Η αλήθεια είναι πως η διασκέδαση και οι έξοδοί μας τα τελευταία χρόνια έχουν αλλάξει αρκετά. Όχι μόνο επειδή περάσαμε τα 30 και πλέον οι αντοχές μας έχουν μειωθεί, αλλά και γιατί η νύχτα δεν είναι πλέον όπως παλιά.

Τα club έγιναν bar, τα εστιατόρια βάζουν δυνατή μουσική και βγαίνουν στα τραπέζια από τις 6 το απόγευμα και γενικά όλα γίνονται πλέον πολύ πιο νωρίς, για να προλάβεις και να επιστρέψεις στο σπίτι και να κοιμηθείς το οκτάωρό σου και να πας δουλειά την επομένη χωρίς να μοιάζεις ότι ήρθες σε σύγκρουση με τριαξονικό. Πλέον, τα μοναδικά πάρτι που κρατάνε μέχρι το ξημέρωμα είναι αυτά στους γάμους και μερικά άλλα private party που δεν είναι ανοιχτά στο ευρύ κοινό.

Αυτό όμως που παρέμεινε το ίδιο και δεν έχει αλλάξει μέσα στα χρόνια, είναι η ανάγκη για να φας κάτι μετά από το ποτό και την κραιπάλη. Το «βρώμικο», όπως λέγαμε και πιο παλιά το οποίο αποτελούσε το καλύτερο φάρμακο για να συνέλθεις από το αλκοόλ και το ξενύχτι.

Στην Κύπρο η αλήθεια είναι πως πέραν κάποιων αλυσίδων ταχυφαγείων που μένουν ανοιχτά μέχρι αργά και κάποιων φούρνων που λειτουργούν 24 ώρες, δεν υπήρχε αυτό το κλασσικό «βρώμικο» που υπάρχει στην Ελλάδα: σουβλάκι, γύρος, σάντουιτς με πανσέτα, λουκάνικα κλπ.

Χθες, όμως, έπειτα από μία νύχτα κραιπάλης, κάποιοι φίλοι στη Λεμεσό, πρότειναν να πάμε να δοκιμάσουμε τον γύρο του «Γίγαντα», ο οποίος φτιάχνει τα πιο τέλεια βρώμικα και μένει ανοιχτός μέχρι τις 3 το ξημέρωμα. Η ώρα είχε πάει 1:30 και σε 10 λεπτά περίπου το ταξί μάς άφησε επί της οδού Αποστόλου Βαρνάβα, πλησίον της Λεωφόρου Νίκου Παττίχη, στη Λεμεσό.

Παραγγείλαμε ένα γύρο μιξ σε ελληνική, ένα σουβλάκι χοιρινό σε ελληνική και μία μερίδα πανσέτα ελληνική. Οι τιμές κυμαίνονται από 5,20 με 6 ευρώ η πίτα, η οποία όμως είναι κανονικός γίγαντας, με γεμάτο περιεχόμενο, ουσία και γεύση.

Αν, λοιπόν, τύχει να βρεθείτε στην περιοχή, περάστε από τον Γίγαντα και χαρίστε στον εαυτό σας αυτή την απόλαυση. Να σημειώσουμε πως εκτός από το εν λόγω μαγαζί, υπάρχει ακόμα ένας Γίγαντας στην περιοχή Αγίου Αθανασίου.