Του Αλέξανδρου Γιωρκάτζιη [Γλύπτης]

>>Text in English follows below<<

Επαναλαμβανόμενες Αναστάσεις

Απληστία ή ευλογία; Παράσιτο ή αυτόφωτο ον; Πώς μπορούμε να επιλέξουμε ποιο είναι σωστό;

Αν δείξουμε πολλή αγάπη μπορεί να είναι «ακατάλληλο». Αν, πάλι, μειώσουμε την ένταση, μπορεί να είναι προσβλητικό για τον εαυτό μας ή ακόμη και να φανούμε αναξιόπιστοι. Άλλωστε, η αγάπη είναι στη φύση μας.

Γιατί αγάπη; Γιατί η αγάπη είναι η φύση της δημιουργίας. Είμαστε πολυδιάστατα όντα. Σωματικά, συναισθηματικά, νοητικά και πνευματώδη, όπως και πολλά άλλα.

Ενσυνείδητα όντα ή προγραμματισμένοι παρατηρητές; Φυσικά, αυτές δεν είναι παρά μόνο λέξεις που περιέχουν έννοιες, οι οποίες μεταλλάσσονται βάσει μιας κυμαινόμενης συνείδησης.

Και αυτά είναι τα βασικά στοιχεία που χρειάζονται για να διατηρούμαστε σε εγρήγορση. Επίπεδα αντίληψης τα οποία κινούνται διαμέσου μίας υποθετικής κλίμακας συχνοτήτων. Από το χαμηλότερο στο υψηλότερο και αντίστροφα. Από μία άλλη οπτική παρατήρησης, αυτά τα σχήματα δεν γίνονται αντιληπτά με γραμμικό τρόπο. Κάθε πτυχή έχει άπειρες δυνατότητες να εξελιχθεί. Μία «κοσμική σούπα», ως μία πολύπλοκη πραγματικότητα. Και πάλι, πρόκειται μόνο για λέξεις που περιέχουν έννοιες.

Το δίλημμα είναι η ευθύνη που έρχεται με κάθε έκφραση. Αν το ζητούμενο αφορά την προσωπική ανάπτυξη, τη γνώση της αλήθειας και την επέκταση της συνείδησης, αυτό δημιουργεί μία θετική εξέλιξη. Κάθε έκφραση οφείλει να έχει ως στόχο την πρόοδο και την ευζωία.

Να μοιραστούμε τον καλύτερο μας εαυτό, τις ικανότητές μας, αλλά και την κατανόηση που διαθέτουμε, για μία πιο φωτεινή και εξελιγμένη πλευρά μας, που θα ωφελεί και θα αναβαθμίζει τον ίδιο μας τον εαυτό και το περιβάλλον στο οποίο κινούμαστε. Μεταφέρουμε, εν ολίγοις, όσα γνωρίζουμε και όσα έχουμε καταφέρει ενσυνείδητα ή ασυνείδητα.

Ωστόσο, όταν αρχίζουμε να εξετάζουμε τη φύση της πραγματικότητας σε μία πιο ευρεία κλίμακα, συχνά μπαίνουμε σ’ ένα «βασίλειο» μιας αέναης διαμάχης.

Αυτή, όπως και πολλές άλλες διαφωνίες, είναι αποτέλεσμα της ανικανότητάς μας να μπούμε σε μία ουδέτερη ζώνη ούτως ώστε να μπορέσουμε να παρατηρήσουμε με αντικειμενικότητα και να αξιολογήσουμε τις πληροφορίες, έχοντας ως στόχο την απόκτηση γνώσης, επιτρέποντας τη θετική εξέλιξη που θα μεταμορφώσει το «status quo». Όπου μεταμόρφωση σημαίνει να αμφισβητήσουμε την ίδια μας την αντίληψη σε σχέση με όσα ταυτίζουμε ή ταυτιζόμαστε.

Μια πεποίθηση ή μια ετικέτα που καθορίζει την ταυτότητα κάποιου, αποτελεί ταυτόχρονα και ένα στεγανό το οποίο περιορίζει οποιαδήποτε επέκταση ή εξέλιξη εμπίπτει σε αυτή τη ζώνη.

Συνήθως, όταν αυτές οι διαφορετικότητες ή πολυπλοκότητες κορεστούν, η συνείδηση είναι έτοιμη να προχωρήσει πέραν αυτών των στεγανών. Εάν, ωστόσο, αυτό δεν προκύψει μέσω μίας συνειδητής μεταμόρφωσης τότε ο κίνδυνος να παγιδευτείς σε «φαύλους κύκλους» ή μία στασιμότητα, είναι μεγάλος.

Τώρα, αν η οντότητά μας δεν μπορεί από μόνη της να επεκταθεί σε ένα διαφορετικό επίπεδο συνείδησης ή ταυτότητας, αυτό μπορεί να προκύψει από ένα γεγονός που θα της δώσει έμπνευση ή θα της επιβάλει μία μεταμόρφωση.

Ορισμένες δραματικές μορφές πρόκλησης της ταυτότητας κάποιου είναι γνωστές και ως «θάνατος του εγώ» όταν η πρόκληση αφορά το άτομο, ενώ όταν αφορά ένα δόγμα ή έναν «κοινωνικό προγρραμματισμό» χαρακτηρίζεται ως «πολιτισμικό σοκ».

Συνήθως, κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας το άτομο καλείται σε μία βαθιά ενδοσκόπηση, κατά τη διάρκεια της οποίας επαναξιολογεί τις πτυχές της ύπαρξής του.

Στη μυθολογία, η όλη διαδικασία μεταφερόταν ως μία αλληγορία όπου ο ήρωας της ιστορίας εισερχόταν σε μία σκοτεινή σπηλιά ή έναν λαβύρινθο για να σκοτώσει το τέρας. Εξερχόμενος της διαδικασίας είχε καταφέρει να δημιουργήσει μια νέα δομή του εγώ του.

Πολλοί αυτόχθονες πολιτισμοί, το αποκαλούν «αναζήτηση οράματος». Τη διαδικασία, δηλαδή, όπου πηγαίνουν μόνοι τους στη φύση, χωρίς φαγητό ή νερό, περιμένοντας να συνειδητοποιήσουν τι θα τους αποκαλύψει ο εσωτερικός εαυτός τους. Κατά τη χριστιανική έννοια, αυτό θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως «μετάνοια». Ενός υψηλού επιπέδου νοητική επαγρύπνηση. Αυτή η εμπειρία είναι συνήθως ταπεινωτική και ενδυναμωτική ταυτόχρονα. Κάποιοι το αποκαλούν «σπουδαίο έργο» ή βίωμα της υπέρτατης αγάπης. Καθώς κατά τη διαδικασία της θεραπείας του εαυτού μας, πρέπει πρώτα να αποδεχτούμε και να μεταμορφώσουμε το «κατώτερο σε ανώτερο».

Και πρέπει να είμαστε έτοιμοι να ενσωματώσουμε ένα μεγαλύτερο και ευρύτερο επίπεδο πληροφοριών και συχνοτήτων που να μπορούν να γίνουν αντιληπτές και να ενσωματωθούν αναλόγως. Όσο πιο σκοτεινή είναι η πρόκληση και η διαδικασία, τόσο πιο σπουδαίο θα είναι το φως, η συμπόνια και η ευγνωμοσύνη που θα αναδυθούν από μέσα της.

Μία μορφή «ανάστασης», μια μυστικιστική εμπειρία που δεν έχει σημείο άφιξης ούτε «κορυφή του βουνού», παρά μόνο μια επαναλαμβανόμενη πρόσκληση στο επόμενο επίπεδο κατανόησης και αγάπης. Κάπου εδώ βρίσκει υπόσταση και η φράση «προσωπική ευθύνη».

Το να είσαι υπεύθυνος σημαίνει να έχεις νοητική επαγρύπνηση και συνείδηση για τα πάντα που διοχετεύονται, εκφράζονται και δημιουργούνται από εμάς. Όπως τη συμβολική έννοια της «γυμνής αλήθειας» η οποία αποτελεί έναν καθρέφτη παρατήρησης της δικής μας αντανάκλασης.

Μόνο μέσα από μία ειλικρινή παρατήρηση και αποδοχή της παρούσας στάσης μας, μπορούμε να πετύχουμε μία μεταμόρφωση, μία πρόοδο, μέσα από μία πιο καθαρή οπτική πλήρους επαγρύπνησης.

Το να είσαι υπεύθυνος σημαίνει να έχεις τον πλήρη έλεγχο της ενέργειάς σου. Του τρόπου σκέψης σου, των συναισθημάτων και των πράξεών σου. Όλων των συχνοτήτων, δηλαδή, και των δονήσεων που περνάνε μέσα και έξω από την οντότητά μας. Αυτό έχει άμεσο αντίκτυπο στην ποιότητα της πραγματικότητας που συλλέγουμε και συνδημιουργούμε. Η εξέλιξη είναι η φύση του ανθρώπου.

Η ταυτότητά μας βιώνει έναν διαρκή μετασχηματισμό και κάθε της έκφραση αποτελεί ένα βήμα σε ένα μονοπάτι που ξεδιπλώνεται ανάλογα με την κάθε απόφαση που παίρνουμε. Και μέρος αυτών που θα βρούμε αποτελούν όλα αυτά που φέρουμε μαζί μας και αυτά που συνειδητά θα δημιουργήσουμε.

Ποιες σκέψεις, ποια συναισθήματα και ποιες ενέργειες;

Ποιο είναι το καλύτερο που μπορούμε να προσφέρουμε τη δεδομένη στιγμή ή κατά τη διάρκεια της ζωής μας;

Ποια συνεχή πραγματικότητα μπορούμε να διατηρήσουμε;

Τι πρέπει να επιτρέψουμε και τι πρέπει να δημιουργήσουμε;

Ξύπνα, πριν αυτή η στιγμή περάσει στην επόμενη. Πριν χάσεις αυτή την ευκαιρία. Πριν ανοίξεις το στόμα σου για να μιλήσεις. Πριν μείνεις αδρανής. Πριν επαναλάβεις την ίδια ιστορία στο μυαλό σου.

Ξύπνα στην αληθινή σου φύση και την ικανότητά σου να δημιουργείς, να μεταμορφώνεις καταστάσεις, να ενσαρκώνεις υπάρξεις, να έχεις τις δικές σου αισθήσεις, να δημιουργείς τη συχνότητα της αγάπης, να είσαι εσύ ο ίδιος η υπενθύμιση του τι σημαίνει «ανθρωπότητα» ως μία ευρεία έννοια ύπαρξης στον πλανήτη και όχι ενός πλανήτη που περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του, αλλά ενός πλανήτη που ακολουθεί την έλξη ενός αστεριού που κινείται διαμέσου το σύμπαντος.

Είσαι έτοιμος να με διδάξεις πώς να απολογούμαι και να «ξεπλένω» τα τόσα πολλά λάθη με ένα χαμόγελο και λίγο χιούμορ καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδικασίας εκμάθησης αυτής της «επαναλαμβανόμενης ανάστασης».

Είναι εντάξει, ανάπνευσε. Επίστρεψε στο κέντρο σου και χαμογέλα.

*Η CITY ζήτησε από ανθρώπους του Πολιτισμού να γράψουν ένα κείμενο για τη σημαντικότητα των Τεχνών, γενικότερα αλλά και ειδικά σε περιόδους δύσκολες όπως αυτή που διανύουμε τις τελευταίες βδομάδες.

Το κείμενο του Ηθοποιού Βαλεντίνου Κόκκινου

Το κείμενο του Σκηνοθέτη, Θεατρικού Συγγραφέα και Σεναριογράφου Άδωνη Φλωρίδη

Το κείμενο της Γενικής Διευθύντριας του Θεάτρου ΡΙΑΛΤΟ Γεωργίας Ντέτσερ

Το κείμενο του Ζωγράφου Κίκου Λανίτη

Το κείμενο της Ηθοποιού Πόπης Αβραάμ

Το κείμενο της Θεατρολόγου - Επικοινωνιολόγου Μαρίνας Μαλένη

Το κείμενο του Σκηνοθέτη - Σεναριογράφου Ανδρέα Κυριάκου

Το κείμενο του Προέδρου του Ομίλου Λογοτεχνίας και Κριτικής Δρ Λεωνίδα Γαλάζη

Το κείμενο της Ηθοποιού Μάρας Κωνσταντίνου

Perpetual Resurrections

Greed or bliss, parasitism or self generating light?

How can we do what is right?

If we show too much love, it can be “inappropriate”, and if we “dim” it down we can offend or be untruthful. And yet love is our true nature.

Why love? Because love is the nature of creation.

We are multidimensional entities. Physical, emotional, mental, spiritual and more.

Conscious creators or programmable attendants.

Of course these are just words, containing concepts that mutate based on a fluctuating consciousness.

And these are the basics of wakefulness. Levels of perception moving through a hypothetical scale of range of frequencies. From lower to higher and vice versa.

Of course from another point of observation, these schematics are not perceived linear. Rather from micro to macro and every aspect has its infinite possibilities of evolution.

The cosmic soup, a fractal reality. And yet these are only words containing concepts.

The dilemma is the responsibility that comes with every expression. If the objective is personal development, knowledge of truth and expansion of consciousness that creates a positive evolution.

Then every expression should have as goal progress and well being.

To share our best self, capacities and understanding for a more enlightened and evolve manifestation that benefits and uplifts ourselves and our environment.

We pass on what we know and what we have achieved in a conscious or unconscious way.

Yet when we start to examine the nature of reality on a broader scale, we often enter in a “realm” of great controversy.

These like many conflicts, is a result of not being able to step in a neutral zone, so we can objectively observe and validate, the information with the goal to acquire knowledge in order to allow positive evolution and there to transform the “status quo”.

To transform is to question our own understanding of what we are identified with.

A belief or a label of an identity is at the same time a confignment or a compartment, where the possible expansion is limited, in the zone created inside that label.

Usually, when those differentiations or multiplications are saturated, the consciousness is ready to move beyond that identification.

If that does not occur in a conscious transformation, then the risk is to be trapped in “vicious cycles” or stagnation.

Now, if the entity is not self driven to expand to a different level of consciousness or identity, then it can be created by an event that appears to inspire, or to force that transformation.

Some dramatic forms of challenging one’s identity is known as an “ego death” when it involves a personification, and a “cultural shock” when it involves dogma or social programming.

Usually during that process, the person is called to a deep introspection, where he/she revaluates aspect from his/her way of being.

In the mythology, that procedure is where the hero enters in the cave or the labyrinth to kill the beast.

And when he merges, he has a new attribute or a new ego structure.

Many indigenous cultures, call it “the vision quest” where they go alone in nature with no food or water to become aware of what will surface from within them.

In a Christian way, this would be the concept of “metanoia”.

A greater level of self awareness.

This experience is usually hambling and empowering at the same time.

Some call it the “great work” or experiencing a greater love.

Because in order to heal one’s self, we first have to face accept, and transform the “lower into higher”.

And there to be able to incorporate a greater and broader level of information and frequencies that can be perceived and embodied.

The darker appears the challenge, the greater is the light, compassion and gratitude that is being called to resurface from within.

A form of “resurrection”, a mystical experience that has no point of arrival, no “tip of the mountain” but rather a constant invitation of the next level of greater understanding and love.

And here comes in place the phrase “personal responsibility”.

To be responsible is to be self aware and conscious about everything that is being channelled, expressed and created by ourselves.

Like the symbolic figure of “naked truth” that holds the mirror with an open invitation to observe our reflections.

Only by a sincere understanding and acceptance of our current position, we can unable a transformation, a progress towards a clearer vision, a greater level of wakefulness.

To be responsible is to be empowered and in control of our energy. Our state of mind, emotions and actions.

The frequencies and vibrations that we authorize in and out of our entity.

And that have a direct effect on the quality of the reality that we collectively concreate.

Human nature is evolution.

Our identity is the perpetual transformation and each expression is like a step towards a path that is unfolding with each decision to move on.

And part of what we will find there is what we bring with us and what we will consciously create.

What thoughts, what emotions and what actions.

What is the best we can offer in this moment or this lifetime?

What frequency reality can we sustain?

What should we allow and what would we generate?

Wake up before this moment pass to the next one.

Before you lose this opportunity.

Before you open your mouth and speak.

Before you do nothing.

Before you repeat the same story in your head.

Wake up to your true nature and your capacity to create, to transform situations, to embody states of being, to own your vibes, to self generate love, to be a reminder of what we call “Humanity” as a planetary level of humanity. And not of a planet that is rotating around it’s self but the one that follows the gravitational pull of a star moving through the universe.

Are you ready to teach me how to apologize with lightness and “wash” away my many, many, many mistakes and faults with a smile and some humor during this learning process of “perpertual resurrections”.

It’s ok, breath, return in your center and smile.