Αν, για παράδειγμα, σήμερα αντί 2021 το ημερολόγιο έγραφε 1990, το πλαίσιο θα ήταν πολύ διαφορετικό. Ίσως, τότε, να υπήρχε μια δικαιολογία που θα έδινε το ελάχιστον ελαφρυντικό σε κάποιον που αγνοεί τις σημάνσεις στους χώρους στάθμευσης ατόμων με αναπηρία. Ίσως τότε να μην υπήρχαν καν ειδικοί χώροι στάθμευσης για άτομα με αναπηρίες.
Σήμερα, όμως, κάθε τέτοια πράξη δεν επιδέχεται καμίας δικαιολογίας. Αποτελεί πράξη υπέρτατης «αμπαλατοσύνης» και πρέπει να αντιμετωπίζεται ως τέτοια.
Η Ραφαέλα Μιλτιάδου, την Παρασκευή το βράδυ βγήκε στο κέντρο της Λευκωσίας και ψάχνοντας χώρο για να σταθμεύσει το αυτοκίνητό της, ούτως ώστε να μπορεί με άνεση να κατέβει με το αμαξίδιό της, αντιλήφθηκε πως το εγχείρημά της θα ήταν δύσκολο. Λίγο αργότερα, έκανε την πιο κάτω ανάρτηση.
«Να ευχαριστήσω και δημοσίως τους συμπολίτες μου που με υποχρέωσαν να σπαταλήσω μία ώρα προσπαθώντας να βρω λύση στην παράνομη στάθμευσή τους, σε χώρο στην παλιά Λευκωσία. Να ευχαριστήσω και την Αστυνομία Κύπρου που με άφησε να περιμένω χωρίς αποτέλεσμα και δη την αγενέστατη και απαξιωτική συμπεριφορά αρμόδιου ατόμου στο τηλεφωνικό της κέντρο.
Δηλώνω την τεράστια μου απογοήτευση που αναγκάστηκα να σταθμεύσω στη μέση ΔΥΟ χώρων στάθμευσης γιατί ΝΑΙ, χρειάζομαι χώρο για να κατεβάσω το αμαξίδιό μου, γιατί ΝΑΙ χρειάζομαι χώρο κοντά στον προορισμό μου. Σε αντίθεση με ΕΣΕΝΑ και ΕΣΕΝΑ που μάλλον θα μπορούσατε απλά να περπατήσετε 10 λεπτάκια περισσότερο!
Επίσης να παρακαλέσω τους ομοϊδεάτες φίλους μου να μην τα παρατάνε και να διεκδικούν όσα μας αξίζουν!».
