Ακριβώς ένα χρόνο μετά, το newsfeed μας την εμφανίζει και πάλι, υπενθυμίζοντας μας τη συγκινητική ιστορία του φωτογράφου με την οποία τη συνόδευσε, ενισχύοντας ακόμα περισσότερο την άποψη ότι ακόμα και τα πουλιά έχουν ανεπτυγμένη συναισθηματική νοημοσύνη.

Διαβάστε αυτούσια την ιστορία των δύο Καρατζάδων, έτσι όπως τη διηγείται ο φωτογράφος:

«Μαζί στη ζωή μαζί και στον θάνατο...

Ένα δυσάρεστο και συνάμα συγκινητικό περιστατικό, βίωσα σήμερα το πρωί, καθώς πήγα να φωτογραφίσω και πάλι το ζευγάρι των Καρατζάδων (sterna caspia) που είδα για πρώτη φορά χτες στην λίμνη της Καστοριάς.

Από μακριά είδα πως το ζευγαράκι βρίσκονταν στο ίδιο μέρος που το είδα και χτες, όσο πλησίαζα όμως είδα πως δεν κινούνταν καθόλου. Τελικά αντίκρισα αυτό που βλέπετε και εσείς στην φωτογραφία που ανήρτησα. Πιθανόν αποκαμωμένο από το μακρινό ταξίδι το ζευγάρι των Καρατζάδων δεν άντεξε πια και ξεψύχησαν το ένα στην αγκαλιά του άλλου.

Οι Καρατζάδες ενηλικιώνονται στο τέταρτο έτος της ηλικίας τους, είναι μονογαμικό είδος, το ζευγάρι δηλαδή δεν χωρίζει ποτέ όσο ζει. Μαζί κλωσάνε και τα αυγά τους για 22 μέρες, εναλλάξ.

Στο στερνό τους αυτό ταξίδι από την Αφρική για τις χώρες του βορρά, έκαναν μια στάση στην μικρή λίμνη της Καστοριάς όπου έμελλε να είναι και η τελευταία τους. Μετά από χιλιάδες μίλια, μετά από πάρα πολλά ταξίδια, κινδύνους καθημερινούς, γεμάτο από εχθρούς, το ταξίδι τους έφτασε στο τέλος.

Με όσες δυνάμεις τους απέμειναν σύρθηκαν ο ένας πλάι στον άλλον και ξεψύχησαν αγκαλιά όπως ήταν σε όλη τους την ζωή, διδάσκοντάς μας τι θα πει πραγματική αγάπη και αφοσίωση. Μαζί λοιπόν ξεκίνησαν για ένα νέο ταξίδι, σε έναν άλλο κόσμο, πιο δίκαιο για Καρατζάδες, πιο φιλικό για πουλιά που έχουν αισθήματα.

Γιατί, αν δεν το ξέρετε, και τα πουλιά έχουν αισθήματα.

Καπουργάς Κώστας»