Μια αιχμή βέλους της Εποχής του Χαλκού, που ανακαλύφθηκε στην Ελβετία, κατασκευάστηκε από μετεωρίτη, σύμφωνα με μια νέα μελέτη.

Η μύτη του βέλους, μήκους 39 χιλιοστών, χρονολογείται μεταξύ 900 και 800 π.Χ.. Βρέθηκε κοντά στη λίμνη Biel, στο Mörigen της Ελβετίας, κατά τη διάρκεια ανασκαφών τον 19ο αιώνα, σύμφωνα με τη μελέτη που διεξήχθη από ομάδα ερευνητών στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Βέρνης.

Το τεχνούργημα, ηλικίας σχεδόν 3.000 ετών, δημιουργήθηκε με σίδηρο από μετεωρίτη που προσγειώθηκε στην Εσθονία, σημειώνει η μελέτη. Αυτό δείχνει ότι το σπάνιο υλικό έγινε αντικείμενο εμπορίου στην Ευρώπη από το 800 π.Χ. ή νωρίτερα, με τους ερευνητές να εξηγούν ότι πρόκειται για ένα ιδιαίτερα ασυνήθιστο γεγονός τόσο νωρίς στην ιστορία.

«Τέτοια στοιχεία για πρώιμη χρήση σιδήρου από μετεωρίτη είναι εξαιρετικά σπάνια», σύμφωνα το σχετικό δελτίο τύπου.

Αντικείμενα κατασκευασμένα με μετεωρίτη έχουν βρεθεί στην Τουρκία, την Ελλάδα, τη Συρία, το Ιράκ, τον Λίβανο, την Αίγυπτο, το Ιράν, τη Ρωσία και την Κίνα, αλλά στην Κεντρική Ευρώπη έχουν εντοπιστεί μόνο σε δύο τοποθεσίες - αμφότερες στην Πολωνία. Τώρα, το εύρημα με το βέλος στην Ελβετία κοντά στη λίμνη Μπιέλ, έρχεται τρίτο στη λίστα. 

Η προέλευση των μετεωριτών

Οι ειδικοί μέχρι τώρα πίστευαν ότι το σίδερο που χρησιμοποιήθηκε για την αιχμή του βέλους προερχόταν από τον μετεωρίτη Twannberg, ο οποίος έπεσε στη Γη μόλις λίγα χιλιόμετρα από το σημείο που βρέθηκε.

Ωστόσο, η ανάλυση του σιδήρου έδειξε ότι δεν ίσχυε αυτό, ενώ το υλικό δεν ταίριαζε ούτε με τον μετεωρίτη που έπεσε στην Πολωνία.

Υπάρχουν μόνο τρεις γνωστοί μετεωρίτες με παρόμοια χημική σύνθεση στην Ευρώπη, αλλά οι ερευνητές λένε ότι η πιο πιθανή πηγή ήταν ένας που προσγειώθηκε στο Kaalijarv της Εσθονίας. Καθώς ο μετεωρίτης έπεσε γύρω στο 1500 π.Χ. «παρήγαγε πολλά μικρά θραύσματα», σύμφωνα με τη μελέτη.

Μερικά από αυτά τα θραύσματα αργότερα μετακινήθηκαν νοτιοδυτικά προς την Ελβετία κατά μήκος εμπορικών οδών, είπε στο CNN η αρχισυγγραφέας της μελέτης, Μπέντα Χόφμαν, επικεφαλής του τμήματος επιστημών της Γης στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Βέρνης.

Η μελέτη δημοσιεύτηκε στο Journal of Archaeological Science.