Μια παράσταση βασισμένη στον Πλάτωνα, που ανεβαίνει από νεαρούς ηθοποιούς και χορευτές, οι οποίοι θα παίζουν με μάτια δεμένα.
Ποια άλλη αφορμή να θέλει κανείς για να σηκώσει το ακουστικό και να κανονίσει μια συνέντευξη; Την επομένη κιόλας συνάντησα τον ιθύνοντα νου, τον άνθρωπο πίσω από όλο αυτό, τη Σόνια Γεωργιάδου.
Αφού συστηθήκαμε και αφού είπαμε τα τυπικά, μεταξύ των οποίων και πως έχει σπουδάσει χορό και θέατρο στο University of Wolverhampton στην Αγγλία, αλλά και ότι τα τελευταία έξι χρόνια ασχολείται με το θέατρο και το χορό, σε πολύ λίγο χρόνο η κουβέντα μας άρχισε να περιστρέφεται γύρω από την πρώτη της παραγωγή με επαγγελματίες καλλιτέχνες , που δεν είναι άλλη από το «Blind Πλάτων».
Μια παράσταση που συνδυάζει χορό, θέατρο, μουσική και ζωγραφική και που έχει σκοπό να παρουσιάσει κάτι εντελώς διαφορετικό στα καλλιτεχνικά δρώμενα του νησιού.
Ποια η σχέση του έργου με τον Πλάτωνα;
Καταρχάς το έργο ονομάζεται «Blind Πλάτων» επειδή όλη η υπόθεση του έργου έχει να κάνει με το Μύθο της Σπηλιάς του Πλάτωνα, ο οποίος αναφέρει πως οι άνθρωποι γεννιούνταν μέσα σε μια σπηλιά, ήταν αλυσοδεμένοι χέρια-πόδια και δεν μπορούσαν να κοιτάξουν ούτε αριστερά ούτε δεξιά, αλλά μόνο μπροστά και ως εκ τούτου έβλεπαν μόνο τον τοίχο της σπηλιάς. Πίσω τους υπήρχαν οι δεσμώτες που τους έδεναν, εκεί υπήρχε και μια φωτιά. Μπροστά από τη φωτιά οι δεσμώτες περνούσαν αντικείμενα τα οποία έβλεπαν ως σκιά αυτοί που ήταν δεμένοι. Το μόνο που γνώριζαν ήταν οι σκιές που έβλεπαν, εκείνος ήταν ο κόσμος που γνώριζαν. Εκτός από τους δεσμώτες υπήρχαν και οι πιο ψηλοί ιστάμενοι οι οποίοι έλεγχαν ότι γινόταν μέσα στην σπηλιά. Αυτοί βρίσκονταν πίσω στην σπηλιά και παρακολουθούν το τι συνέβαινε. Μια μέρα κάποιος αποφάσισε να σπάσει τα δεσμά του και να βγει έξω από τη σπηλιά για να δει τον πραγματικό κόσμο, έτσι εκείνος πλέον έχει το καθήκον να επιστρέψει πίσω και να βοηθήσει τους υπόλοιπους που βρίσκονται μέσα στην σπηλιά για να βγουν έξω και να μάθουν την αλήθεια.
Γιατί Blind;
Επειδή ήθελα να δείξω πως παρομοιάζω τους ηθοποιούς με αυτούς που βρίσκονται στη σπηλιά και είναι δεμένοι. Επίσης, ήταν μια ιδέα που δεν είχε ξαναδοκιμαστεί και ήταν πρωτότυπη.
Το δοκίμασα αρχικά με μικρά παιδιά τα οποία τα κατάφεραν και έτσι σκέφτηκα πως θα ήταν ακόμα πιο εντυπωσιακό αν το έκανε κάποιος επαγγελματίας.
Τα μάτια των ηθοποιών θα είναι κλειστά καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης;
Υπάρχουν εναλλαγές, υπάρχει και ο χορός -όπως και στο αρχαίο ελληνικό δράμα-, που θα αποτελείται από αυτούς που κατάφεραν να βγουν από την σπηλιά και άρα είδαν. Αυτοί βοηθούν τους ηθοποιούς να βγάλουν τις μάσκες, κάποιες φορές τα καταφέρνουν και κάποιες φορές όχι. Υπάρχουν και άτομα τα οποία δεν ήταν δεμένοι. Ήθελα να δείξω αυτή την αντίθεση, το πόσο χαμένος είναι κάποιος με δεμένα τα μάτια σε αντίθεση με αυτόν που βλέπει.
Γιατί επέλεξες να παρουσιάσεις την παράσταση με ηθοποιούς που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστοί;
Ήθελα να δώσω την ευκαιρία σε νεαρά άτομα. Όπως δεν δόθηκε σε εμένα η ευκαιρία, ήθελα να δώσω εγώ την ευκαιρία σε κάποιους άλλους. Έχουμε 1-2 γνωστά ονόματα μέσα στην παράσταση αλλά σίγουρα δεν τους επέλεξα επειδή είναι γνωστοί. Διάλεξα άτομα με βάση το ταλέντο τους και μόνο.
Πως αντέδρασαν όταν τους ανέφερες την ιδέα;
Πανικοβλήθηκαν! Έδειχναν ενθουσιασμένοι με την ιδέα αλλά ο φόβος ήταν περισσότερο ορατός νομίζω.
Υπήρξε κάποιο ατύχημα στις πρόβες;
Ναι! Ο ένας από τους καλλιτέχνες κάνει ένα σόλο το οποίο έχει στροφή μέσα. Μια φορά, όπως έκανε την στροφή, τελείωσε ανάποδα. Έβλεπε, δηλαδή, προς την σκηνή και όχι προς τον κόσμο. Στη συνέχεια έπρεπε να κάνει στροφή 180 μοίρες για να κάτσει και στο τέλος χτύπησε στους καθρέφτες. Αρκετές φορές ποδοπατήθηκαν μεταξύ τους, κτύπησαν σε κάποιο τραπέζι... Γενικά, όμως, δεν υπήρξε κάποιος σοβαρός τραυματισμός.
Αυτοί που θα έρθουν θα βιώσουν έντονα συναισθήματα, δεν θα είναι μόνο η αγωνία που θα έχουν για το αν θα χτυπήσει κάποιος ηθοποιός.
Θα επιχειρούσες ποτέ να κάνεις παράσταση όπου θα ήταν οι θεατές με κλειστά τα μάτια;
Κάτι έχω σκεφτεί, αλλά δεν θέλω να πω κάτι περισσότερο αυτή την στιγμή. Μπορώ να πω, όμως, ότι θα χαρακτηρίζεται από τη συμμετοχή του κοινού.
Ποια η κεντρική ιδέα της παράστασης; Ποια τα μηνύματα που προσπαθείτε να περάσετε μέσω αυτής;
Παίζω με πολύ έντονα συναισθήματα, μέσα θίγονται θέματα όπως ο ρατσισμός, η βία στην οικογένεια, ο πλύση εγκεφάλου από τα ΜΜΕ, τα ναρκωτικά, η ομοφυλοφιλία και μάλιστα όλα αυτά προσπάθησα να τα παρουσιάσω περιγράφηκα. Αυτοί που θα έρθουν θα βιώσουν έντονα συναισθήματα, δεν θα είναι μόνο η αγωνία που θα έχουν για το αν θα χτυπήσει κάποιος ηθοποιός. Τα μηνύματα θα τα αποφασίσει κάποιος από μόνος του, δεν ξέρω πως θα το εκλάβει ο κάθε άνθρωπος. Μέσα υπάρχουν έντονα συναισθήματα και κάποιος μπορεί να απορήσει γιατί θίγω αυτό το θέμα; Κάποιος άλλος μπορεί να πει «δίκαιο έχει και δεν πρέπει να κάνω αυτά τα πράγματα»...
Στο δελτίο τύπου γράφετε πως, από την παράσταση έχουν να κερδίσουν πολλά όχι μόνο αυτοί που θα την παρακολουθήσουν αλλά και οι καλλιτέχνες...
Είναι μια εμπειρία που δεν ξανάζησαν, μαθαίνουν να εμπιστεύονται άλλες αισθήσεις, εκτός από την όραση. Μαθαίνουν πως να δημιουργούν, αφού θα πρέπει να θυμούνται πόσα βήματα πρέπει να κάνουν για να φτάσουν σε ένα αντικείμενο ή να είναι σε επαφή με το άλλο άτομο για να μην χάσει ο ένας τον άλλο. Χρησιμοποιούν αρκετές φορές τη διαίσθηση τους. Βλέπω αρκετά μεγάλη διαφορά στις πρόβες σε σχέση με το ξεκίνημα.
Σε ποιες ηλικίες απευθύνεται το «Blind Πλάτων»;
Σε άτομα 15 και άνω! Όπως είχα πει και πριν, έχει να κάνει με ναρκωτικά, βία στην οικογένεια… Υπάρχουν σκηνές οι οποίες μπορεί να επηρεάσουν πιο κλειστόμυαλα άτομα και να πουν «το παιδί μου δεν θα ήθελα να δει αυτές τις σκηνές». Όλα είναι γύρω από την έννοια της ιδέας, η ιδέα των ναρκωτικών, η ιδέα της ομοφυλοφιλίας, και αποτελούν μια αναπαράσταση αυτών. Δεν υπάρχει κάτι προκλητικό μέσα και έτσι θεώρησα σωστό να πω ότι απευθύνεται σε άτομα 15 και άνω. Κάποιος άλλος φυσικά μπορεί να το θεωρεί για 18 και άνω. Αλλά με τα όσα βλέπω έξω στην κοινωνία, με το πως συμπεριφέρονται οι 15χρονοι, θεωρώ πως είναι εντάξει να το δουν. Ίσως θα πρέπει κιόλας να το δουν παιδιά αυτής της ηλικίας για να προβληματιστούν αναφορικά με τα τόσο ευαίσθητα θέματα.
Το θέατρο θα πρέπει να διαμορφώνει τον άνθρωπο και όχι ο άνθρωπος το θέατρο.
Πότε και που θα γίνουν οι παραστάσεις;
28 Νοεμβρίου στο θέατρο Σκάλα στη Λάρνακα, 29/11 στο θεατράκι του ΡΙΚ, 6 Δεκεμβρίου στο Θέατρο Ένα, στη Β Δημοτική Αγορά Λεμεσού, 8/12 στον Κινηματογράφο Πανόραμα στο Δάλι και 13 & 14 Δεκεμβρίου στην Τράπεζα Κύπρου στη Λεωφόρο Μακαρίου. Όλες οι παραστάσεις αρχίζουν στις 20.00.
Για ποιο λόγο πιστεύεις πως πρέπει να στηρίζουμε το θέατρο;
Έχεις να κερδίσεις πολλά πράγματα από το θέατρο. Είναι καλό να αναζωογονούμε την ψυχή μας και τις περισσότερες φορές ίσως το ζητούμε με λάθος τρόπους, πχ με εξόδους σε νυχτερινά κέντρα. Το θέατρο είναι σίγουρα ένας καλός τρόπος να αναζωογονήσεις την ψυχή σου. Αλλά σίγουρα θα πρέπει να πηγαίνεις στις σωστές θεατρικές παραστάσεις. Δυστυχώς, στις μέρες μας χάθηκε η αρμονία του καλού θεάτρου, τα περισσότερα έχουν μέσα σαχλά αστεία ή πρόστυχα ή αρκετή υπερβολή που δεν υπάρχει λόγος να υπάρχει. Το θέατρο θα πρέπει να διαμορφώνει τον άνθρωπο και όχι ο άνθρωπος το θέατρο. Δεν πρέπει πχ να κάνω γυμνό επειδή πουλάει. Το θέατρο θα πρέπει να δίνει αρχές στον θεατή. Το θέατρο πρέπει να επηρεάζει και όχι να παρουσιάζει πράγματα επειδή αρέσουν στον κόσμο. Περιμένω αρκετές αντιδράσεις για την παράσταση μου αλλά θεωρώ πως βγάζει κάτι όμορφο, δεν το κάνω για να πουλήσω. Θα είναι μια αρκετά ωραία και ενδιαφέρουσα παράσταση. Ο κόσμος μέσα από αυτές τις παραστάσεις μπορεί να γνωρίσει ιδέες από διάφορους νεαρούς καλλιτέχνες που δυστυχώς χάνονται και αυτό είναι κρίμα.
Πληροφορίες και κρατήσεις 99302090.
Και στο facebook LunArt Productions