Μεταξύ 2000 και 2010, τη Θεσσαλονίκη και ευρύτερα την Ελλάδα, απασχολούσε πυκνά συχνά το ζήτημα της μόλυνσης του Θερμαϊκού Κόλπου. Θυμάμαι, μάλιστα, πως λόγω του όγκου αποβλήτων που ξεβράζονταν στο σημείο, μεταξύ αυτών και μεγάλος όγκος ύλης, από αποχετεύσεις και βόθρους, η κατάσταση για τους κατοίκους της περιοχής ήταν αφόρητη από τη δυσοσμία. Δημοσιεύματα μάλιστα της εποχής, χαρακτήριζαν τον Θερμαϊκό Κόλπο ως « Νεκρά Θάλασσα» καθώς η περιβαλλοντική καταστροφή ήταν τόσο εκτεταμένη, που κανένα έμβιο ον δεν μπορούσε να επιβιώσει.

Τα χρόνια πέρασαν, η κατάσταση του Θερμαϊκού βελτιώθηκε κατά πολύ, η δυσοσμία έφυγε με τον παραλιακό περίπατο της Θεσσαλονίκης να γίνεται και πάλι σημείο αναφοράς για την περιοχή. Ή μήπως όχι;

Επιστρέφοντας στο σήμερα και πιο συγκεκριμένα στα τραγικά γεγονότα που διαδραματίστηκαν το βράδυ του περασμένου Σαββάτου στην Πλατεία Αριστοτέλους από όχλο νεαρών ατόμων, οι οποίοι επιτέθηκαν λεκτικά και σωματικά εναντίον δύο queer ατόμων που είχαν την «ατυχία» να κάνουν την βόλτα τους στην περιοχή, αντιλαμβάνεται κανείς πως μπορεί να καθάρισαν τα σκατά από τον Θερμαϊκό, μεταφέρθηκαν ωστόσο στη στεριά και μας έλουσαν πατόκορφα.

Για την ιστορία, η ομάδα των νεαρών, όταν αντιλήφθηκαν στο οπτικό τους πεδίο τα δύο queer άτομα ηλικίας 21 ετών, άρχισαν να τους πετούν μπουκάλια, ενώ κάποιοι τους έφτυσαν. Τα δύο άτομα, φοβούμενα για την ασφάλειά τους, έτρεξαν σε ένα κατάστημα εστίασης στην περιοχή, με την ομάδα των νεαρών να συγκεντρώνεται λίγο αργότερα έξω από το κατάστημα συνεχίζοντας τις φωνές και τις απειλές.

Και αν διαβάζοντας τα πιο πάνω δεν σε κατακλύζει η οργή και το ανάθεμα. Αν δεν κατανοείς πόσο μεγάλο είναι το πρόβλημα και πόσο διογκώνεται όσο εξακολουθούμε να γυρνάμε από την άλλη και να κάνουμε τα στραβά μάτια, αν είσαι από εκείνους που υποστηρίζεις πως τα pride δεν έχουν πλέον λόγο ύπαρξης «γιατί, τι δικαιώματα τούς λείπουν;».

Αν ακόμη δεν μπορείς να αντιληφθείς πως κανείς δεν πρόκειται να σου επιτεθεί στον δρόμο «επειδή είσαι straight», σε αντίθεση με τα άτομα που έχουν διαφορετικές σεξουαλικές ταυτότητες από εσένα. Αν πάλι θεωρείς πως εσύ «δεν έχεις πρόβλημα με τους γκέι, αντίθετα έχεις και φίλους γκέι», οπότε όλα καλά, τότε όχι μόνο είσαι μέρος του προβλήματος, είσαι το ίδιο το πρόβλημα.

Τα τελευταία χρόνια ως κοινωνία βιώνουμε μια πολυεπίπεδη παρακμή με τα ανθρώπινα δικαιώματα να αποτελούν το μεγαλύτερο θύμα όλης αυτής της κατρακύλας. Μέρα με τη μέρα, με διάφορες προφάσεις, μειώνονται όλο και περισσότερο οι ανθρώπινες ελευθερίες και το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση.

Με πρόσχημα την ελευθερία του λόγου επιτρέπεται να διαχέεται ανεμπόδιστα ρητορική μίσους για το χρώμα, τη θρησκεία, το φύλο ή τη σεξουαλική ταυτότητα, από άτομα που αυτοδιορίστηκαν θεματοφύλακες της ηθικής, της πατρίδας και της όποιας παρανοημένης κανονικότητας έχουν στο μυαλό τους. Μια ρητορική μίσους που εδραιώνεται όλο και περισσότερο ένεκα της αδράνειας του κράτους και της πολιτείας, ένεκα της ατιμωρησίας, της αδιαφορίας, της ψηφοθηρίας και του βολέματος.

Το πιο πάνω περιστατικό μπορεί να συνέβη στην Ελλάδα προχθές, αλλά σήμερα ή αύριο θα (ξανά)συμβεί και στο δικό μας το χωριό και θα αναρωτιόμαστε σοκαρισμένοι (και πάλι) πώς έγινε αυτό.

Το πιο πάνω περιστατικό μάς αφορά όλους και θα έπρεπε να μας αφορά όλους αν μας ενδιαφέρει να φτιάξουμε επιτέλους μια κοινωνία συμπεριληπτική και δίκαιη που θα αγκαλιάζει όλους τους ανθρώπους το ίδιο, χωρίς αστερίσκους.