Ο Μάριος είναι μαθηματικός, 33 ετών και μέχρι σήμερα δεν έχει αγοράσει ποτέ του smartphone. Πρόσφατα μάς αφηγήθηκε την εμπειρία του, λέγοντάς μάς μεταξύ άλλων ότι «στην εποχή μας αυτό είναι τόσο περίεργο, που γίνεται θέμα άξιο αναφοράς». Προφανώς, στην εποχή που ζούμε, η οποία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την τεχνολογία, όσοι συνειδητά επιλέγουν να απέχουν από αυτή, αντιμετωπίζονται ως «είδη προς εξαφάνιση» με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Διαβάζοντας την ιστορία του Μάριου, η Μαρία μάς έστειλε μήνυμα για να μάς διηγηθεί τη δική της εμπειρία.

«Γεια σας. Είναι η πρώτη φορά που σας γράφω και αφορμή υπήρξε το άρθρο για τον νεαρό που δεν έχει smartphone. Ονομάζομαι Μαρία Χριστού, είμαι καθηγήτρια αγγλικών, 40 χρόνων και δεν έχω αγοράσει ποτέ μου smartphone. Ο νεαρός και η κοσμοθεωρία του μού θύμισε τον εαυτό μου. Δεν έχω “έξυπνο” κινητό γιατί πολύ απλά δεν το χρειάζομαι. Εννοείται ότι χρησιμοποιώ το διαδίκτυο κάθε μέρα, αλλά στο σπίτι μου. Όταν βγαίνω έξω για καφέ με παρέα δεν χρειάζομαι το διαδίκτυο. Προτιμω να συζητήσω, να επικοινωνήσω. Έχω δεχθεί bullying όταν κάποιοι βλέπουν το παλιό μου κινητό. Γελούσανε.

Γιατί όλοι πρέπει να έχουμε πάντα κινητό τελευταίας τεχνολογίας; Καταλαβαίνω ότι κάποιοι άνθρωποι το χρειάζονται λόγω δουλειάς είτε απλά γιατί χρειάζονται παντού ίντερνετ. Το σέβομαι. Τα smartphone είναι πολύ χρήσιμα. Για μένα δεν είναι απολύτως αναγκαία και ως τώρα επιβίωσα χωρίς αυτά. Έχω ζήσει στο Λονδίνο από τον Νοέμβριο του 2019 μέχρι και τον Οκτώβρη του 2020. Όλοι μου λέγανε ότι θα χαθώ χωρίς GPS. Ποτέ δεν χάθηκα και πάντα υπήρχε ένας ευγενικός υπάλληλος στο τρένο για να μου δώσει οδηγίες. Και τώρα που είμαι Κύπρο πάλι δεν χρειάζομαι smartphone για να βρω τον δρόμο μου. Άλλωστε, και να χαθείς δες το σαν μια καλή ευκαιρία για να γνωρίσεις καλύτερα μια καινούργια γειτονιά. Φίλε μου, με το αναλογικό κινητό, μόλις μου έφτιαξες τη μέρα και έβαλες ένα χαμόγελο στο πρόσωπό μου».