Στη CITY μιλά για τις σπουδές της, την αποφοίτησή της από τη φημισμένη και πιο παλιά σχολή θεάτρου και κινηματογράφου των ΗΠΑ, τις συνεργασίες της, τα όνειρά της, αλλά και τους στόχους που έχει θέσει σε σχέση με τα καλλιτεχνικά.

Υπήρχαν ερεθίσματα σε σχέση με την υποκριτική από τα παιδικά σου χρόνια;

Η αγάπη μου για το θέατρο και τη μουσική ξεκίνησε από μικρή ηλικία, όταν παρακολουθούσα θεατρικές παραστάσεις τόσο στην Κύπρο όσο και στο εξωτερικό. Θυμάμαι να συμμετέχω πάντα με ενθουσιασμό σε όλες τις σχολικές παραστάσεις. Το αποκορύφωμα των σχολικών μου δραστηριοτήτων ήταν η συμμετοχή -με το συγκρότημα που έφτιαξα από τα 14 μου- στον τελικό νέων ταλέντων της MTV NGR.

Το 2013 πήγα για καλοκαιρινά μαθήματα θεάτρου στην Ακαδημία Θεάτρου Mountview στο Λονδίνο. Εκεί συνειδητοποίησα πλήρως ότι το θέατρο ήταν ο δρόμος που ήθελα να ακολουθήσω επαγγελματικά, παρόλες τις δυσκολίες επιβίωσης που έβλεπα να υπάρχουν στον καλλιτεχνικό χώρο. Έτσι ξεκίνησε το ταξίδι μου.

Ποιες εμπειρίες κουβαλάς από τις σπουδές σου;

Αφού τέλειωσα το σχολείο έκανα ένα χρόνο θεατρικές σπουδές στο Rose Bruford College of Theatre and Performance, στο Λονδίνο, όπου παρακολούθησα μαθήματα θεάτρου, κινησιολογίας και φωνητικής και συμμετείχα σε παραστάσεις έργων του Σαίξπηρ.

Και μετά τις σπουδές στο Λονδίνο;

Με το τέλος των σπουδών μου στο Λονδίνο ήμουν πολύ τυχερή να γνωρίσω την καταξιωμένη Κύπρια σκηνοθέτιδα Αθηνά Ξενίδου. Με την καθοδήγησή της συμμετείχα στη θεατρική της ομάδας και ανεβάσαμε μια θεατρική παράσταση στο «Θέατρο Ένα», το καλοκαίρι του 2016.

Το επόμενο μεγάλο βήμα μου ήταν η φοίτησή μου για τρία χρόνια, μέχρι και το καλοκαίρι του 2019, στη φημισμένη και πιο παλιά σχολή θεάτρου και κινηματογράφου των ΗΠΑ, την American School of Dramatic Arts, στο Λος Άντζελες, όπου και πήρα πτυχίο και μεταπτυχιακό δίπλωμα στις δραματικές τέχνες που περιλάμβαναν, εκτός από θέατρο, κινηματογράφο και τηλεόραση. Η σχολή φημίζεται για τους απόφοιτούς της. Από τον Κέρκ Ντάγκλας, τη Γκρέις Κέλλυ και τον Ρόμπερντ Ρέντφορντ μέχρι την Ανν Χάθαγουεϊ και τον Πώλ Ραντ.

Οι εμπειρίες που αποκόμισες στη σχολή λογικά θα είναι ανεκτίμητες!

Από τα δύο χρόνια του πτυχίου μου ξεχωρίζω την τελική μας παράσταση στο έργο του Σαίξπηρ «Μάκμπεθ», που παίχτηκε μόνο με γυναίκες ηθοποιούς, καθώς και δύο κομμάτια που έγραψα η ίδια. Το πρώτο ήταν ένας 10λεπτος αυτοβιογραφικός μονόλογος με τίτλο «Little Voice», στον οποίο περιγράφω τον αγώνα μου να υπερβώ την ντροπαλότητά μου για να πραγματοποιήσω το όνειρό μου. Το δεύτερο ήταν μια τηλεοπτική σκηνή μυστηρίου με τίτλο «Guilty», που τη γύρισα με επαγγελματία ηθοποιό. Με αυτές μου τις προσπάθειες κατάλαβα πόσο με ελκύει και το γράψιμο και είναι σίγουρα κάτι με το οποίο θα καταπιαστώ στο μέλλον.

Είπες ότι έκανες και μεταπτυχιακό εκεί…

Είχα την τύχη μαζί με 23 άλλους συμφοιτητές μου να συμμετάσχουμε στο μεταπτυχιακό της σχολής, κατά τη διάρκεια του οποίου ανεβάζαμε συνεχώς θεατρικές παραστάσεις για 9 μήνες. Ήταν μια πολύ απαιτητική και δύσκολη εμπειρία που με προετοίμασε να σταθώ στα πόδια μου ως επαγγελματίας ηθοποιός.

Από τις παραστάσεις που συμμετείχα, ξεχωρίζω τον ρόλο μιας Λατινοαμερικάνας στο έργο του Τομ Ειέν «Women Behind Bars», σε σκηνοθεσία της Μπέτυ Κάρλεν, γνωστή από τη συμμετοχή της στην τηλεοπτική σειρά Fame. Το έργο πραγματεύεται τη ζωή μιας ομάδας φυλακισμένων γυναικών.

Στο έργο είχα την ευκαιρία να χορέψω σε Λατινικούς ρυθμούς και να σχοινοβατώ μεταξύ κωμωδίας και δράματος. Επίσης, και το Dining Room του Α. Ρ. Γκάρνεϊ σε σκηνοθεσία του Άγγλου σκηνοθέτη και ηθοποιού Ιαν Όγκιλβι, γνωστού από τις τηλεοπτικές σειρές «Upstairs Downstairs» και την «Επιστροφή του Αγίου». Σ’ αυτό το έργο ήμασταν 6 ηθοποιοί και παίξαμε πολλαπλούς ρόλους από 8-88 χρονών.

Κατά τη διάρκεια των σπουδών μου είχα την ευκαιρία να συμμετάσχω σε δύο ταινίες μικρού μήκους: στην ταινία «6 pm» του συμπατριώτη μας Σάββα Χρίστου και στη «Favella» του Ελλαδίτη Κωνσταντίνου Πατερώνη. Η ταινία «6 pm» πήρε πολλά βραβεία σε φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους.

Ποιος ρόλος θα έλεγες πως «σημάδεψε» τη μέχρι τώρα καριέρα σου;

Μετά την αποφοίτησή μου, το καλοκαίρι του 2019, πρωταγωνίστησα στην ταινία μικρού μήκους του υποψήφιου με Όσκαρ Ματία Καρελ, «Οut of Place». Πρόκειται για ένα road movie. Ήταν ο μεγαλύτερος και πιο απαιτητικός μου ρόλος σε ταινία.

Συμμετείχα επίσης σε δύο μουσικά βίντεο και στα πιλοτικά γυρίσματα νεανικής τηλεοπτικής σειράς, η οποία δεν έχει προβληθεί ακόμη. Τέλος, έλαβα μέρος στο διαδραστικό show που έστησαν οι δημιουργοί της ταινίας τρόμου «It2» και διήρκησε τρεις εβδομάδες.

Ποια τα σχέδιά σου για το άμεσο μέλλον;

Ετοιμάζω τη δική μου ταινία μικρού μήκους για την οποία ήδη έχω γράψει το σενάριο. Μια μαύρη κωμωδία, αφιερωμένη στον βουβό κινηματογράφο. Στόχος μου είναι να έχω το Λος Άντζελες ως βάση μου και να αποκομίσω όσο το δυνατό περισσότερες εμπειρίες μπορώ, ενώ παράλληλα θα προσπαθήσω να έχω συμμετοχή σε θεατρική ή τηλεοπτική δουλειά που θα μπορέσω να βρω στην Κύπρο.

Τι είδους όνειρα κάνεις;

Τα όνειρά μου είναι πολλά αλλά ταυτόχρονα πατώ τα πόδια μου στη γη, γνωρίζοντας τις καθημερινές δυσκολίες που αντιμετωπίζω και τις οποίες ξεπερνώ με το πάθος και το μεράκι μου για το επάγγελμα που διάλεξα.

Τι είναι για σένα η τέχνη της υποκριτικής;

Είναι τρόπος ζωής και με γεμίζει απόλυτα ως άνθρωπο. Η ευθύνη ενσάρκωσης ενός χαρακτήρα με απορροφά εντελώς. Το δημιουργικό συναίσθημα μιας παράστασης και η αδρεναλίνη που νοιώθω πάνω στη σκηνή είναι κάτι μοναδικό που δεν μπόρεσα να βρω πουθενά αλλού. Όπως πουθενά αλλού δεν βρήκα τις δυνατές σχέσεις αλληλεγγύης, δημιουργικότητας και φιλίας που βρήκα στον χώρο.