήνες! Τώρα είναι και πάλι ελεύθερος να φύγει όποτε θελήσει, ενώ λόγω του ότι δεν υπάρχει διακρατική συμφωνία με την Ιορδανία που θα μπορούσε να τον εξαναγκάσει να επιστρέψει το παιδί, το παιδί συνεχίζει να βρίσκεται εκεί. Αξιοσημείωτο επίσης και το γεγονός πως ακόμη κι όταν ο Μωχάμεντ αποφυλακίστηκε πρόσφατα αποφάσισε να παραμείνει στην Κύπρο αντί να επιστρέψει στην Ιορδανία! Παρόλο που δεν έφυγε, ο πατέρας αρνήθηκε την πρόταση της Αλεξάνδρας για επαναπατρισμό της Τζασμίν στην Κύπρο ώστε να έχουν από κοινού την κηδεμονία της κόρης τους. Ουσιαστικά, επέλεξε να αφήσει το παιδί στην Ιορδανία χωρίς κανέναν από τους γονείς του κοντά, νιώθοντας προφανώς πως έτσι τιμωρεί τη μητέρα, αλλά αδιαφορώντας για το ότι κυρίως τιμωρεί την Τζασμίν.

Όταν σήμερα μίλησα στο τηλέφωνο με την Αλεξάνδρα, μπορούσα να διακρίνω τον πόνο στον τόνο της φωνής της.

«Κάθε βράδυ φαντάζομαι πως βάζω την κόρη μου στο κρεβάτι και της διαβάζω ένα παραμύθι για να κοιμηθεί. Πολλές φορές τη βλέπω στα όνειρά μου, και εκεί δεν σταματώ να την αγκαλιάζω και να τη φιλώ. Ο αδελφός της δεν της έχει μιλήσει εδώ και τρία χρόνια, ενώ εμένα, μετά από πολλές πιέσεις, μου επέτρεψαν κάποια τηλεφωνήματα στα οποία ήταν φανερό πως η Τζασμίν φοβόταν να μιλήσει ελεύθερα. Η κόρη μου καταλάβαινε πολύ καλά 4 γλώσσες, ενώ τώρα έχει σχεδόν ξεχάσει τα ελληνικά και τα ρωσικά. Μιλά μόνο αραβικά!

Και ρωτώ κάθε άνθρωπο και κάθε ηγέτη στον πολιτισμένο κόσμο: Πώς γίνεται να επιτρέπουν ένα παιδί να μεγαλώνει χωρίς τη μητέρα του; Ακόμη χειρότερα, από τη στιγμή που ο Μ. αποφάσισε να μείνει στην Κύπρο, η κόρη μου ζει ουσιαστικά σαν ορφανή, αφού στην Ιορδανία δεν έχει κοντά της ούτε εμένα ούτε τον πατέρα της. Πώς γίνεται τα κράτη να μην έχουν ρυθμίσει τέτοιες καταστάσεις; Πώς γίνεται να επιτρέπουν τέτοια εγκλήματα;».

Βασανιστικά ερωτήματα χωρίς εύκολες απαντήσεις. Η Αλεξάνδρα κλείνει με μια δραματική έκκληση προς όλους τους διαζευγμένους, που στη διαμάχη τους πληγώνουν τα παιδιά για να εκδικηθούν ο ένας τον άλλο: «Βάλτε το παιδί σας πάνω από τον εγωισμό σας και την όποια σας διάθεση για εκδίκηση! Τα παιδιά χρειάζονται κοντά τους και τους δύο γονείς, να τα στηρίζουν και να τα αγαπούν, έστω κι αν έχει προηγηθεί χωρισμός του ζευγαριού! Η νομοθεσία πρέπει να βρει λύσεις για περιπτώσεις όπως τη δική μου γιατί ξέρω πως αρκετός κόσμος υποφέρει από απαγωγές παιδιών. Η απαγωγή δεν είναι λύση, είναι διάλυση του ψυχικού κόσμου του παιδιού. Εύχομαι αυτό που περνώ εγώ να μην το ζήσει καμιά άλλη μάνα!».

* Σε επικοινωνία που είχαμε με τη δικηγόρο της Αλεξάνδρας, μας ανέφερε ότι όλο αυτό το διάστημα έχουν γίνει κάποια διαβήματα, μετά από επιστολές που έστειλαν στο κυπριακό υπουργείο Εξωτερικών. Έγινε μια επικοινωνία με την πρεσβεία της Κύπρου στην Ιορδανία αλλά δεν βγήκε κάτι ουσιαστικό. Επαφές έγιναν επίσης με την ουκρανική πρεσβεία στην Κύπρο. Τίποτα όμως δεν βοήθησε έτσι ώστε η Αλεξάνδρα να επανασυνδεθεί με τη Τζασμίν.

Πάντως, στη σελίδα της Interpol, στα ελλείποντα πρόσωπα από Κύπρο, υπάρχει σχετική ανάρτηση για την Τζασμίν, με τα στοιχεία της και την ημερομηνία της εξαφάνισης/απαγωγής.