Η βουβωνική πανώλη μπορεί να ακούγεται σαν μια ασθένεια του παρελθόντος, αλλά το βακτήριο που κρύβεται πίσω από την ασθένεια εξακολουθεί να υπάρχει, προκαλώντας χιλιάδες ανθρώπινες μολύνσεις σε όλο τον κόσμο, χρόνο με το χρόνο, αν και τα κρούσματα στις ΗΠΑ είναι σχετικά σπάνια.

Η πολιτεία του Όρεγκον μόλις επιβεβαίωσε ωστόσο το πρώτο της κρούσμα εδώ και οκτώ χρόνια, και οι αξιωματούχοι λένε ότι πιθανότατα προήλθε από μια οικόσιτη γάτα, η οποία παρουσίασε επίσης συμπτώματα.

Ο υπεύθυνος υγείας του Όρεγκον, Richard Fawcett, δήλωσε στην Aria Bendix στο NBC News ότι ο ασθενής που προσβλήθηκε από την πανώλη από το κατοικίδιό του αρρώστησε πολύ.

Συνήθως, μια λοίμωξη αυτού του είδους ξεκινά με συμπτώματα που μοιάζουν με γρίπη, όπως κόπωση, πυρετό, ρίγη και πονοκέφαλο.

Η πρόσφατη λοίμωξη στο Όρεγκον, ωστόσο, είχε προχωρήσει στο σημείο ενός αποστραγγιστικού αποστήματος, που ονομάζεται «bubo», κάτι που αποτελεί σπάνια έκβαση στις μέρες μας.

Ευτυχώς, τα σύγχρονα αντιβιοτικά σημαίνουν ότι η βουβωνική πανώλη δεν χρειάζεται πλέον να αποτελεί θανατική καταδίκη. Το βακτήριο που κρύβεται πίσω από τη λοίμωξη, το Yersinia pestis, σπάνια αποδεικνύεται θανατηφόρο, αν συλλεχθεί και αντιμετωπιστεί αρκετά νωρίς.

Ο ασθενής στο Όρεγκον ανταποκρίνεται προφανώς καλά στα σύγχρονα φάρμακα και οι στενές επαφές του έχουν επίσης υποβληθεί σε θεραπεία για να περιοριστεί η πιθανότητα περαιτέρω εξάπλωσης.

Οι αξιωματούχοι δεν έχουν πει πώς μεταδόθηκε η λοίμωξη από τη γάτα στον ιδιοκτήτη, αλλά αν η γάτα δαγκώθηκε από μολυσμένους ψύλλους, το κατοικίδιο ζώο μπορεί να έφερε τους ψύλλους στο σπίτι, εκθέτοντας και τον ιδιοκτήτη. Είτε αυτό, είτε ο ιδιοκτήτης μπορεί να ήρθε σε επαφή με τα μολυσμένα υγρά της γάτας.

Το Y. pestis μολύνει συνήθως μικρά θηλαστικά και ψύλλους και ανάλογα με τον τρόπο εξάπλωσής του στον άνθρωπο, είτε με δαγκώματα, είτε με μολυσμένα υγρά, είτε με σταγονίδια στον αέρα, μπορεί να προκαλέσει βουβωνική πανώλη ή πανώλη με βάση το αίμα ή τους πνεύμονες.

Η βουβωνική πανώλη είναι η πιο κοινή μορφή και αφορά το λεμφικό σύστημα, προκαλώντας πρησμένους και επώδυνους λεμφαδένες που μπορεί να εξελιχθούν σε ανοιχτές, γεμάτες πύον πληγές.

Εάν η λοίμωξη εξαπλωθεί, μπορεί αργότερα να μολύνει και τους πνεύμονες. Ο ασθενής στο Όρεγκον προφανώς άρχισε να βήχει στο νοσοκομείο, γεγονός που αποτελεί ένδειξη ότι η ασθένειά του μπορεί να είχε προχωρήσει σε επικίνδυνο στάδιο.

Η πανώλη εντοπίστηκε για πρώτη φορά στις ΗΠΑ στις αρχές του 20ού αιώνα, που μεταφέρθηκε στο έθνος μέσω αρουραίων στα πλοία.

Η τελευταία αστική επιδημία πανώλης στη χώρα έληξε το 1925, αλλά τα βακτήρια βρήκαν καταφύγιο σε αγροτικά είδη τρωκτικών, προκαλώντας περιοδικές επιδημίες εκτός των μεγάλων πόλεων.

Σήμερα, τα περισσότερα κρούσματα στις ΗΠΑ εμφανίζονται σε αγροτικές περιοχές των μεσοδυτικών και βορειοδυτικών πολιτειών, με περίπου επτά κρούσματα να αναφέρονται κατά μέσο όρο κάθε χρόνο.

Η τελευταία φορά που αναφέρθηκε κρούσμα στο Όρεγκον ήταν το 2015, όταν ένα κορίτσι μολύνθηκε κατά τη διάρκεια ενός κυνηγετικού ταξιδιού και κατέληξε στην εντατική.

Δεν έχει αναφερθεί κανένας θάνατος στην πολιτεία από την πανώλη εδώ και δεκαετίες.

Εκτός των ΗΠΑ, η πανώλη είναι παρούσα σε κάθε ήπειρο εκτός της Ωκεανίας, και όμως τα μέρη όπου η ασθένεια εμφανίζεται τακτικά είναι εκείνα με μόνιμες δεξαμενές ζώων και αλληλοεπικαλυπτόμενους ανθρώπινους πληθυσμούς, όπως η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, η Μαδαγασκάρη και το Περού.

Κατά τη διάρκεια ιδιαίτερα σοβαρών επιδημιών, η ασθένεια μπορεί να στοιχίσει εκατοντάδες ζωές.

Παρόλα αυτά, σε σύγκριση με τον Μαύρο Θάνατο που έπληξε την Ευρώπη τον 15ο αιώνα και μια επιδημία του 19ου αιώνα στην Κίνα και την Ινδία που σκότωσε εκατομμύρια ανθρώπους, η βουβωνική πανώλη δεν είναι ο διεθνής δολοφόνος που ήταν κάποτε.

Ακόμα κι έτσι, χάρη στην προηγούμενη κακοφημία της, ένα μόνο κρούσμα στις ΗΠΑ μπορεί ακόμα να γίνει πρωτοσέλιδο - ακόμα και όταν ο ασθενής θεραπεύεται επιτυχώς και η μόλυνση σταματάει στα ίχνη της.

ΠΗΓΗ