Οι χθεσινές βουλευτικές εκλογές, οι οποίες διεξήχθησαν εν μέσω της πανδημίας, πέραν της πρωτόγνωρης συνθήκης που δημιούργησε η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, θα μας μείνουν αξέχαστες για πολλούς και ενδιαφέροντες λόγους.


Χωρίς να προβώ σε βαθιά πολιτική ανάλυση, αφήνοντας αυτή στους αρμοδίους, τα highlights της χθεσινής αναμέτρησης ήταν πάνω κάτω τα εξής: το ΔΗΣΥ ανεδείχθη πρώτο κόμμα παρά την πολλάκις εκφρασμένη δυσαρέσκεια προς την κυβέρνηση, το ΑΚΕΛ κατέγραψε το χαμηλότερο ποσοστό στην ιστορία του με την ηγεσία του κόμματος να αναζητά το λάθος και να αναμένει εναγωνίως το επικείμενο συνέδριο, το ΕΛΑΜ «κονταροχτυπήθηκε» με την ΕΔΕΚ, για να αναδειχθεί εν τέλει τέταρτο κόμμα και ο μπαμπάς μου τελευταία στιγμή πείστηκε να πάει να ψηφίσει, για να μου το «χτυπά» στο τέλος της βραδιάς.


Τέλος, αξίζει να αναφερθεί πως ένα ποσοστό της τάξης του 15% των χθεσινών ψήφων πήγε σε μικρότερα κόμματα, αλλά άνευ πραγματικής ουσίας, αφού ένεκα του κατακερματισμού, καμία εξ αυτών των μικρών παρατάξεων δεν εξασφάλισε εκπροσώπηση στη Βουλή. Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, πως 15 κομματικοί συνδυασμοί διεκδίκησαν χθες την ψήφο των πολιτών, με την κάλπη να αναδεικνύει επτακομματική Βουλή: 17 έδρες κατέλαβε το ΔΗΣΥ, 15 το ΑΚΕΛ -αμφότερα απώλεσαν από μία έδρα-, 9 το ΔΗΚΟ, 4 το ΕΛΑΜ, 4 η ΕΔΕΚ -αύξησε κατά μία τις έδρες της, αν και ανεδείχθη πέμπτο κόμμα-, 4 η ΔΗΠΑ -που εισέρχεται για πρώτη φορά στη Βουλή- και 3 το Κίνημα Οικολόγων.

Μεγάλος νικητής της βραδιάς, σύμφωνα με τα Μέσα, ήταν η αποχή, η οποία ανήλθε στο 34% (και κάτι), αλλά και το ΕΛΑΜ που α) ανεδείχθη, όπως είπαμε, τέταρτο κόμμα, β) εξέλεξε τέσσερις βουλευτές, γ) διπλασίασε τα ποσοστά (και τις έδρες) του από τις προηγούμενες εκλογές και δ) μπορεί πλέον να καυχάται ότι έχει εδραιωθεί στις συνειδήσεις μέρους του πληθυσμού. Το ΕΛΑΜ, λοιπόν, εξέλεξε τέσσερις βουλευτές, εκ των οποίων ο ένας -ετών 26- είναι και ο νεαρότερος βουλευτής στα κυπριακά χρονικά. Πράγμα που πιθανότατα σημαίνει ότι το κόμμα αποκτά ή έχει αποκτήσει μεγάλη δυναμική στα νεανικά κοινά, τα οποία επιλέγουν να εκφράσουν τη δίκαιη αγανάκτησή τους, καταφεύγοντας στην άκρα δεξιά.


Το αφήγημα των άκρων και το πόσο επιβλαβή είναι αυτά δεν θα το πιάσω, μιας και διαφωνώ με τις γενικεύσεις. Στο ΕΛΑΜ, λοιπόν, στήθηκε τρελό παρτάκι για την τεράστια επιτυχία τους και σε διάφορα πηγαδάκια γίνεται, επίσης, λόγος για τον άθλο που έφερε εις πέρας. Όλοι μιλούν για το ΕΛΑΜ, αλλά σχεδόν κανείς δεν μιλά για το ακροδεξιό ΕΛΑΜ, για το ΕΛΑΜ το φιλαράκι της Χρυσής Αυγής ή για το ΕΛΑΜ με τη ρατσιστική και ξενοφοβική πολιτική.


Μάλλον φταίει η μνήμη μας. Ή η έλλειψη μνήμης. Η μνήμη, έλεγε ο Σεφέρης, όπου και να την αγγίξεις πονεί. Η έλλειψη μνήμης, εντούτοις, προστατεύει μεν από τον πόνο, αλλά δημιουργεί αυτό που έλεγε ένας άλλος ποιητής: το παχύ δέρμα με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Το παράδειγμα της Ελλάδας με τη Χρυσή Αυγή μάλλον δεν μας άγγιξε ή μάλλον έπιασε τόπο η ρητορική του ΕΛΑΜ για αποσύνδεσή του από το μέχρι πρότινος αδελφό κόμμα.


Προσωπικά, είχα έναν γνωστό γνωστών που κατέβαινε βουλευτής με το ΕΛΑΜ. Όταν ρώτησα αυτούς τους γνωστούς αν θα τον ψηφίσουν μού τα μάσησαν, γιατί ξέρουν τη στάση μου. Ξέρω, όμως, πως μάλλον το έκαναν. Όχι γιατί ξαφνικά ξύπνησαν φασίστες. Ούτε καν ο ίδιος ο υποψήφιος δεν νομίζω να ξέρει τι είναι φασισμός, ναζισμός ή κομμουνισμός.


Κάποιοι άλλοι, όμως, που ξέρουν δεν θα έπρεπε να αφήσουν το θεριό να «αντρειωθεί». Στο μεταξύ, ο ξένος Τύπος κάνει λόγο για άνοδο της ακροδεξιάς στην Κύπρο και για κόμμα που συνδέεται με τους Έλληνες νεοναζιστές. Σε άλλα νέα, στην Κύπρο, την επαύριο των εκλογών, αυτό που συνέβη είναι απλώς η είσοδος του ΕΛΑΜ στη Βουλή και η κατάταξή του ως τέταρτου κόμματος. Και η επιστροφή στα καθημερινά και στα συνήθη μας.