Σαν σήμερα, στις 28 Ιανουαρίου του 1896, ο Γουόλτερ Άρνολντ οδηγούσε στους δρόμους του Κεν της Αγγλίας, κινούμενος με την ιλιγγιώδη ταχύτητα των 12 χιλιομέτρων την ώρα αντί με 3 χιλιόμετρα που ήταν το όριο. Για την παραβίαση του ορίου ταχύτητας τιμωρήθηκε με πρόστιμο ενός σελινιού.

Ήταν η πρώτη φορά που καταγράφηκε κλήση στην Αγγλία για υπερβολική ταχύτητα.

Ο Γουόλτερ Άρνολντ, οδηγώντας με την υπερβολική ταχύτητα των 12 χιλιομέτρων/ώρα, κατάφερε να τον προσπεράσει και να προκαλέσει την προσοχή ενός αστυνομικού που βρισκόταν στην περιοχή. Η παραβίαση του ορίου ταχύτητας ήταν προφανής. Ακόμα πιο επικίνδυνο ήταν το γεγονός ότι δεν είχε κανένα σημαιοφόρο με κόκκινη σημαία να τον προπορεύεται, όπως απαιτούσε ο νόμος.

Σύμφωνα με την ιστορία, πολύ πριν τα αυτοκίνητα γίνουν αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας και οι δρόμοι αποκτήσουν φανάρια, νομοθέτες στην Αγγλία αποφάσισαν να προτείνουν μια διαφορετική λύση. Έτσι, το 1865, η Βρετανία αντέτεινε μια νομοθετική απάντηση στην αυξανόμενη παρουσία αυτοκινούμενων οχημάτων στους δρόμους με τον νόμο για τις ατμομηχανές, γνωστός και ως νόμος για τις κόκκινες σημαίες.

Ανάμεσα στις πολλές διατάξεις του, ο νόμος απαιτούσε τα αυτοκινούμενα οχήματα, σε αντίθεση με τα κάρα, τις άμαξες ή τα τρένα, να συνοδεύονται από έναν άνδρα που θα περπατούσε 60 μέτρα μπροστά, κρατώντας μια κόκκινη σημαία για να προειδοποιεί τους άλλους χρήστες του δρόμου για την έλευση του αυτοκινήτου. Ο στόχος των ισχυρών συμφερόντων της εποχής ήταν, όπως αναφέρεται, να ανακόψουν την πρόοδο και να προστατεύσουν τις επενδύσεις τους σε άλογα, άμαξες και τρένα.

Ο νόμος αυτός προήλθε από τις έντονες πιέσεις των φορέων που εκμεταλλεύονταν κάρα με άλογα, καθώς και της δημόσιας σιδηροδρομικής βιομηχανίας. Ως απάντηση στους κινδύνους που παρουσίαζαν τα νέα οχήματα, ο Νόμος για την Κόκκινη Σημαία εισήγαγε το πρώτο όριο ταχύτητας στον κόσμο: 5 χιλιόμετρα/ώρα στην ύπαιθρο και 3 χιλιόμετρα/ώρα στις πόλεις, με πρόστιμο 10 λιρών για «υπερβολική ταχύτητα».

Καθώς η αυτοκίνηση προχωρούσε και έδειχνε το μέλλον, ο νόμος – που είχε ψηφιστεί με γνώμονα τις βαριές μηχανές – φαινόταν ολοένα και πιο αναχρονιστικός, με αποτέλεσμα πολλοί να ξεκινήσουν εκστρατεία για την κατάργησή του. Τελικά, στις 14 Νοεμβρίου 1896, ο νόμος για τις μηχανές στις εθνικές οδούς κατήργησε τη σημαία και αύξησε το όριο ταχύτητας στα 22 χιλιόμετρα/ώρα.

Οι κατηγορίες που αντιμετώπισε

Ο Γουόλτερ Άρνολντ δεν ήταν απλώς ένας συνηθισμένος αυτοκινητιστής. Ήταν ένας από τους πρωτοπόρους εμπόρους αυτοκινήτων στη χώρα και ο τοπικός προμηθευτής οχημάτων Benz, της εταιρείας που αργότερα συνδυάστηκε με τη Mercedes. Είχε όραμα και καινοτόμες ιδέες, ιδρύοντας τη δική του εταιρεία αυτοκινήτων που παρήγαγε τις αυτοκινητάμαξες Arnold.

Η εφημερίδα London Daily News ανέφερε λεπτομερώς τις τέσσερις κατηγορίες που αντιμετώπιζε στο δικαστήριο για το περιστατικό. Το όχημά του περιεγράφηκε επανειλημμένα στο δικαστικό ρεπορτάζ ως «άμαξα χωρίς άλογα», και η υπόθεση αυτή έθεσε σημαντικά φιλοσοφικά και νομικά ερωτήματα στην έδρα.

Η πρώτη κατηγορία, που σήμερα φαίνεται παράξενη, αφορούσε τη χρήση «ατμομηχανής χωρίς άλογο». Είναι σαν να λέμε «έναν καφέ χωρίς καφέ». Η επόμενη σχετίζεται με την ύπαρξη λιγότερων από τρία άτομα «υπεύθυνα για τη μηχανή», καθώς τότε δεν υπήρχε η έννοια του σοφεράντζα χωρίς συνοδηγό, και όπως προαναφέραμε, υπήρχε πάντα ο παραστάτης που περπατούσε μπροστά με την κόκκινη σημαία.

Τέλος, η τρίτη και πιο ουσιαστική κατηγορία αφορούσε την υπερβολική ταχύτητα, ενώ η τελευταία ανέφερε πως, ο οδηγός είχε παραλείψει να γράψει το όνομά του και τη διεύθυνσή του σε εμφανές σημείο του οχήματος! Η υπόθεση αυτή φαίνεται ότι επηρέασε τις αλλαγές στη νομοθεσία της Αγγλίας λίγο αργότερα.


Με πληροφορίες από gazzetta/documentonews