Μπορεί να βρίσκεται σε διαδικασία ανάρρωσης από την λαπαροσκοπική αφαίρεση δύο ογκιδίων από το συκώτι, ωστόσο ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος Β’ νιώθει δυνατός και έτοιμος να επιστρέψει στην πατρίδα και τα καθήκοντά του κάτι που απέδειξε για ακόμα μία φορά μέσα από τις δηλώσεις που έκανε στο ΚΥΠΕ και τον Αθανάσιο Γκαβό, από το ξενοδοχείο που διαμένει στο Λονδίνο.

«Τόσο εγώ όσο και οι γιατροί είμαστε ευχαριστημένοι με τα αποτελέσματα της χειρουργικής επέμβασης. Έγινε ό,τι το καλύτερο. Επιμόνως ο γιατρός με ρωτούσε αν έχω τις οποιεσδήποτε ερωτήσεις και εγώ του είπα ότι εκείνο που διαπίστωσα ήταν ότι βρισκόμουν σε καλά χέρια», είπε ο Μακαριώτατος.

Σημείωσε ότι ο ογκολόγος του στην Κύπρο ήταν εκείνος που τον σύστησε στον καθηγητή ηπατοχολικής και παγκρεατικής χειρουργικής Λονγκ Τζιάο, που ήταν επικεφαλής της χειρουργικής ομάδας. Οι δύο γιατροί γνωρίζονταν από την εποχή που ήταν συμφοιτητές. Αυτό που εντυπωσίασε τον Μακαριώτατο ήταν πως στη χειρουργική ομάδα περιλαμβάνονταν τέσσερις Κύπριοι και μάλιστα μια εξ αυτών συγχωριανή του από την Τάλα.

«Ακόμα και ο ίδιος ο χειρουργός ήταν Αγγλοκινέζος μεν αλλά χριστιανός ορθόδοξος, αφού παντρεύτηκε χριστιανή ορθόδοξη από τη Βουλγαρία. Δεν πίστευα ποτέ ότι η ομάδα που θα με χειρουργούσε θα ήταν όλοι ορθόδοξοι χριστιανοί, ακόμα και ένας Ρώσος που συμμετείχε».

Οι γιατροί δηλώνουν ικανοποιημένοι από τη μετεγχειρητική πορεία της υγείας του Αρχιεπισκόπου. «Σίγουρα υπήρχαν δυσκολίες. Υπήρχε ο φόβος αιμορραγίας για το συκώτι, διότι το συκώτι είναι όλο αίμα. Αλλά δεν είναι ορατή οποιαδήποτε αιμορραγία. Ο Κύπριος καθηγητής που συμμετείχε, ο Πάρης Τεκκής, κοιτούσε και το έντερο που είχα χειρουργηθεί στην Κύπρο και είπε ότι τα πάντα είχαν εξελιχθεί θαυμάσια και ότι ήταν επιτυχημένη και η χειρουργική επέμβαση στην Κύπρο.

«Εγώ αισθάνομαι άνετα και δήλωσα ότι δεν αισθάνομαι πως είμαι ασθενής, θέλω να πιστεύω ότι είμαι υγιέστατος, απλώς ήρθα στον Λονδίνο και έκανα μια χειρουργική επέμβαση», είπε χαμογελώντας ο Μακαριώτατος.

Η επιστροφή του στην Κύπρο έχει προγραμματιστεί για αυτή την εβδομάδα. Στο ξενοδοχείο επέστρεψε λίγες ημέρες μετά από την επέμβαση και η παραμονή του διήρκεσε μέχρι να βεβαιωθούν οι θεράποντες γιατροί ότι όλα βαίνουν καλώς, αλλά και για να παραλάβει τα αποτελέσματα της βιοψίας.

Ο ίδιος ήταν έτοιμος για όλα τα ενδεχόμενα, αν και είχε διαβεβαιώσεις από τον ογκολόγο του ότι η κατάσταση ήταν διαχειρίσιμη. «Του είπα ‘κοίταξε, δεν είμαι παιδάκι, πλησιάζω τα 80´. Εκείνο που ήθελα να προσφέρω στη Εκκλησία το πρόσφερα - και να φύγω δε με πειράζει, γιατί πιστεύω ότι έκανα το καθήκον μου στο ακέραιο και να φύγω θα είμαι ήσυχος».

Στο ερώτημα αν νιώθει έτοιμος να συνεχίσει το έργο του από τη θέση του σημειώνει αρχικά ότι περιστοιχίζεται από καλή ομάδα. «Η Αρχιεπισκοπή είναι σαν την κυψέλη με τις εργατικές μέλισσες σε όλα τα επίπεδα. Αυτό με χαροποιεί και πιστεύω ότι πάμε παρά πολύ καλά».

Επισημαίνει ότι παρά την οικονομική κρίση η Αρχιεπισκοπή δεν έκλεισε την πόρτα της σε κανέναν που ζήτησε στη βοήθειά της. «Κατά την κρίση εκατομμύρια ευρώ έφυγαν από την Αρχιεπισκοπή, αλλά ήμουν υπερήφανος που μπορούσαμε να βοηθήσουμε όσους μας το ζητούσαν. Αυτό το έργο θα συνεχιστεί απρόσκοπτα. Ήδη έχουμε μπει στα σχολεία, αρχίσαμε να κάνουμε νηπιαγωγεία και θα κάνουμε όλη την γκάμα των σχολείων. Πιστεύω ότι θα αρχίσουμε να κάνουμε και επενδύσεις. Περιττό να πω ότι οι πνευματικές επενδύσεις γίνονται συνεχώς. Ποτέ άλλοτε ο λαός δεν ήταν τόσο κοντά μας όσο σήμερα και εμείς κοντά τους».

Άλλαξε η εμπειρία που βίωσε τον τρόπο σκέψης του για κάποια πράγματα ή και κάποιες σκέψεις του για τον τρόπο λειτουργίας της Εκκλησίας; «Δεν ήθελα να χαλούμε τη ζαχαρένια μας για επουσιώδη θέματα. Τα άφησα στον αυτόματο πιλότο. Δεν καταπιανόμουν με μικρότητες». 

Κατά τη διάρκεια των χημειοθεραπειών που έκανε τον Αύγουστο στην Πάφο, σε οικογενειακό περιβάλλον, λέει ότι είχε την ευκαιρία να κάνει αρκετές σκέψεις. «Δεν ξέρω πότε θα φύγω, αλλά δεν κάνει να αφήσω έστω και ελάχιστες δυσκολίες στο διάδοχό μου. Πρέπει να βρει την Αρχιεπισκοπή σε πολύ υψηλό επίπεδο, να δουλεύει θαυμάσια και από την πρώτη ημέρα που θα εγκατασταθεί να αρχίσει δουλειά και να μη σκέφτεται αλλαγές. Θέλω να αφήσω μια πολύ όμορφη κατάσταση, όλοι να αγαπούν την Εκκλησία και να τη νοιάζονται. Όλοι έχουμε τον ίδιο στόχο και πρέπει να κατευθυνθούμε προς αυτό το στόχο και τις μικρότητες να τις αφήσουμε στην μπάντα».

Στο τέλος απηύθυνε ένα μήνυμα προς τους καρκινοπαθείς. «Η λέξη καρκίνος μας φόβιζε όλους. Τώρα τη βίωσα την ασθένεια και μπορώ να πω ότι άργησα ενάμιση χρόνο. Θα μπορούσα να την ανακαλύψω πιο γρήγορα γιατί ο γιατρός που μου έκανε εξετάσεις αίματος μου έλεγε ´βλέπω κάτι και δε μ’ αρέσει’. Και εκώφευα στις συμβουλές του επί ενάμιση χρόνο. Ίσως θα προλάβαινα να μην πάει ο καρκίνος στο συκώτι. Διείδα ότι ο καρκίνος δεν είναι αθεράπευτη ασθένεια, θεραπεύεται. Και είναι καλό να τον προλαβαίνουμε».