Γνωστά άτομα* που γεννήθηκαν ή διαμένουν στην Κύπρο, δεκαπέντε φύσει και θέσει νησιώτες, γράφουν για τον αγαπημένο τους προορισμό, εκθειάζοντας πόλεις και χωριά και δίνοντας tips για βόλτες αλλά και road trips.

Τη Λευκωσία την αγαπάω ολόχρονα, αλλά δεν την απολαμβάνω καθημερινά. Παρόλο που σε αυτή την πόλη ζω, στους δρόμους της διακινούμαι, στα μαγαζιά της συναντώ φίλους και στα πάρκα της χτίζω αναμνήσεις με την κόρη μου, ομολογώ πως θεωρώ δεδομένη την υπέροχη αρχιτεκτονική των σπιτιών και των κτιρίων της, τόσο των παλαιότερων όσο και των πιο σύγχρονων. Δεν «βλέπω» πάντοτε τα υπέροχα ιστορικά της μνημεία, ούτε εκτιμώ τους χώρους πρασίνου. Ξεχνώ πως η πλατεία μας είναι ένα αρχιτεκτονικό υπερθέαμα.

Η Λευκωσία είναι μια όμορφη πόλη, ιδιαίτερη και ξεχωριστή, επειδή ωστόσο αμελώ να την εκτιμώ συνεχώς, την «επισκέπτομαι» ανά τακτά χρονικά διαστήματα ως τουρίστρια, την περπατώ με τα μάτια ανοιχτά, την ανακαλύπτω με ενθουσιασμό και χαίρομαι με την εξέλιξή της.

Οι απογευματινοί περίπατοι, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια του «γλυκού» χειμώνα, την ώρα που ο ουρανός δανείζεται το χρώμα της πουρόπετρας, είναι οι αγαπημένοι μου.

Συνήθως σταθμεύω σε έναν από τους δημόσιους χώρους στάθμευσης, πέριξ των τειχών, και περπατώντας παράλληλα με αυτά, διασχίζω την Πλατεία Ελευθερίας, για να μπω στην περίκλειστη πόλη. Από την Ονασαγόρου, την οποία προτιμώ, κάνω στάση στο Λεβέντειο Δημοτικό Μουσείο. Η ανακαίνιση και επέκταση του Μουσείου είναι εντυπωσιακή, ενώ οι εκθέσεις που φιλοξενεί εξαιρετικά ενδιαφέρουσες. Η ιστορία των κτιρίων, όπως αναφέρεται στα podcasts του Δήμου Λευκωσίας, με ενθουσιάζει κάθε φορά.

Αγαπώ τη διαδρομή μέχρι την Πλατεία Φανερωμένης, για να κάνω πάντοτε μια στάση στο Μαειρκό του Ματθαίου, είτε για «κουνουσμά» είτε για σπιθκιάσιμο φαγητό.

Με ενδιάμεσο σταθμό την παλιά αγορά, εκεί όπου entrepreneurs και επιστήμονες του διαστήματος δημιουργούν δίπλα στην πράσινη γραμμή, θα περάσω από το νέο δημαρχείο για να κατευθυνθώ στο Δημοτικό Κέντρο Τεχνών NiMAC, θα διασχίσω την οδό Ερμού, όπου βρίσκεται το Ίδρυμα Σεβέρη, θα κάνω μια βόλτα από το Δημοτικό Μουσείο Χαρακτικής Χαμπή, για να καταλήξω στην Κρατική Πινακοθήκη Σύγχρονης Τέχνης. Αν κάποιο από τα μουσεία φιλοξενεί κάποια έκθεση, είναι η καλύτερη στιγμή της ημέρας μου.

Στην επιστροφή επιλέγω και πάλι αυτή την ιδιαίτερη διαδρομή, παράλληλα με τα τείχη. Κοντοστέκομαι λίγο μπροστά στο Άγαλμα της Ελευθερίας και συνεχίζω προς το round about του «ΟΧΙ».

Κατηφορίζοντας στον προμαχώνα, απολαμβάνω να κοιτάω τα υπέροχα κτίσματα, όπως και τη φωτισμένη πλατεία που το βράδυ αλλάζει εντελώς μορφή. Αν έχω λίγη ώρα, κάνω μια στάση στο αγαπημένο μου Artnaldas, το οποίο, εκτός από εμπνευσμένα ποτά και πιάτα, κατά καιρούς φιλοξενεί δημιουργίες ταλαντούχων καλλιτεχνών.

*Τα δεκαπέντε κείμενα, ένας προορισμός σαν πρόταση από κάθε άτομο, θα δημοσιευτούν ξεχωριστά και όχι σε ένα ενιαίο άρθρο.

Το εν λόγω άρθρο της Πέγκυς Σπινέλη περιλαμβάνεται στο περιοδικό «IN LOVE With Cyprus», μια πολυτελή έκδοση του Συγκροτήματος ΔΙΑΣ, 196 σελίδων, γεμάτη Κύπρο, η οποία κυκλοφορεί στα περίπτερα στην τιμή των €2.