Έξυπνος και οξυδερκής, έγραφε πάντα στίχους – ατάκες που έβρισκαν κατευθείαν στόχο και χρησιμοποιούνταν πολλές φορές και στην καθομιλουμένη.

Ο Γιώργος Ζαμπέτας, πέτυχε την αθανασία μέσα από τα τραγούδια του, τα οποία τραγουδάμε σήμερα και θα τραγουδάμε για χρόνια ακόμα. 

Ο Μιχάλης Ζαμπέτας Jr, προτιμά να μιλά μέσα από τη δουλειά του και τις μουσικές του. Δεν λέει πολλά λόγια, και προτιμά να διατηρεί χαμηλό προφίλ. 

Ο εγγονός του μεγάλου Γιώργου Ζαμπέτα, που μεγάλωσε και ζει στην Κύπρο, θυμάται τον παππού του κυρίως μέσα από τις διηγήσεις του πατέρα και των οικείων του, αλλά νοιώθει σαν να τον έζησε για χρόνια, αφού καθημερινά τον γνωρίζει όλο και πιο βαθιά, μέσα από τα τραγούδια του.

 

Πώς είναι να μεγαλώνεις έχοντας κληρονομιά σου το όνομα Ζαμπέτας;

Είναι τιμή μου να είμαι απόγονος του μεγάλου Γιώργου Ζαμπέτα, ενός από τους πιο σημαντικούς συνθέτες τις Ελλάδας και της Κύπρου και δεξιοτέχνες του μπουζουκιού. Θεωρώ προτέρημα που έχω αυτό το όνομα και υποχρέωση μου να το συνεχίσω. 

 

Η Κύπρος πώς προέκυψε στη ζωή σας;

Ο πατέρας μου, Μιχάλης Ζαμπέτας, είχε έρθει στην Κύπρο για συναυλίες και εδώ γνώρισε την μητέρα μου. Οι δύο τους έζησαν για λίγο καιρό στην Αθήνα, όπου και γεννήθηκα. Μετά από λίγο καιρό αποφάσισαν να ζήσουν χωριστά, με την μητέρα μου να επιστρέφει στην Κύπρο μαζί μου. Έτσι από τα 4 μου χρόνια ζω στην Κύπρο. 

Υπάρχουν πολλοί νέοι στην ηλικία μου, αλλά και μικρότεροι και μεγαλύτεροι που ακούνε τα παλιά αυθεντικά τραγούδια του παππού μου και θαυμάζουν το ταλέντο του

Ο Γιώργος Ζαμπέτας έφυγε από τη ζωή, ενώ εσύ ήσουν πολύ μικρός. Τι εικόνα έχεις σχηματίσει από τις διηγήσεις των δικών σου; 

Αυθεντικός άνθρωπος και αυθεντικός μουσικός. Σπάνια βγαίνουν μουσικοί που να παίζουν και να γράφουν με την ψυχή τους.

Ο Ζαμπέτας, ήταν άνθρωπος απλός και φτωχός, που ήθελε με την μουσική του να κάνει τον κόσμο καλύτερο. Δεν σκεφτόταν ποτέ το κέρδος. 

Πιστεύω πως αν ζούσε σήμερα και έβλεπε πώς έχει καταντήσει η μουσική λόγω κέρδους, θα ένοιωθε απογοήτευση που αντί να γιατρεύει τις ψυχές τις μολύνει περισσότερο.

 

Έχεις κάποιο αναμνηστικό από τον παππού σου, που κρατάς σαν φυλακτό;

Ναι έχω ένα από τα 5 μπουζούκια του. Τα υπόλοιπα τα έχει ο αδελφός μου στην Αθήνα. 

 

Εσύ παίζεις μπουζούκι;

Ναι είναι ένα από τα όργανα που αγαπώ και έμαθα να χειρίζομαι. 

 

Ποια από κομμάτια του Γιώργου Ζαμπέτα, ξεχωρίζεις και αγαπάς;

Μου αρέσουν πολλά τραγούδια του, όμως ξεχωρίζω κάποια, όπως για παράδειγμα το «Μάλιστα κύριε», το «Κόλαση», «ο Αλήτης», «ο Πενηντάρης» και η λίστα δεν έχει τελειωμό.

 

Είσαι 27 χρονών, η συνομήλικοι σου γνωρίζουν τον Γιώργο Ζαμπέτα;

Ευτυχώς δεν έχει χαθεί το όνομα Ζαμπέτας. Υπάρχουν πολλοί νέοι στην ηλικία μου, αλλά και μικρότεροι και μεγαλύτεροι που ακούνε τα παλιά αυθεντικά τραγούδια του παππού μου και θαυμάζουν το ταλέντο του. 

 

Όταν σου λένε ότι μοιάζεις με τον παππού σου, πώς αντιδράς; 

Μα φυσικά νοιώθω περήφανος. Μου αρέσει πολύ να ξέρω ότι έχω κοινά στοιχεία με αυτόν τον μεγάλο καλλιτέχνη και άνθρωπο. 

 

Εσύ ποιες ομοιότητες εντοπίζεις με τον παππού σου, όσο μεγαλώνεις; 

Δεν ξέρω αν είναι τα βιώματα ή το DNA, αλλά βλέπω ομοιότητες και στην μουσική και στον χαρακτήρα, επίσης πολλοί μου λένε ότι του μοιάζω και εξωτερικά. 

Είσαι κι εσύ μουσικός, μίλησε μας λίγο για τη δική σου δουλειά.

Στα εννέα μου χρονιά, ο πατέρας μου, μου έδωσε ένα μπαγλαμά, στον οποίο έμαθα τις πρώτες μου νότες. Μετά από ένα χρόνο ασχολήθηκα με το μπουζούκι. 

Για ένα μικρό διάστημα όμως σταμάτησα να ασχολούμαι με τη μουσική και ξανασχολήθηκα στην εφηβεία μου, παίρνοντας μπάσο και κιθάρα. Από τότε γράφω τα δικά μου κομμάτια.

Η αλήθεια όμως η φωνή δεν είναι το δυνατό μου κομμάτι, γι’ αυτό περιορίζομαι περισσότερο στο να γράφω και να παίζω μουσική.

 

Με την μπάντα σου, δεν σκεφτήκατε ποτέ να διασκευάσετε κομμάτια του παππού σου;

Ναι το έχουμε σκεφτεί και είναι κάτι το οποίο έχουμε στα πλάνα μας. Δεν αποκλείεται να γίνει.

Θεωρώ πώς πάει λίγο κατά διαόλου η φάση με τη μουσική.

Ο Γιώργος Ζαμπέτας έγινε γνωστός κυρίως λόγω των εμφανίσεων του, σε κινηματογραφικές ταινίες. Εσένα θα σε ενδιέφερε να η μουσική για ταινίες; 

Θεωρώ πώς έχω πολλά κομμάτια που θα μπορούσαν να παίξουν σε ταινίες και ναι είναι μια προοπτική που με ενδιαφέρει. Μάλιστα ένα κομμάτι μου, το «Daniella», ακούστηκε στην ταινία μικρού μήκους LOKI, του σκηνοθέτη και φίλου μου, Ανδρέα Παπακυριακού.

 

Στην Κύπρο τα τελευταία χρόνια, δημιουργούνται διάφορες εναλλακτικές μπάντες. Υπάρχει χώρος για όλους;

Υπάρχει χώρος για τους καλούς και αυτούς που το αγαπάνε. Η εποχή μας δίνει μια καλή ευκαιρία στην καινούργια γενιά να διαφοροποιηθεί και να δημιουργήσει κάτι καινούργιο. Φτάνει οι μπάντες και το κοινό να ξυπνήσουν και να μην έχουν πρώτο στόχο το χρήμα και το κέρδος. 

Τι γνώμη έχεις για το κυπριακό κοινό και τις μουσικές επιλογές του;

Δεν έχω την καλύτερη. Όχι για το κυπριακό μουσικό κοινό μόνο, αλλά σε παγκόσμια κλίμακα θεωρώ πώς πάει λίγο κατά διαόλου η φάση με τη μουσική.

Απλά πάντα όταν το ψάξεις λίγο πιο κάτω από την επιφάνεια, θα βρεις κάτι καλό και αξιόλογο. 

 

Κάνεις σχέδια για το μέλλον, πώς θα ήθελες να συνεχίσεις τη μουσική σου καριέρα;

Εγώ θα συνεχίσω να γραφώ τα κομμάτια μου, ελπίζοντας ότι θα παρηγορήσω και θα κάνω κάποιους ανθρώπους να χαρούν, να δουν τη ζωή με άλλο μάτι. Αυτός είναι ο στόχος μου και θα προσπαθήσω να παραμείνει ο ίδιος μέχρι να πεθάνω.