Αν βγάζαμε αύριο διαδικτυακό ψήφισμα για το αν η Τσικνοπέμπτη θα έπρεπε να καθιερωθεί ως αργία, το μόνο σίγουρο είναι πως η αποχή θα ήταν κάτω από το 10% του συνολικού πληθυσμού και αυτό εξαιτίας των vegan και των vegetarian (no offence). Και δεν το λέμε τυχαία, αφού η άποψή μας μπορεί να στηριχθεί με διάφορα παραδείγματα.

Σε ποια άλλη χώρα πριν να κτίσεις σπίτι αγοράζεις φουκού ή φουφού για τους εξ Ελλάδος αναγνώστες; Σε ποια άλλη χώρα, ανάβουν τα κάρβουνα τουλάχιστον δύο φορές τη βδομάδα για να ψήσουν κρέας; Σε ποια άλλη χώρα όταν ρωτήσεις κάποιον, «πού έφαγες τα καλύτερα σουβλάκια;» η απάντηση πάντα είναι «σπίτι μου»; Μόνο στην Κύπρο, μάλλον.

Στην Κύπρο λοιπόν, η Τσικνοπέμπτη δεν είναι μια απλή Πέμπτη. Είναι μια ολόκληρη ιεροτελεστία. Είναι η Μέκκα όλων των εορτών. Με τη μόνη διαφορά, ότι εκτός από τους συνήθεις υπόπτους θα απολαύσεις τη σούβλα, τα σουβλάκια, τα λουκάνικα και τους παστουρμάδες με συναδέλφους και πολύ πιθανόν, αν βρεθείς Λεμεσό, με πολλούς αγνώστους.

Βέβαια, ακόμη και εκείνες τις ημέρες, όπως άλλωστε συμβαίνει και σε άλλες γιορτινές ημέρες οι Κύπριοι θα βρουν τρόπο – αν δεν τσακωθούν – να διχαστούν.

Σαριπόλου, όπως Ρίο Ντε Τζανέιρο

Καταρχάς, έχουμε το αιώνιο beef ανάμεσα σε Λεμεσιανούς και Λευκωσιάτες. Ο Λεμεσιανός «βράζει» το έδαφος από την Τετάρτη, αφού που πριν είπε και έγραψε παντού ότι την Τσικνοπέμπτη παραλύει η Λεμεσός. Ένα πράμα, όπως τότε που ήταν το κούρεμα των καταθετών. Επίσης, θα τον ακούσεις να φουμίζεται τζαι να κορτώνει ότι «το γραφείο μας θα εν κλειστό την Τσικνοπέμπτη. Είμαστε Λεμεσιανοί εμείς».

Οι Λεμεσιανοί, ως άλλοι Βραζιλιάνοι κάτοικοι του Ρίο, παρουσιάζουν την Τσικνοπέμπτη ως την αρχή διακοπών που θα διαρκέσουν δύο βδομάδες. Όσες και οι ημέρες πριν από τις καρναβαλίστικες παρελάσεις (μια για τους μιτσιούς, τζαι μια για τους μεγάλους). Εκτός που τη φουκού, στη σύναξη φορούν και τα καρναβαλίστικά τους. Μασκούα, περούκα άφρο ή άλλες πελλάρες που έχουν φυλαγμένες και που μαζεύτηκαν σε μια κούτα που κατεβαίνει που το σέντε, μια φορά τον χρόνο. Η αλήθεια είναι ότι το διασκεδάζουν και εάν τύχει να βρεθείς Λεμεσό την Τσικνοπέμτπη, θα φάεις τζαι θα πιεις, ώσπου να καταλήξεις στο νοσοκομείο με ορό.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα των Λεμεσιανών αυτές τις ημέρες είναι οι Λευκωσιάτες. Βασικά, σε κάθε εποχή του χρόνου αποτελεί πρόβλημα για τους Λεμεσιανούς η ύπαρξη των πρωτευουσιάνων. Εάν είσαι Λευκωσιάτης και θα (έχεις την ατυχία να) δεις Λεμεσιανό σήμερα μην του μιλήσεις, γιατί το πιο πιθανό είναι πως θα ακούσεις τις ατάκες: «Πού καταλάβετε εσείς που σούβλα ή Τσικνοπέμπτη;». Ο χειρότερος τύπος Λεμεσιανού που μπορεί να συναναστραφείς σήμερα, είναι ο Λεμεσιανός που δουλεύκει Λευκωσία. Τα μούτρα του συγκεκριμένου θα είναι κατεβασμένα που την αρχή της βδομάδας γιατί δεν κατάφερε να πιάσει άδεια, αφού φυλάει τις ημέρες που δικαιούται για τον γάμο του ξαδέλφου του. Η μουρμούρα του και οι συνεχείς περιγραφές τύπου αχ και βαχ, δεν θα σταματήσουν ώσπου να τελειώσουν τα σουβλάκια και να πρέπει να πάει σπίτι του.

Κυπραίος και vegan εν κολλά

Από την εξίσωση δεν μπορούν να λείπουν σήμερα και οι vegan, οι οποίοι από μειονότητα – έτσι όπως το παν – σε κανένα χρόνο μπορεί να κάμουν δικό τους κόμμα. Η σημερινή μέρα για τους vegan λοιπόν, είναι κάτι όπως το 666 για τους χριστιανούς ή όπως το VAR για τον Μερκή.

Οι vegan τύποι, συνήθως την Τσικνοπέμπτη δεν θα κυκλοφορήσουν και πολύ, κυρίως γιατί κουράζονται να αναλύουν στον κάθε Κύπριο (+60) που θα τους ρωτήσει τι σημαίνει vegan. Η αλήθεια είναι δύσκολο να κατανοήσει κάποιος, το πώς μπορεί να είσαι και Κύπριος και vegan, από τη στιγμή που η πρώτη στερεά τροφή που γεύτηκες στη ζωή σου ήταν ένα πολλά μικρό κομματούι από τη σούβλα που έκαμε ο παπάς σου μια Κυριακή. Όπως και να έχει, τους vegan δεν θα τους δεις και αν τύχει να τους δεις στο πάρτι που θα κάνει η δουλειά, θα έρθουν από ευγένεια και θα τσιμπήσουν κανένα μανιταράκι ή που τη σαλάτα και θα επιστρέψουν πίσω στο γραφείο τους για να φιλοσοφήσουν για το πόσο άτυχοι είναι που γεννηθήκαν στη χώρα που ο χοίρος εν το εθνικό της έδεσμα, ενώ ήδη έχουν κανονίσει για το απόγευμα vegan συνάντηση σε κάποιο χωράφι για να κάμουν που σήμερα pre-party για την Καθαρά Δευτέρα.

Εκείνοι όμως που εκνευρίζονται περισσότερο με τους vegan την Τσικνοπέμπτη, είναι οι φανατικοί anti-vegan. Είναι οι τύποι που μόλις ακούσουν ότι κάποιος είναι vegan, κάμνουν σε real χρόνο τη λυπημένη φατσούα του messenger. Είναι επίσης οι τύποι που με ύφος θα πάνε να βρουν εκείνον τον έναν vegan στην παρέα και θα του πουν χίλιες φορές «έλα ρε δοκίμασε. Εν θα πάθεις τίποτε αν φάεις μια φορά», λες και θα καπνίσουν μια τζούρα από τσιγαριλίκι.

Ο Fit

Στη λίστα των κλασικών τύπων και συμπεριφορών που θα συναντήσεις την Τσικνοπέμπτη, βρίσκεται και ο «φουσκωτός». Ο τύπος δηλαδή, που μπορεί αν τρώει δέκα αυγά και μια μπριζόλα από τις δέκα το πρωί καθημερινά, για να «στεγνώσει», όπως λέγεται στη γλώσσα των γυμναστηριακών. Ο «φουσκωτός» έχει πρόγραμμα και έτσι την Τσικνοπέμπτη δεν θα φάει που τη σούβλα που θα βρει μπροστά του γιατί σίγουρα θα σχολιάσει το λίπος που έμεινε πάνω, αλλά και γιατί ως τη μια που θα είναι έτοιμο το τζιήζι μίζι εν η ώρα της πρωτεΐνης του. Αυτός ο τύπος, θα έρθει για την παρέα και θα σε πιάσει στη κουβέντα, αλλά μην μπερδευτείς δεν θέλει να γίνετε φίλοι παρά μόνο να σου υποδείξει με επικριτικό ύφος πόσο χάλιας είσαι, αφού η τελευταία φορά που έκαμες γυμναστική ήταν στη ΣΤ’ Δημοτικού.

Στην ίδια κατηγορία με τον Fit, μπαίνει και ο «Εγώ κάμνω δίαιτα». Στο μεταξύ τούτος ο τύπος, είναι εκείνος που ξεκινά και τελειώνει δίαιτα μέσα σε μια μέρα. Ναι. Ναι. Συνήθως τη Δευτέρα. Που την αρχή της βδομάδας, πιάνει τον το μαράζι και καταριέται την απόφασή του να ξεκινήσει δίαιτα από αυτήν τη Δευτέρα, ενώ απλά θα μπορούσε να την κάμει skip. Σήμερα, κάθεται όπως τον επαίτη πάνω που την φουκού τζαι τρέχουν τα σάλια του, αλλά στο τέλος πάντα «τσιμπά κάτι».

Αυτούς και άλλους πολλούς είδες και θα δεις σήμερα. Αν ξεχάσαμε και κανένα, συγχώρα μας ήταν η ώρα της φουκούς και έπρεπε να πάμε για το δικό μας τζιήζι μίζι.