Τα εγκαίνια της έκθεσης, που θα γίνει στο μουσείο του Ντάλας, θα πραγματοποιηθούν στις 7 Μαρτίου.

Από τον θάνατό της το 1954, οι συλλέκτες προσφέρουν εκατομμύρια για τα έργα της, που είναι μετρημένα, και η εμφάνιση κάποιου από αυτά σε δημοπρασία αποτελεί σημαντικό γεγονός.

Το καλοκαίρι του 2020, ένα πρώιμο έργο της, που δεν θυμίζει καθόλου τον μετέπειτα καλλιτεχνικό της εαυτό, με εκτίμηση 500.000 δολάρια πουλήθηκε για 2.600.000, ενώ νωρίτερα το 2016, ένα πορτρέτο που είχε θεωρηθεί χαμένο και όλοι νόμιζαν ότι έχει καταστραφεί, βρέθηκε τελικά σε ένα σπίτι στο Sunnyvale της Καλιφόρνια, έχοντας μείνει εκεί για 60 περίπου χρόνια.

Αποκαλύφθηκε τότε πως, λίγο μετά τον θάνατο της Κάλο, ο άντρας της, Ντιέγκο Ριβέρα, έδωσε το έργο σε μια γυναίκα που ήταν βοηθός της στο στούντιο. Το έργο ήταν το «Κορίτσι με κολιέ», του 1929. Το κορίτσι που είχε ζωγραφίσει η Κάλο είναι ελαιογραφία μιας γυναίκας που φορά ένα εντυπωσιακό πορτοκαλί πουκάμισο και πράσινο σάλι, χρυσά σκουλαρίκια και ένα κολιέ από πράσινες πέτρες. Το πορτρέτο θεωρείται προάγγελος των γνωστών έργων της Κάλο που απεικονίζουν συναρπαστικά γυναίκες, χωρίς χαμόγελο, με ευθύ βλέμμα.

Τα έργα στο μουσείο του Ντάλας είναι εντελώς διαφορετικά. Ένα «φυλαχτό», πορτρέτο που απεικονίζει το δικό της μισό πρόσωπο δίπλα σε αυτό του Ντιέγκο Ριβέρα, μέσα σε ένα ανθόσχημο πλαίσιο με γραμμένες τις ημερομηνίες γέννησή τους και κοχύλια να διακοσμούν το μικρό έργο, που θυμίζει τις μικρογραφίες σε μενταγιόν, δείχνει ότι όσο και αν η ζωή τους ήταν ταραχώδης ο Ριβέρα ήταν πάντα το άλλο της μισό.

Το σχέδιο της έκθεσης δείχνει ένα παράθυρο και στο βάθος το Empire State Building και ουρανοξύστες από την επίσκεψή της στην πόλη το 1932 ενώ σε δυο νεκρές φύσεις υπάρχει η έντονη επιρροή του Ντιέγκο Ριβέρα, σε φωτεινά καλοκαιρινά φρούτα και ένα ιταλικό σημαιάκι να είναι καρφωμένο πάνω σε έναν καρπό, ενώ σε ένα άλλο έργο εμφανίζονται τα μυστικιστικά στοιχεία της μεξικανικής τέχνης, ένας ήλιος, ένα δακρυσμένο τρίτο μάτι, αιωρούμενες ρίζες και στήμονες σαν πέρλες μαργαριταριών.

Μπορεί να μην είναι κάποια από τα διάσημα έργα της, αλλά το καθένα λειτουργεί ως όχημα για την κατανόηση των πτυχών της καλλιτεχνικής πρακτικής της Κάλο. Αυτό περιλαμβάνει τη μοναδική της οπτική γλώσσα, την εξερεύνηση της ζωγραφικής των νεκρών φύσεων στα τέλη της καριέρας της και την έκφραση του στοχασμού που αφορούσε τα γεγονότα της περιπετειώδους ζωής της.