Εδώ και μερικές ημέρες κυκλοφορεί στο διαδίκτυο μία λίστα από νηπιαγωγείο στην Ελλάδα, η οποία δόθηκε στους γονείς και αναγράφει όλα όσα χρειάζεται να έχουν μαζί τους για τη νέα σχολική χρονιά.

Ανάμεσα σε χαρτί Α4 και διαφάνιες, η λίστα αναφέρει πως τα παιδιά μπορούν να φέρουν μαζί τους και 1 παιχνίδι τους. Πιο συγκεκριμένα, τα αγόρια μπορούν να έχουν μαζί τους όποιο παιχνίδι επιθυμούν, ενώ παράλληλα διευκρινίζει πως παιχνίδια όπως σετ κουζίνας, πλαστικά φρούτα ή μικρά ζωάκια, μπορούν να φέρουν μόνο τα κορίτσια.

Ο σεξιστικός αυτός διαχωρισμός που προβάλλει έντονα στερεότυπα παλαιού τύπου, σχολιάστηκε έντονα στα social media, χαρακτηρίζοντας τον, ως ανεπίτρεπτο.

Ο συγγραφέας Αύγουστος Κορτώ, με μία ανάρτησή του, σχολιάζει τη λίστα βάσει της δικής του εμπειρίας:

«Με αφορμή την αηδία του νηπιαγωγείου που κυκλοφορεί - όπου τα αγοράκια φέρνουν Ο,ΤΙ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΝ και τα κοριτσάκια πρέπει να 'ρθουν εξοπλισμένα με κουζινικά, μπουγαδόσκοινα και βουρτσάκια - έχω να καταθέσω την εξής απλή καίτοι συντριπτική περίπτωση πανωλεθρίας των (πάντα φαιδρών, πάντα τυραννικών κι αποτυχημένων) έμφυλων στερεοτύπων.

Όταν ήμουν μικράκι, το αγαπημένο μου παιχνίδι ήταν ο κούκλος Skeletor, κι έπειτα τα αυτοκινητάκια μου, οι πλαστικοί δεινόσαυροι, και μια φωσφοριζέ μπάλα από καρότσα Ντάτσουν. Διάβαζα με λύσσα το 4 Τροχοί του μπαμπά μου, μάζευα αυτοκόλλητα Μουντιάλ σαν παρλιακό, και το ίνδαλμά μου ήταν ο τεράστιος γείτονάς μας (Καλαμαριώτης γαρ) Νίκος Γκάλης. ΚΑΙ ΜΟΛΑΤΑΥΤΑ ΒΓΗΚΑ ΑΔΕΡΦΑΡΑ.»