Ο κύριος Κώστας είπε κάτι αστείο. Εγώ γέλασα δυνατά, όπως άλλωστε συνηθίζω. Για να το καταστήσω ξεκάθαρο: το δυνατό γέλιο δεν γίνεται επί σκοπού, αλλά είναι εγγενές χαρακτηριστικό της γράφουσας. Η κυρία Ευγενία (κατ΄ ευφημισμόν) με πλησίασε με ύφος δασκαλίστικο, λέγοντάς μου τα εξής υπέροχα: «Μα πώς γελάς έτσι; Να γελάς πιο ευγενικά. Πώς θα βρεις άντρα με τέτοιο γέλιο;».
Οφείλω να ομολογήσω ότι σκάλωσα, πράγμα που μου συμβαίνει σπάνια. Τι σημαίνει «ευγενικό» γέλιο; Επίσης, δεν σκέφτηκα ποτέ ότι το δυνατό μου γέλιο θα μπορούσε να ήταν αποτρεπτικός παράγοντας, για να βρω άντρα. Ούτε πέρασε ποτέ από το μυαλό μου ότι κάποιος άλλος άνθρωπος θα σκεφτόταν κάτι τέτοιο. Μετά τα πρώτα δευτερόλεπτα του πρώτου σοκ, τής απάντησα όσο πιο ευγενικά μπορούσα ότι δεν είναι σκοπός της ύπαρξής μου η εξεύρεση αρσενικού.
Τώρα ήταν η δική της σειρά να σκαλώσει. Μπορώ να εικάσω (σχεδόν τις ακούω) τις σκέψεις που πέρασαν από το μυαλό της: «μα πώς γίνεται κάποια να είναι 30 και να μη θέλει άντρα;», «εγώ στην ηλικία της είχα και τρία παιδιά», «κάποιο κουσούρι θα έχει», «κρίμα τα νιάτα κι η τσαχπινιά», κ.ά. Εν τέλει, συμπύκνωσε όλες αυτές τις (υπέροχες) σκέψεις, στην εξής επική διατύπωση: «Κόρη, μήπως είσαι λεσβία;».
Ο συλλογισμός (φαντάζομαι) πάει κάπως έτσι: α) Η Α είναι 30, β) Η Α δεν ψάχνει απεγνωσμένα για αρσενικό. Συμπέρασμα: Η Α είναι λεσβία ή γενικεύοντάς το: όλες οι τριαντάρες που δεν βγαίνουν στη τσάρκα για κυνήγι ανδρός, είναι λεσβίες. Είδος συλλογισμού: επαγωγικός. Αξιολόγηση συλλογισμού: αναληθής. Για να είμαστε ακριβέστεροι, έχουμε επισήμως εισέλθει στη σφαίρα του παραλόγου (και στη ζώνη του λυκόφωτος).
Θα μπορούσα να αφήσω το συμβάν να περάσει έτσι, αλλά δεν αφήνω τίποτα να περάσει έτσι. Επίσης, μιας και έχω τη δυνατότητα, το μοιράζομαι, επιδιώκοντας να το καταστήσω παράδειγμα προς αποφυγή.
Αρχικά, πρέπει να υπενθυμίσουμε για ακόμη μια φορά το αυτονόητο. Ότι, δηλαδή, δεν είναι κακό να είναι κάποιος/-α γκέι ή ό,τι άλλο θέλει να είναι. Το γεγονός ότι απάντησα στην κυρία Ευγενία πως δεν είμαι λεσβία, φαντάζομαι ότι κάπως την καθησύχασε, καθώς θα ήταν «μολυσματικό» ή απρεπές για την ίδια να συναναστρέφεται με μια ανώμαλη. Τώρα που το σκέφτομαι, θα έπρεπε να είχα πει ψέματα, μόνο και μόνο, για να δω τον τρόμο και την απέχθεια στο βλέμμα της. Δευτερευόντως, οφείλουμε να υπενθυμίσουμε και κάποια άλλα (στοιχειώδη) πράγματα στην κυρία Ευγενία και σε κάθε κυρία Ευγενία εκεί έξω.
Το πρώτον αφορά στους βασικούς κανόνες ευγένειας. Και ναι, είναι αγένεια να προσπαθείς να εκμαιεύσεις κατ’ αυτόν τον τρόπο πληροφορίες σχετικά με την οικογενειακή κατάσταση κάποιου ή τη σεξουαλική του ταυτότητα. Όπως αγένεια είναι να ρωτάς την άλλη γιατί δεν κάνει παιδί ή γιατί πήρε κιλά ή γιατί έχει τον γκόμενο τόσα χρόνια σπιτωμένο και δεν την παντρεύεται. Κυρία Ευγενία (μου), συγνώμη που θα σε απογοητεύσω, αλλά κουμάντο στο σπίτι μου, στο κρεβάτι μου και στη μήτρα μου κάνω μόνο εγώ.
Δεύτερον, κυρία Ευγενία (μου), δεν χρειάζεται όλοι οι άνθρωποι σε αυτόν τον κόσμο να εκπληρώσουν, μέχρι μία συγκεκριμένη ηλικία, το μικροαστικό ιδεώδες του καλού νοικοκυραίου και οικογενειάρχη. Δεν φαντάζονται όλοι τη ζωή τους με ένα μεγάλο σπίτι, μοντέρνα έπιπλα, συνδρομητική tv, σύζυγο, κόρη, παιδί (όπου παιδί, βλ. αρσενικό τέκνο, οι κόρες δεν είναι παιδιά. Είναι κόρες τελεία. Έτσι, δεν είναι, κυρία Ευγενία;). Κάποιοι επιλέγουν (συνειδητά) τον έρωτα από τη σύμβαση.
Τρίτον (και ίσως σημαντικότερο), γελάτε γιατί χανόμαστε. Μην αφήσετε καμιά κυρία Ευγενία να σας στερήσει το γέλιο. Μας κλέψαν τ’ αύριο, μας κλέβουν και το βλέμμα. Δεν θα μας κλέψουν και το γέλιο. Κάνουμε πολλές ώρες ψυχανάλυση, για να έρθετε να μας πετάξετε στα μούτρα ότι γελάμε δυνατά και ότι, μάλιστα, αυτός είναι ο λόγος που δεν θα βρούμε άντρα. Συγνώμη που σας χαλάμε τ’ όνειρο, αλλά σε πείσμα θα γελάμε πιο δυνατά! «Γέλα καρδιά μου, γέλα, βρες χρόνια να γελάς, αυτό είναι η μουσική της ψυχής».
*όλα τα ονόματα είναι παραλλαγμένα (για ευνόητους λόγους).
