«Επέθανε ρε μαλάκα»

Ήταν 8 παρά. Το σιυλλούι ήβρε ανοικτή την πόρτα τζαι έφυε που σπίτι -ένα πανέξυπνο τζαι απίστευτα χαριτωμένο τσιουάουα, ηλικίας 4 τζαι κάτι- τζαι εμείς αμέσως εξεκινήσαμε να το γυρεύκουμε. Ο Ν. επήε περπατητός που τη μια πλευρά τζαι εγώ που την άλλη με το αυτοκίνητο.

 


Article featured image
Article featured image

500 μέτρα μακριά που το σπίτι, σε έναν κύριο δρόμο, είδα κόσμο μαζεμένο, μια γυναίκα σε κατάσταση πανικού, ένα αυτοκίνητο πρόχειρα σταματημένο πάνω στο πεζοδρόμιο τζαι ένα σιυλλούι χαμέ στον δρόμο.

Αμέσως επιάσαμε το, ενημερώσαμε τον κτηνίατρο ότι πάμε, εβάλαμε τα «4» στο αυτοκίνητο τζαι σε 5΄ ήμασταν έξω που το κτηνιατρείο.

Δυστυχώς, εν τα εκατάφερε...

Επειδή μπορεί να αναρωτιέσαι γιατί γράφω την ιστορία για ένα σκοτωμένο σιυλλούι, η απάντηση είναι πως το κάμνω γιατί μέσα που τούτη την εμπειρία είδα μια απίστευτη ενεργοποίηση του κόσμου, είδα μια εξαιρετική στάση κάποιων ανθρώπων απέναντι σε ένα ζώο, είδα κόσμο να κλαίει τζαι να συγκινείται… Λες τζαι επρόκειτουν για άνθρωπο.

Αρχικά, η κοπέλα που του εκτύπησε με το αυτοκίνητο, όι μόνο επανικοβλήθηκε τζαι έκλεε μετά το συμβάν, στο οποίο προφανώς τζαι εν έφτεε, αλλά μέχρι να πιάσουμε το σιυλλούι, είσιε το τυλίξει ήδη με μια κουβέρτα, εζητούσε μας συγνώμη τζαι έδειχνε να έσιει έγνοια, ρωτώντας με πολλή αγωνία που θα το πάρουμε τζαι διάφορα άλλα, λες τζαι επρόκειτουν για άνθρωπο.

Ύστερα, γιατί η αγωνία η δική μας μέχρι να πάμε στον γιατρό, τζαι ενώ υποψιαζόμασταν ότι το σιυλλούι είσιε σκοτωθεί ακαριαία αφού εν ανταποκρινοόταν καθόλου σε καμιά κίνησή μας, ήταν πρωτόγνωρα μεγάλη, λες τζαι επρόκειτουν για άνθρωπο.

Ο γιατρός, με το που έπιασε παλμό, αναστέναξε τζαι είπε απλά ένα πολλά φορτισμένο τζαι με φωνή που έτρεμε «επέθανε ρε μαλάκα». Ήταν φανερό πως, ήταν δύσκολο να το πιστέψει τζαι ακόμα πιο δύσκολο για τον ίδιο να μας το πει. Αμέσως μετά εφκήκε έξω, εκούμπησε κάπου τζαι για 10 λεπτά εκρατούσε την κκελλέ του, λες τζαι επρόκειτουν για άνθρωπο.

Να μεν πω για την ατμόσφαιρα σπίτι τζαι για το γεγονός ό,τι ούλλοι τζαι για πολλή ώρα εθωρούσαμεν χασκιασμένοι ο ένας τον άλλον, λες τζαι επρόκυτουν για άνθρωπο.

Ναι, εστεναχωρεθήκαμε πάρα πολλά. Λες τζαι επρόκυτουν για άνθρωπο. Η αλήθκεια ένει πως, τζιήνο το σιυλλούι είσιε απίστευτα ανεπτυγμένη συναισθηματική νοημοσύνη. Όι, έννεν επειδή ήταν δικό μας. Ήταν όντως όπως τον άνθρωπο.

Πάντως, το να θωρείς ανθρώπους να κλαίνε τζαι να στεναχωρκούνται τόσο πολλά για ένα σιυλλούι, εν πολλά ελπιδοφόρο, εν ένδειξη πολιτισμού. Ή τουλάχιστον, έτσι το εισπράττω εγώ.

Μ.Μ.

*Το πιο πάνω γράφτηκε λίγη ώρα μετά το συμβάν.


ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ