Γράφει ο Ανδρέας Κάτσιης


Είναι σωστό να επισημαίνουμε ένα λάθος που επαναλαμβάνεται εδώ και χρόνια και που οικειοποιείται ένα άλλο δράμα, από αυτό που περιγράφει ή θεωρείται «εθνική» προδοσία επειδή θίγει τα συμφέροντά μας;

Στις 20 Ιουλίου, το Κίνημα Αλληλεγγύης καλούσε σε Αντικατοχική Εκδήλωση, εμπλουτίζοντας το flyer του, με εικόνες από γυναίκες που θρηνούσαν χαμένους συγγενείς τους, στον πόλεμο του 1974.

**Να σημειωθεί πως λίγο μετά τη δημοσίευση του πρώτου flyer, κάποιοι αντιλήφθηκαν το λάθος και άλλαξαν τις φωτογραφίες στο poster.

Τρεις διαφορετικές εικόνες που αντικατοπτρίζουν τον πόνο και τον σπαραγμό, την απώλεια και το θρήνο, όλων όσοι έμειναν πίσω να περιμένουν τους δικούς τους ή να ζουν ξέροντας πως οι δικοί τους χάθηκαν άδικα από μία σφαίρα.

Ωστόσο, η πρώτη εικόνα, η μεγαλύτερη, είναι αποτέλεσμα των εντάσεων του 63’-64’, και απεικονίζει μία Τουρκοκύπρια γυναίκα η οποία μόλις έμαθε πως έχασε τον σύζυγό της από το όπλο Ελληνοκύπριου.

Το γεγονός επισήμανε ο Λούκας Περικλέους*, με ανάρτησή του στο Facebook, ξεκαθαρίζοντας πως η φωτογραφία αυτή χρησιμοποιήθηκε αρκετές φορές στο παρελθόν και από άλλα κόμματα, χωρίς προφανώς να γνωρίζουν την πραγματική προέλευση της εικόνας.

Για την ιστορία, η φωτογραφία τραβήχτηκε από τον πολεμικό φωτορεπόρτερ του «The Observer» Don McCullin, ο οποίος βρισκόταν στην Κύπρο την περίοδο των δικοινοτικών ταραχών και έτυχε να είναι παρών τη στιγμή που η Τουρκοκύπρια Nevcihan Oluşum, ενημερώθηκε πως ο σύζυγός της σκοτώθηκε από τις δυνάμεις των Ελληνοκυπρίων, με το γιο της, Kubilav, να της απλώνει το χέρι για να της δώσει κουράγιο.

Η εν λόγω φωτογραφία, μάλιστα, πήρε και το πρώτο βραβείο της διοργάνωσης «World Press Photo», το 1964.

Η ανάρτηση που προκάλεσε αντιδράσεις

Μεταξύ άλλων, ο κος Περικλέους στην ανάρτησή του, αναφέρει πως εξ αιτίας της παιδείας που έχουμε λάβει -σε σχέση με την εισβολή και την κατοχή- ο δημοσιος πολιτικος λογος, τα ΜΜΕ και ολοι σχεδον οι υπολοιποι θεσμοι της Ε/κ κοινωνιας, η κυρίαρχη μνήμη του λαού θέλει κάθε μορφής απώλεια και πόνου να αφορά μόνο την Ε/κ κοινότητα, απαξιώνοντας η παραγνωρίζοντας τον πόνο και την απώλεια της Τ/κ κοινότητας . «Η αναγνώριση του πόνου του Άλλου δεν είναι υποχώρηση ούτε προσπάθεια συμψηφισμού, Είναι ουσιαστικό βήμα προς την κατανόηση του παρελθόντος μας αλλά και κίνηση ανθρωπιάς», σημειώνει ο κος Περικλέους, λέγοντας -επί της ουσίας- πως μόνο εάν κατανοήσουμε και τον πόνο του Άλλου, μπορούμε να προχωρήσουμε και να βγούμε από το τέλμα που βρισκόμαστε τις τελευταίες δεκαετίες, σε σχέση με το μέλλον του νησιού.

Τα όσα έθιξε ο κος Περικλέους, προκάλεσαν ωστόσο αντιδράσεις, με αρκετούς
χρήστες να τον «κατηγορούν» για προσπάθεια εξίσωσης των γεγονότων ή μείωσης του πόνου των Ελληνοκυπρίων, έναντι αυτού των Τ/κ.

Σχόλια που ούτε λίγο ούτε πολύ αποδεικνύουν τα όσα αναφέρει στην ανάρτησή του ο ίδιος.

*Ο Λούκας Περικλέους είναι Εκπαιδευτικός.