*Αν θέλεις κι εσύ απάντηση στην απορία σου, αν θέλεις να μοιραστείς μια ιστορία σου με την Tipster, γράψε στο sextalk@city.com.cy

Καλησπέρα! Έχω δει παρελθοντικές απαντήσεις σας σε σχετικά ζητήματα κι αποφάσισα να σας στείλω την ιστορία μου, μήπως μπορείτε να με βοηθήσετε να καταλάβω τι παίζει!

Τον Ιούλιο αποφάσισα να ξεκινήσω μαθήματα για το δίπλωμα οδήγησης. Πήγα, λοιπόν, σε μια σχολή, έχοντας ακούσει από έναν φίλο των γονιών μου πως ο δάσκαλος είναι πάρα πολύ καλός (πράγματι ήταν εν τέλει)! Εδώ να τονίσω πως το καλοκαίρι είχα επιστρέψει στους γονείς μου, στην επαρχία. Έχουμε καμιά δεκαριά σχολές στην πόλη μου και γενικά δεν ακουγόταν τόσο η συγκεκριμένη όσο οι άλλες. Πριν ξεκινήσω το πρώτο μάθημα, μαλώνει η μάνα μου με τον δάσκαλο, επειδή είχε καθυστερήσει η διαδικασία υποβολής δικαιολογητικών μια βδομάδα. Τέλος πάντων, να μην τα πολυλογώ, για να μπω στο κυρίως θέμα, πάω για πρώτο μάθημα (δεν ήξερα Χριστό μιλάμε από οδήγηση, ό,τι είχα δει σαν συνοδηγός μόνο), εγώ μες το άγχος, γιατί πίστευα ότι θα κάναμε θεωρητικό μάθημα! Μόλις μου λέει, λέω τέλεια, την κάτσαμε! Εδώ να τονίσω, πως δουλεύει στα μαθήματα μόνος και ο αδερφός του τον βοηθάει στα χαρτιά κυρίως. Νέος ο τύπος, γύρω στα 30, εγώ 21. Χαλαρό στυλ, το αντισυμβατικό. Εν τέλει, το πρώτο μάθημα πήγε πολύ καλύτερα από όσο περιμέναμε, γιατί δεν ξέρω πώς τα κατάφερα και δεν έκανα λάθη, ενώ ήταν η πρώτη φορά που έπιανα τιμόνι! Εννοείται μου είχε πει τα βασικά, αλλά έχοντας ακούσει από φίλες μου ότι δεν μπορούσαν να πάνε εντός των γραμμών, είχα φρικάρει!

Κι εδώ κάπου ξεκινάει το «αδιέξοδο». Γενικά, βλεπόμασταν συχνά, εξαιτίας των μαθημάτων, μιλούσαμε στον ενικό, γιατί οκευ δεν είχαμε και καμιά τρελή διαφορά και υπήρχε μια χαλαρή ατμόσφαιρα. Ως εδώ όλα καλά και λογικά! Μου μάθαινε όσα έπρεπε και περισσότερα και ήθελε να τα κάνω τέλεια (αν και εδώ δεν είναι τόσο δύσκολο να περάσεις τις εξετάσεις εν τέλει, αν κρίνω από λάθη άλλων που είδα). Παρόλα αυτά, εννοείται πως αυτό με έκανε καλύτερη γενικά!

Παρατηρούσα, όμως, κάτι παραπάνω από μια απλή επαγγελματική συνδιαλλαγή. Ρωτούσε να μάθει για μένα κι όχι μόνο πράγματα απλά, καθημερινά (που λέμε με τον καθένα-τύπου πώς πάει η σχολή;) Με ρωτούσε ακόμη αν βγήκα, πού πήγα, αν πήγα για τρέξιμο και διάφορα άλλα. Με θυμόταν λέει που περνούσα από παλαιότερα (πήγαινα φροντιστήρια κ.λπ.) και λέω μα είναι δυνατόν; Χωρίς να με ξέρει, να με έχει παρατηρήσει; Γενικά με κοίταζε έντονα κι όταν κάποια στιγμή τον ρώτησα : τι είναι; Μου απάντησε : απαγορεύεται να σε κοιτάμε; Κι είχα απορήσει ελαφρώς! Μου έκανε κοπλιμέντα, τίποτα αισχρό ή απρεπές, όμως ένιωθα πως ξεπερνάει το όριο μιας επαγγελματικής σχέσης! Γιατί όσο περνούσε ο καιρός, τόσο πιο πολύ μιλούσαμε, τόσο πιο πολλά έλεγε και τόσο μεγάλωνε η οικειότητα. Αν δεν κάναμε μάθημα κάποιο τριήμερο, έλεγε ότι του έλειψα και προφανώς (ως ντροπαλή εγώ) δεν ήξερα τι να απαντήσω! Είχε τύχει να πιούμε καφέ μαζί (λόγω μαθήματος), τον οποίο κέρασε εκείνος όλες τις φορές. Υπήρχαν φορές που τσατιζόταν αν δεν έκανα κάτι καλά και θύμωνε! Υπερβολικό το έβρισκα! Υπήρχαν φορές που πείραζε τα πεντάλ όταν οδηγούσα και έβρισκε αστείο, το γεγονός πως με τσάτιζε και του είχα φωνάξει! Όταν πέρασα τις εξετάσεις, συνέχισαν όλα έτσι! Κάθε φορά που περνούσα με φώναζε και πάντα είχε χρόνο για να μιλήσουμε. Με φώναζε όταν είχε μάθημα θεωρητικό με άλλα παιδιά, για παρέα, αν δεν είχα κάποια υποχρέωση. Όταν θα επέστρεφα στον τόπο των σπουδών μου και το έμαθε είχε πει: τώρα θα φύγεις και δεν θα σε βλέπουμε, θα βρεις και κανά αγόρι! Λέω αποκλείεται να είναι ιδέα μου!

Ξέχασα να αναφέρω ότι μια μέρα σε ένα μάθημα, μου πετάει: ώστε ξέρεις τον τάδε; Ο τάδε φίλος του, μου έκανε φροντιστήριο παλιότερα. Εγώ μένω, λέω πώς το ξέρεις; Λέει, μου το είπε. Λέω, άρα κάτι θα ρώτησες, από μέσα μου! Και γενικά, είχε γνωρίσει την αδερφή μου, όλα καλά.

Ακόμη, όταν τον βλέπω γίνονται τα ίδια. Πάντα χαίρεται, πάντα θα πει πού με είδε ή τι ανέβασα (κι εγώ απορώ πώς γίνεται να με βλέπει έξω, εγώ να μην τον βλέπω και να τα ξέρει όλα)!

Κάπου εδώ τελειώνει η ιστορία κι έρχεται η απορία μου. Έχω ακούσει από τρίτα άτομα, πως όντως δεν ήταν η ιδέα μου και ότι τρέχει κάτι. Εγώ κάθε φορά, νιώθω μια οικεία αλλά ταυτοχρόνως τεταμένη ατμόσφαιρα, πράγμα που δεν νιώθω συχνά. Λες κι υπάρχει κάτι αόριστο, κάτι στον αέρα. ;Iσως παίζει και το ότι «φοβάμαι» να το δω. Γιατί είναι η αλήθεια, πολλές φορές κατάλαβα πως δεν ήταν καθαρά φιλικά τα πράγματα. Αν δεν ήθελα κάτι, σαφώς και μπορούσα με την συμπεριφορά μου να το δείξω. Όμως, πιστεύω πως δίχως να το κάνω συνειδητά, πρώτα από όλα είδα τον πραγματικό εαυτό μου μέσα από όλο αυτό (καθώς δεν προσπαθούσα να εντυπωσιάσω) αλλά κόλλησα κιόλας. Πίστεψα πως φεύγοντας θα περάσει, θα ξεχαστεί. Έκανα λάθος, όμως. Γιατί κάθε φορά είναι το ίδιο!

Η αρχική μου απορία είναι πώς το βλέπετε εσείς;

Αν με ρωτήσετε τι «φοβάμαι», θα σας πω ότι μου είναι άγνωστο κάτι τέτοιο και «φοβάμαι» αυτό που νιώθω. Δεν πίστευα πως θα συμβεί αυτό και δεν το περίμενα! Σίγουρα ξέρω τι νιώθω και τι καταλαβαίνω... από την άλλη πλευρά, όμως, κάτι με σταματάει. Ίσως, το τι θα ειπωθεί, αν και η διαφορά δεν είναι τρελή. Ίσως, ότι δεν ξέρω πώς να το χειριστώ κι υψώνω άθελά μου έναν τοίχο (θεωρώ πως έχει καταλάβει κάτι). Τι θα με συμβουλεύατε να κάνω;

Σας ευχαριστώ! Κι αναμένω απάντησή σας!

Η ασυνείδητα συναισθηματικά δεμένη

Πρώτα απ’ όλα να σε συγχαρώ που έστειλες ένα email, πελώριο μεν, αλλά σχεδόν αλάνθαστο! Και τώρα στο ψητό. Λοιπόν, αγαπητή, «ασυνείδητα συναισθηματικά δεμένη»! Μόνο από το πώς υπογράφεσαι... καταλαβαίνει κάποιος πόσο ρομαντική και προβληματισμένη είσαι. Να μην είσαι! Πρέπει να ξεδιαλύνεις μέσα σου τι ακριβώς νιώθεις για τον ινστράκτορ. Δεν το γυρίζει η γλώσσα σου να πεις ότι είσαι τσιμπημένη μαζί του; Προς τι ο φόβος και οι τοίχοι που υψώνεις ανάμεσά σας; Εκείνος σε φλερτάρει, σε γουστάρει... είναι προφανές. Άρα, αν το τραβά κι εσένα η ψυχή σου go for it. Εκτός κι αν κάτι σε κρατά ενστικτωδώς μακριά του και γι’ αυτό τον λόγο κρατάς μια πισινή. Αν κάτι τέτοιο σε ζορίζει, τότε άκου τη φωνή μέσα σου και μείνε μακριά του. Αν, όμως, είναι απλώς ο φόβος του πρωτάρη, τότε δώσε λίγο χρόνο στον εαυτό σου ακόμα... κι αν όλη αυτή η φάση δημιουργήσει τη χημεία ή μαγεία ή το πυροτέχνημα που χρειάζεται για να σας φέρει πιο κοντά, τότε μόνο παραδώσου! Εν γλυτζύ πράμα ο έρωτας -μην τον φοβάσαι. Εν πολλά ωραίο συναίσθημα -μεν το προσπερνάς. Είσαι στην πιο ωραία ηλικία να τον αφήσεις να σε μεθύσει -μεν το υποτιμάς. Και το καλό που σου θέλω, μην ακούεις τι σου λέει ο καθένας -μόνο τι λέει η καρδιά σου να ακούεις- τζαι παραίτα επιτέλους να πατάς... στόπερ.

#AskTipster

Αν θέλεις κι εσύ απάντηση στην απορία σου γράψε στο sextalk@city.com.cy



Φωτογραφία: Matthew Henry / Unsplash