Όλοι έχουμε βιώσει την απογοήτευση της προσπάθειας να κάνουμε μια συζήτηση σε ένα δυνατό μπαρ ή εστιατόριο. Πλέον οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι τα δελφίνια μπορεί να αντιμετωπίζουν ένα παρόμοιο σενάριο, «φωνάζοντας» μεταξύ τους όταν αντιμετωπίζουν υπερβολικό θόρυβο.

Τα ευρήματα αποκάλυψαν ότι ένα θορυβώδες περιβάλλον δυσκολεύει τα δελφίνια να επικοινωνούν και να συνεργάζονται, αυξάνοντας την ανησυχία για τις επιπτώσεις της ανθρώπινης ηχορύπανσης στη θαλάσσια ζωή.

«Σε μια πολύ θορυβώδη παμπ βρίσκουμε τον εαυτό μας να αυξάνει την ένταση της φωνής μας», είπε η Pernille Sørensen, μεταπτυχιακή φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ και συγγραφέας της έρευνας, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Current Biology. «Τα δελφίνια ανταποκρίνονται με παρόμοιο τρόπο – προσπαθούν να αντισταθμίσουν, αλλά υπάρχουν κάποιες λανθασμένες επικοινωνίες».

Τα δελφίνια είναι κοινωνικά, έξυπνα ζώα, που χρησιμοποιούν ηχοεντοπισμό, για να επικοινωνήσουν, να κυνηγήσουν και να πλοηγηθούν. Έτσι, ο θόρυβος που δημιουργείται από την ανθρώπινη δραστηριότητα, όπως η γεώτρηση και η ναυτιλία, έχει δυνητικά επιβλαβείς επιπτώσεις στην υγεία των θαλάσσιων πληθυσμών.

Πώς ο θόρυβος επηρεάζει την ικανότητα των δελφινιών να συνεργάζονται

Η τελευταία μελέτη περιελάμβανε ένα ζευγάρι δελφινιών, τους Delta και Reese, και εξέτασε πώς η ικανότητά τους να συνεργάζονται επηρεάστηκε από τον θόρυβο του περιβάλλοντος.

Τα δελφίνια έπρεπε να δουλέψουν μαζί για να πατήσουν και τα δύο το δικό τους υποβρύχιο κουμπί που ήταν τοποθετημένο σε κάθε άκρο μιας λιμνοθάλασσας σε απόσταση ενός δευτερολέπτου το ένα από το άλλο - μια εργασία που ορισμένοι άνθρωποι θα δυσκολεύονταν να συντονίσουν.

Απελευθερώνονταν από ένα σημείο εκκίνησης κατά τη διάρκεια κάθε δοκιμής και, σε ορισμένες δοκιμές, ένα από τα δελφίνια κρατήθηκε πίσω για πέντε έως 10 δευτερόλεπτα. Αυτό σήμαινε ότι τα δελφίνια έπρεπε να βασίζονται αποκλειστικά στη φωνητική επικοινωνία για να συντονίσουν το πάτημα του κουμπιού.

Όταν εκπέμπονταν αυξανόμενα επίπεδα θορύβου από το υποβρύχιο ηχείο, και τα δύο δελφίνια αντιστάθμιζαν τη δυσκολία αλλάζοντας την ένταση και τη διάρκεια των κλήσεών τους για να συντονίσουν το πάτημα του κουμπιού. Ωστόσο, δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν πλήρως. Από τα χαμηλότερα έως τα υψηλότερα επίπεδα θορύβου, το ποσοστό επιτυχίας των δελφινιών μειώθηκε από 85% σε 62,5%, σύμφωνα με την έρευνα.

Τα δελφίνια άλλαξαν επίσης τη γλώσσα του σώματός τους, επαναπροσανατολίζοντας τον εαυτό τους, για να αντιμετωπίζουν το ένα το άλλο πιο συχνά σε υψηλότερα επίπεδα θορύβου και κολυμπώντας κατά μήκος της λιμνοθάλασσας για να είναι πιο κοντά το ένα στο άλλο.

Τα υψηλότερα επίπεδα θορύβου ήταν συγκρίσιμα με αυτά που παρατηρούνται μερικές φορές σε θαλάσσια περιβάλλοντα ως αποτέλεσμα της ναυτιλίας και της γεώτρησης.

«Παρά τις προσπάθειές τους, παρά το γεγονός ότι έχουν υψηλά κίνητρα και το γεγονός ότι γνωρίζουν τόσο καλά τη συνεργασία, ο θόρυβος εξακολουθούσε να βλάπτει την ικανότητά τους να συντονιστούν με επιτυχία», είπε η Sørensen.

Οι κίνδυνοι της υποβρύχιας ηχορύπανσης για το περιβάλλον

Ο ήχος ταξιδεύει 4,5 φορές γρηγορότερα μέσω του νερού παρά μέσω του αέρα, κάτι που σημαίνει ότι πολλοί θαλάσσιοι οργανισμοί έχουν εξελιχθεί για να βασίζονται στους ήχους για να αποκτούν σημαντικές ενδείξεις για πλοήγηση, αναζήτηση τροφής, αποφυγή αρπακτικών και επικοινωνία.

Τα ασπόνδυλα και τα ψάρια ακούν ήχους σε χαμηλή συχνότητα, ενώ τα κητώδη (δελφίνια και φάλαινες) μπορούν να ακούσουν πολύ υψηλές συχνότητες, έως και 200 Hz και χρησιμοποιούν επίσης ενεργό σόναρ για να ανιχνεύσουν αντικείμενα, συμπεριλαμβανομένου του θηράματος. Οι καμπουροφάλαινες, που τραγουδούν σε χαμηλή συχνότητα, ακούγονται έως και 16.000 χιλιόμετρα μακριά.

Όμως, κατά τις τελευταίες δεκαετίες, το υποβρύχιο ηχητικό τοπίο έχει αλλάξει ριζικά. Ενώ κάποτε αφθονούσαν οι φυσικοί ήχοι, αρκετές περιοχές πλέον κυριαρχούνται από την ανθρώπινη ηχορύπανση, τη ναυτιλία, τις σεισμικές έρευνες, τις γεωτρήσεις πετρελαίου και τα υπεράκτια αιολικά πάρκα.

Τον Σεπτέμβριο του 2020, η Αυστραλία γνώρισε τη μεγαλύτερη προσάραξη φαλαινών που έχει καταγραφεί στην ιστορία, στην οποία βρέθηκαν 450 φάλαινες – πιλότοι, ξεβρασμένες στη δυτική ακτή της Τασμανίας, οι περισσότερες από τις οποίες χρειάστηκε να υποβληθούν σε ευθανασία λόγω των χαμηλών πιθανοτήτων επιβίωσής τους. Κάποιοι συνέδεσαν τη μαζική προσάραξη με την υποβρύχια ηχορύπανση.

Η ερευνήτρια είπε ότι υπήρξαν κάποιες θετικές προσπάθειες για την αντιμετώπιση του ζητήματος, όπως η χρήση κατασκευών με διχτυωτές φυσαλίδες γύρω από εργοτάξια, για να «σβήνουν» τους ήχους.

Ορισμένοι θόρυβοι, όπως οι κινητήρες των πλοίων, είναι πιο δύσκολο να αποφευχθούν, αλλά ο συνολικός αντίκτυπος θα μπορούσε να μετριαστεί με την καλύτερη κατανόηση του τρόπου με τον οποίο ο θόρυβος επηρεάζει τη θαλάσσια ζωή.

ΠΗΓΗ: Athens Voice μέσω Guardian