Στο πλαίσιο της πρόσφατης εξόρμησής μας, λοιπόν, σκεφτήκαμε πως δεν τα ήταν καθόλου άσχημη ιδέα να κάνουμε μια κουβέντα για αυτή του την «ανακάλυψη».

Μια κουβέντα για το πώς ξεκίνησαν όλα...


Από την Άννα Χρίστου (τεταρτοετή φοιτήτρια Δημοσιογραφίας στο Παν. Κύπρου)

Οι φωτογραφίες από το προσωπικό αρχείο του Νικόλα παραχωρήθηκαν στη CITY για τις ανάγκες της συνέντευξης

Περίγραψέ μας τη διαδικασία της «ανακάλυψης»;

Πάμε πίσω στο 2017. Το πώς οδηγήθηκα στην «ανακάλυψη» του καταρράκτη ήταν μια σειρά γεγονότων, αποτέλεσμα της προσπάθειάς μου να βρω ένα άλλο σημείο ενδιαφέροντος που μου ανέφεραν κάτοικοι της περιοχής. Εξερευνώντας λοιπόν την περιοχή, έφτασα στον πρώτο καταρράκτη που βρίσκουμε πλέον με ευκολία μπροστά μας, αυτόν του Κρεμιώτη. Ακολούθως, άκουγα έναν πιο δυνατό θόρυβο τρεχούμενου νερού, το οποίο όμως δεν φαινόταν από πού πήγαζε. Σκαρφάλωσα σε κάποια δέντρα και βράχους της περιοχής, θυμάμαι πως γύρισα το κεφάλι μου προς τα πάνω και είδα τον επιβλητικό αυτό καταπράσινο καταρράκτη. Αν και, δυστυχώς, ήμουν απροετοίμαστος από πλευράς φωτογραφικού εξοπλισμού, ευτυχώς κρατούσα το κινητό μου τηλέφωνο. Οι φωτογραφίες ανέβηκαν στα social media και όλα τα άλλα είναι γνωστά.

Μετάνιωσες που χάρη σε εσένα έγιναν γνωστοί οι καταρράκτες;

Καταρχάς να σε ευχαριστήσω για την κουβέντα αυτή και για την ευκαιρία να μιλήσω για πρώτη φορά για την «ανακάλυψη» των καταρρακτών στην Κρήτου Τέρρα. Να αναφέρω πως, πριν το 2017, οι καταρράκτες ήταν μερικώς γνωστοί, στους κατοίκους της περιοχής. Η δική μου συμβολή ήταν να γίνουν πιο γνωστοί στο υπόλοιπο νησί, μια ευκαιρία για να καταλάβουμε πως η χώρα που ζούμε έχει μια μοναδική ομορφιά, φτάνει να θέλουμε να την εξερευνήσουμε. Δεν είναι τυχαίο, εξάλλου, το γεγονός πως έχουμε κάθε χρόνο τετραπλάσιο αριθμό τουριστών από τον πληθυσμό της χώρας μας. Τώρα, αν μετάνιωσα για το γεγονός πως έγιναν γνωστοί ευρέως, η απάντηση είναι όχι. Αντιθέτως, μέσω αυτής της γνωστοποίησης δόθηκε το κίνητρο στον κόσμο να γνωρίσει τις τόσο όμορφες και μοναδικές περιοχές της Κύπρου.

Είσαι της άποψης πως είναι καλό να γίνονται γνωστοί τέτοιοι θησαυροί της φύσης για να τους επισκέπτονται περισσότερα άτομα ή μήπως είναι καλύτερα να μένουν κρυφοί;

Ως μέλος σε διάφορες περιβαλλοντικές εξερευνητικές ομάδες βρίσκομαι συχνά στην ευχάριστη θέση να ανακαλύπτουμε κρυμμένους θησαυρούς του τόπου μας. Τους περισσότερους δεν τους ανακοινώνουμε ποτέ, λόγω της υπερβολικής ευαισθησίας του βιότοπού τους αλλά και της υψηλής επικινδυνότητάς τους για την ασφάλεια του επισκέπτη για την εκεί πρόσβασή τους. Εάν κάποιος πραγματικά αγαπά και έχει μεράκι για τέτοιες εξερευνήσεις, θα βρει τον τρόπο να τις ανακαλύψει.

Ποιες διαφορές εντοπίζεις σήμερα στον χώρο σε σχέση με πριν από τέσσερα χρόνια που τους επισκέφτηκες για πρώτη φορά;

Διαφορές υπάρχουν προς το καλό, αλλά δυστυχώς και προς το κακό. Στη θετική πλευρά των πραγμάτων το κοινοτικό συμβούλιο προχώρησε σε αναβάθμιση της περιοχής με τη δημιουργία χώρου στάθμευσης, εγκατάσταση ξύλινης περίφραξης, αλλά και καθαρισμό του μονοπατιού. Σίγουρα υπάρχει δρόμος για βελτίωση ακόμη.

Υπάρχουν όμως και δυσάρεστες αλλαγές στον χώρο, οι οποίες προσωπικά με προβληματίζουν έντονα. Ένα και κυριότερο είναι το αποτέλεσμα της έλλειψης σεβασμού προς τη φύση από τους επισκέπτες. Μπορείτε να δείτε στις φωτογραφίες την αλλαγή στην άλγη του καταρράκτη. Εκεί δηλαδή που ο κάθε επισκέπτης αγγίζει για να στηριχτεί ή για να βγάλει φωτογραφία είναι εμφανής η αλλοίωση της γεωμορφολογίας του σημείου. Ακόμη, πριν από τέσσερα χρόνια υπήρχαν, στην περιοχή κοντά και κάτω από τον καταρράκτη, πανέμορφοι σταλακτίτες, οι οποίοι χρειάζονται εκατοντάδες χρόνια για να δημιουργηθούν. Τώρα, δυστυχώς, δεν υπάρχουν πλέον, λόγω προφανώς κάποιων ασυνείδητων επισκεπτών.

Επίσης, μεγάλη μάστιγα είναι τα σκουπίδια. Αναμφίβολα, λόγω του μεγάλου όγκου επισκεπτών τα σκουπίδια πολλαπλασιάζονται. Εδώ χρειάζεται η κουλτούρα του κόσμου για αποτροπή μόλυνσης του περιβάλλοντος αλλά και η συμβολή του κοινοτικού συμβουλίου για πιο συχνό καθαρισμό της περιοχής. Ας αφήσουμε, λοιπόν, τον χώρο καθαρότερο απ’ ό,τι τον βρήκαμε. Αυτό για να διορθωθεί χρειάζεται περιβαλλοντική κουλτούρα, κάτι το οποίο δυστυχώς δύσκολα καλλιεργείται.

Πώς πιστεύεις ότι οι κοινότητες μπορούν να προστατέψουν το τοπίο από τον άνθρωπο χωρίς να το βλάψουν;

Αυτό εξαρτάται από τους πόρους και τη θέληση της κάθε κοινότητας που ανήκει γεωγραφικά και διοικητικά η περιοχή. Υπάρχει πάντα και το γραφειοκρατικό ζήτημα τού ποιος είναι υπεύθυνος για την περιοχή, η κοινότητα, το Τμήμα Περιβάλλοντος ή το Τμήμα Δασών. Σε κάθε περίπτωση, όμως, πρώτιστο στόχο έχει η σωματική ασφάλεια των επισκεπτών και η προστασία του περιβάλλοντος.

Τι θα ήθελες να πεις στους επισκέπτες του καταρράκτη στην Κρήτου Τέρρα;

Με μια απλή λέξη: «σεβασμός». Είτε επισκέπτονται τον χώρο γιατί τους αρέσει η φύση, είτε γιατί απλώς θέλουν να ανεβάσουν μια φωτογραφία στα social media, πάντα προτεραιότητα έχει ο σεβασμός στη φύση. Εμείς είμαστε περαστικοί από εκεί, η φύση όμως θα είναι εκεί και μετά που θα φύγουμε. Ας μην την καταστρέψουμε λοιπόν για μια φωτογραφία και λίγα likes.

Ευκαιρία να σας περιγράψω ένα σύντομο περιστατικό που συνέβη κατά την τελευταία μου επίσκεψη στον καταρράκτη, πριν από μερικές ημέρες. Ένας νεαρός, στον ενθουσιασμό του βλέποντας αυτή την καταπράσινη εντυπωσιακή άλγη, επιχείρησε να αποκόψει μερική πιθανώς για δικό του ενθύμιο. Τον σταμάτησα και του εξήγησα το πόσο καταστροφική είναι αυτή η πράξη αν και φαίνεται πιθανώς αθώα. Φανταστείτε, λοιπόν, πόσες εκατοντάδες επισκέπτονται τον χώρο καθημερινά… Από ένα μικρό κομμάτι να θέλουν να πάρουν όλοι για ενθύμιο, ο πολλαπλασιασμός της καταστροφής είναι τεράστιος.

Ποια συμπεριφορά των Κυπρίων σε προβληματίζει;

Αυτό που με απασχολεί είναι η άγνοια για τις ομορφιές του τόπου μας. Ζούμε σε μια πανέμορφη χώρα, με αμέτρητες ευκαιρίες εξερεύνησης, ας μη μένουμε πλέον στα ίδια και στα ίδια. Προτρέπω, λοιπόν, τον κάθε ένα από εμάς να βγει έξω από τα συνηθισμένα και τη ζώνη ασφαλείας του και να δοκιμάσει κάτι καινούργιο. Φτάνει πια κάθε σαββατοκύριακο στην ίδια παραλία. Ας ανακαλύψουμε ολόκληρη τη χώρα μας.

Μετά τους εκεί καταρράκτες τι άλλο σπουδαίο έχεις ανακαλύψει και θέλεις να το μοιραστείς μαζί μας;

Υπάρχουν αρκετά σημεία που θα μπορούσα να αναφέρω. Τα τελευταία χρόνια περνώ αρκετό χρόνο εξερευνώντας τα εγκαταλελειμμένα μεταλλεία της Κύπρου. Δεν είναι, όμως, τόσο απλό όσο ακούγεται, οπότε δεν θα προέτρεπα τον κόσμο να κάνει το ίδιο, χωρίς προηγούμενη εμπειρία και τεχνική κατάρτιση.

Ένα, όμως, πραγματικά μαγευτικό τοπίο και ταυτόχρονα σχετικά εύκολα προσβάσιμο είναι οι θαλασσινές σπηλιές στο Κάβο Γκρέκο και στην Πέγεια. Εκεί ο επισκέπτης μπορεί να γνωρίσει νέες αισθήσεις, ήχους, οσμές και χρώματα που εγγυημένα θα τον μαγνητίσουν. Προσοχή όμως! Οι οποιεσδήποτε εξερευνήσεις στην περιοχή απαιτούν ζευγάρι ατόμων, άριστες κολυμβητικές ικανότητες και σεβασμό στο περιβάλλον.

Πώς θα χαρακτήριζες την Κύπρο ως προορισμό;

Έχοντας ταξιδέψει μέχρι στιγμής σε περισσότερες από 35 χώρες στον κόσμο και στις 5 ηπείρους, οφείλω να παραδεχτώ ότι η Κύπρος έχει τις δικές της μοναδικές ομορφιές που κάνουν τον επισκέπτη να την ερωτευτεί. Η Κύπρος, για εμένα, έχει ένα ξεχωριστό κομμάτι στην καρδιά μου, γι’ αυτό και πάντα επιστρέφω πίσω σε αυτή!

Ο Νικόλας Αθηνής είναι πτυχιούχος Εγκληματολογίας, εκπαιδευτής μη-τυπικής μάθησης και έχει ταξιδέψει σε περισσότερες από 35 χώρες σε ολόκληρο τον πλανήτη.