Φωτογραφίες: Χρήστος Μιχάλαρος

Τον περασμένο Απρίλιο, στην καρδιά του lockdown, ζητήσαμε και λάβαμε άδεια για να μπούμε στο αεροδρόμιο Λάρνακας για να φωτογραφίσουμε τους χώρους του αερολιμένα, όπως δεν τους είχαμε δει ποτέ άλλοτε έως τότε, άδειους. Το συναίσθημα και το κλίμα βαρύ, με τους λιγοστούς υπαλλήλους βάρδιας να περιμένουν τις ελάχιστες αφίξεις ή αναχωρήσεις (15 εβδομαδιαία) για να πάρει ζωή το άλλοτε εργατικό μελίσσι.

«Είμαστε αισιόδοξοι πως σύντομα θα επιστρέψουμε σε κανονικούς ρυθμούς και το καλοκαίρι το αεροδρόμιο θα πάρει και πάλι ζωή», μας είχε πει μία υπάλληλος του γραφείου πληροφοριών. Το ίδιο αισιόδοξο ήταν και το Υφυπουργείου Τουρισμού, το οποίο ήλπιζε πως η εξαιρετική επιδημιολογική εικόνα της Κύπρου θα ήταν δυνατό κίνητρο για την έλευση τουριστών στο νησί. Φευ!

Τέλη Ιουλίου, στην καρδιά της τουριστικής σεζόν και οι περισσότερες προβλέψεις περί του αντιθέτου, για την τουριστική βιομηχανία, δεν επιβεβαιώθηκαν.

Ο Χρήστος, μερικές μέρες πριν, βρέθηκε στο Αεροδρόμιο Λάρνακας για να επισκεφθεί την πατρώα γη του. Άφησε το αυτοκίνητο στον χώρο στάθμευσης, πήρε τις αποσκευές του και κατευθύνθηκε προς τον έλεγχο διαβατηρίων. Οι χώροι σχεδόν άδειοι, αφού η κίνηση ήταν ελάχιστη. Παντού προειδοποιητικές πινακίδες για τήρηση αποστάσεων, αντισηπτικά, εργαζόμενοι με μάσκες.

Πήρε τη φωτογραφική μηχανή του και άρχισε να αποτυπώνει, σε ασπρόμαυρη εικόνα, την κατάσταση.