Κεντρική Φωτογραφία: Facebook / Σταύρος Κονιώτης


Αν βρέθηκες στην ψεσινή συναυλία των Scorpions, σίγουρα θα είδες τον τύπο που, σε ανύποπτο χρόνο, «εισέβαλε» στη σκηνή και στη συνέχεια χάθηκε στο πλήθος. Η είσοδος -και η έξοδός του- ήταν εκκωφαντικά αθόρυβη, δηλαδή έγινε, τράβηξε τα βλέμματα, αλλά δεν ήταν προσβλητική ή άσχημα προκλητική.

Βλέποντας σήμερα τα βίντεο τού «τολμηρού θαυμαστή» τής θρυλικής μπάντας, αναγνωρίσαμε ότι ο «εισβολέας» ήταν ένας παλιός γνώριμος της CITY, αφού είχαμε μιλήσει ξανά μαζί του, όταν τον πετύχαμε να παίζει Michael Jackson σε κυπριακή ταβέρνα. Και ξέροντας πως ο (ανατρεπτικός) Παναγιώτης Ξάνθου δεν πράττει τυχαία, τον ρωτήσαμε πώς και γιατί αποφάσισε να κάνει αυτήν την παρέμβαση, η οποία, πράγματι, εκπορεύθηκε από την καρδιά (του), αλλά δεν ήταν καθόλου τυχαία!

«Είμαι 33 χρονών, πηγαίνω σε συναυλίες από τα 12 μου. Η πρώτη μεγάλη συναυλία που πήγα στην Κύπρο ήταν αυτή των Scorpions το 2004 και ήταν μια απίστευτη εμπειρία. Η ψεσινή ήταν η πέμπτη φορά που τους βλέπω. Από τότε απολαμβάνω πάντα τις συναυλίες τους γιατί ο κόσμος είναι πωρωμένος, θέλει να διασκεδάσει και να γίνει ένα με το συγκρότημα. Εχτές, όμως, είδα κάτι άλλο. Ο κόσμος δεν ήταν τόσο ‘θερμός’ και ήθελα να βρω έναν τρόπο να τον ‘παρασύρω’ σε αυτό που γινόταν γύρω μας. Οπότε, ναι, η παρέμβαση ήταν σκόπιμη. Ήταν ένας τρόπος να ξεσηκώσω τον κόσμο γιατί οι Scorpions αξίζουν αυτό το κάτι παραπάνω. Είμαι και εγώ μουσικός και ξέρω πως, όταν δεις το κοινό να γίνεται ένα μαζί σου, είναι απίστευτο το feeling».

Ο Παναγιώτης μαζί με τα αδέρφια του διατηρούν τη metal μπάντα RUSTX -συνέχεια των RUST- με μια σπουδαία και συνεπή πορεία 20 σχεδόν χρόνων στα πράγματα, έχοντας κυκλοφορήσει ήδη τρία άλμπουμ και δύο EP. Μιας και το φέρνει όμως η κουβέντα, τον ρωτώ αν το σκηνικό με τον «ήσυχο» κόσμο στη συναυλία ήταν αποτέλεσμα της πανδημίας και του φόβου που έσπειρε στον κόσμο και ο Παναγιώτης μού δίνει τη δική του εκδοχή.

«Νομίζω ότι ο κόσμος λόγω της τεχνολογίας, των κινητών και των κομπιούτερ έχει χάσει την επαφή με την πραγματική ζωή, έχει χάσει τον αυθορμητισμό του. Εγώ χθες ένιωθα ότι έβλεπα ρομπότ. Έβλεπα έναν κόσμο που δεν ήξερε να κοινωνικοποιείται. Έπαιξε, βέβαια, ρόλο και ο κορωνοϊός σε όλο αυτό, αλλά πιστεύω ότι αυτή η κατάσταση είναι περισσότερο αποτέλεσμα τού ότι ο κόσμος δεν βγαίνει πλέον έξω, δεν κάνει αυθόρμητα πράγματα. Δηλαδή, να φλερτάρει, να κάμει μια πελλάρα χωρίς να την σκεφτεί ιδιαίτερα, αλλά μέσα σε πλαίσια. Κι εγώ εχτές έκανα αυτό που έκανα, αλλά ο σκοπός μου δεν ήταν να κάμω φασαρία ή να προκαλέσω. Όταν με μάζεψαν οι σεκιουριτάδες, ζήτησα συγγνώμη!».

Πριν τελειώσει η κουβέντα μας, ο Παναγιώτης νιώθει την ανάγκη να εξηγήσει ακόμα κάτι. «Χθες, όταν έγινε αυτό και κατέβηκα κάτω, ο κόσμος ήθελε να βγάλει φωτογραφίες μαζί μου, λες και ήμουν ο ήρωας της νύχτας. Ούτε ήρωας είμαι ούτε έχω κάτι ιδιαίτερο σε σχέση με όλους τους άλλους. Στην τελική το μόνο που έχει σημασία είναι να ακολουθείς το ένστικτο και τα όνειρά σου, να κάνεις τα πράγματα που θέλεις και να πολεμάς ‘να καταφέρεις τους προσωπικούς σου μύθους’. Και αν είσαι συνεπής απέναντι στον εαυτό σου, μπορείς να πετάξεις, ‘παρασύροντας’ και άλλους σε όλο αυτό. Αυτό προσπάθησα να κάνω κι εγώ εχτές».

Ο Παναγιώτης, που στο μεταξύ μού λέει ότι το nickname του είναι Πίτερ Παν -μιλώντας 10 λεπτά μαζί του οι λόγοι είναι προφανείς- δεν σταματά να είναι αισιόδοξος και κυρίως χειμαρρώδης!

«Ο κόσμος πρέπει να ξυπνήσει, να μάθει να ζει. Τζαι μπορούμε όλοι να το αλλάξουμε αυτό. Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Χαμόγελο στον κόσμο τζαι πάμε».

«Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο», συνεχίζει, «διοργανώνουμε φέτος το Agrino Festival, μαζί με την αδερφή μου την Κατερίνα και τη σχολή που έχουμε, τη NeverEnding Music School. Τα events λόγω του κορωνοϊού είχαν σταματήσει, και τώρα μέσω αυτής της πρωτοβουλίας προσπαθούμε να ενώσουμε ξανά τον κόσμο. Να τού δώσουμε το έναυσμα να βγει έξω, να έρθει σε ένα μεγάλο event και να δημιουργήσει δεσμούς. Πού ξέρεις; Μπορείς να βρεις εκεί τον άνθρωπο της ζωής σου, να συναντήσεις έναν παλιό φίλο ή να κλείσεις μιαν επαγγελματική συμφωνία».

Το Agrino Φεστιβαλ πραγματοποιείται φέτος για πρώτη φορά, στις 7 Αυγούστου, σε ένα υπέροχο location στην ορεινή Κύπρο, κοντά στον Καλοπαναγιώτη και συγκεκριμένα στο κέντρο «Ορκόντας». Όπως μας λέει ο Παναγιώτης, θα είναι μονοήμερο και θα ξεκινήσει από τις 12 το μεσημέρι και θα διαρκέσει μέχρι αργά το βράδυ, πλημμυρίζοντας τον χώρο με μουσική κάθε είδους. Και όταν λέμε κάθε είδους, κυριολεκτούμε. Δηλαδή θα ακουστεί από ελληνικό έντεχνο & ροκ μέχρι classic rock, heavy metal και παραδοσιακή κυπριακή μουσική με τον Μιχάλη Ττερλικκά!