Ο αγώνας για το εμπορικό σήμα του χαλουμιού αποδεικνύεται πολύ σκληρός, αφού η Κύπρος για σκοπούς εθνικής υπερηφάνειας και γαστρονομικής αναγκαιότητας αναμετρείται για το χαλούμι με τη Μεγάλη Βρετανία, ένα δίδυμο με ιστορία στη μάχη, παρόλο που τα βιβλία της ιστορίας δεν έχουν καταγράψει κάτι του τύπου «κατά την βρετανική αποικιοκρατία οι Βρετανοί έφεραν έθιμα στο νησί όπως η οδήγηση στα αριστερά και η κατανάλωση χαλουμιού».

Το χαλούμι έχει καταγραφεί στη συνείδηση του Κύπριου ως προϊόν εθνικό και προϊόν ταυτότητας. Με άλλα λόγια, το χαλούμι είναι βαθιά συνδεδεμένο με την καθημερινότητα του Κύπριου, αλλά και με την προσωπικότητά του.

Το χαλούμι συντροφεύει τον Κύπριο σε όλες τις στιγμές της ζωής του.

Τους θερμούς καλοκαιρινούς μήνες, ο Κύπριος, θα συνοδεύσει το χαλούμι του με καρπούζι και το χαλούμι αντίστοιχα θα συνοδεύσει τον Κύπριο στην παραλία, κυρίως μεταφερόμενο στην πολύ στιλάτη παγωνιέρα. Η παγωνιέρα είναι σήμα κατατεθέν της εξόρμησης του Κύπριου στην παραλία, ο όποιος όπου πάει παίρνει τον λόγο του, κατά το «ο λόος του ανδρώπου ότι τζ’ αν ένει» και το ψυγείο του κατά το «πριν πεινάσουν μαγειρεύουν».

Το φθινόπωρο, ο Κύπριος, που δεν έχει πολύ ελεύθερο χρόνο τρώει το χαλούμι τηγανητό με τα αυγά, εξοικονομώντας χρόνο με αυτό τον τρόπο χωρίς να χάνει από το στυλ του και τα στάνταρτ του, γιατί αν δεν βάλεις ένα τηγανιτό χαλούμι και λουκάνικό πιτσιλιάς δίπλα στα αυγά μάτια καμία τιμή δεν σου πρέπει!

Τους χειμερινούς μήνες, το χαλούμι συνοδεύει τη σούπα τραχανά. Ο τραχανάς αποτελεί τη παραδοσιακή σούπα του χειμώνα, της οποίας το χαλούμι είναι απαραίτητο συστατικό που σερβίρεται προς το τέλος της ετοιμασίας της σούπας ή κατά το σερβίρισμά της. Το χαλούμι και ο τραχανάς είναι για τον Κύπριο ο ορισμός του φαγητού «comfort». Είναι φαγητό που τρέφει και καταπραΰνει το πνεύμα.

Γενικά, η συναισθηματική κατάσταση του Κύπριου και η κατανάλωση χαλουμιού είναι άρρηκτα συνδεδεμένες. Για παράδειγμα όταν ο Κύπριος είναι λυπημένος για να παρηγορηθεί βάζει λίγο μέλι στο χαλούμι του, ενώ όταν είναι χαρούμενος φτιάχνει πουρέκια με χαλούμι. Όταν είναι προβληματισμένος παραγγέλλει ένα πίτα-χαλούμι-ντομάτα, αναζητώντας έτσι την σοφία σε κάτι κλασσικό και όταν θέλει να ξεδώσει, βρε αδελφέ, ρίχνει δυο χαλούμια στη σχάρα.

Τη δε Άνοιξη, το χαλούμι πρωταγωνιστεί στην ζωή του Κύπριου κατά την Τυρινή, αλλά και μέσα στη Φλαούνα το αναπόσπαστο σύμβολο της μεγαλύτερης εορτής της Ορθοδοξίας και του Αληθώς Ανέστη.

Το χαλούμι ως προϊόν ταιριάζει και στη νοοτροπία του Κύπριου, αφού αντέχει στις ψηλές θερμοκρασίες χωρίς να λιώνει και σχηματίζει μια ευγέστη κρούστα ενδεικτική του ακλόνητού του χαρακτήρα. Επίσης, το χαλούμι είναι το κατεξοχήν μέσο έκφρασης της φιλοξενίας του Κύπριου, αφού το προσφέρει με χαρά πάντα σαν συνοδευτικό πιάτο και σαν δώρο ειδικά όταν ταξιδεύει στο εξωτερικό για να εκπολιτίσει τους μη μυημένους στο μαστιχωτό θαύμα.

Όσον αφορά το βρετανικό χαλούμι δεν είμαι σίγουρη αν έχει τη ροκιά. Πρώτα από όλα το βρετανικό χαλούμι είναι φλώρικο, γιατί δεν κουλιάζεται σε παφίτικη κουρούκλα, αλλά γίνεται «strain» (στραγγίζεται) σε μεταλλικά σουρωτήρια. Το βρετανικό χαλούμι δεν είναι σκληραγωγημένο, δεν έχει περάσει πολλά σε μια ζωή πάνω στα κάρβουνα, αλλά έχει περάσει τη ζωή του σε πικ νικ και σε απογεύματα με τσάι. Το βρετανικό χαλούμι δεν γνωρίζει τη φρέσκια ντομάτα την από το χωράφι φερμένη, αλλά γνωρίζει την μαρμελάδα από το ντουλάπι. Το βρετανικό και το κυπριακό χαλούμι δεν έχουν τους ίδιους τρόπους συμπεριφοράς, το βρετανικό περιορίζεται στους ευγενικούς τρόπους και στο «pass the halloumi cheese pie please», ενώ το κυπριακό χαλούμι είναι μέσα σ’ όλα, αφήνει το στίγμα του παντού.

Και με αυτό τον τρόπο, αφήνοντας το στίγμα του παντού, αναπόφευκτη η απώλεια του εμπορικού σήματος συνταράζει θεμελιωδώς τη ζωή όπως την γνωρίζουμε και αφήνει πίσω της ένα χαλούμι δίχως αύριο και ένα τραχανά πολύ μονάχο!