Στα σοκάκια της παλιάς πόλης με το longboard και το κουπί του, σε πάρκα και πλατείες κάνοντας τρικ με το skateboard, τον Χειμώνα στο Τρόοδος, να κατεβαίνει με ένα snowboard τις πίστες.

Απ’ τα αγαπημένα του αθλήματα, το windsurfing, στο οποίο αφιερώνεται καθ’ όλη την διάρκεια του χρόνου, μονίμως κοιτώντας το forecast και μονίμως οδεύοντας εκεί που φυσάει ο άνεμος.

Ποτέ δεν ήμουν ο κουλ του σχολείου. Δεχόμουν σχόλια όχι μόνο από τους συμμαθητές μου αλλά και από τους μεγαλύτερούς μου.

Από πότε αθλείσαι και πως επέλεξες το συγκεκριμένο άθλημα;

Ήμουν 7 χρονών όταν άρχισα το windsurfing. Με πήγαινε ο πατέρας μου στην Ορόκλινη, αφού είναι κι αυτός λάτρης του σπορ κι απ’ τους πρώτους που δημιούργησαν τον Ιστιοπλοϊκό Όμιλο Λευκωσίας μαζί με τον Κώστα Νεοκλέους. Ξεκίνησα με τα optimist, ιδανικά για να μάθεις windsurfing σε μικρή ηλικία. Με το πέρασμα του χρόνου και την τριβή με το άθλημα εξελίχθηκα. Μετά ακολούθησαν κι άλλα σπορ όπως το snowboard, το skateboard και το longboard. Αφορούν όλα σε αθλήματα εξωτερικού χώρου βεβαίως αλλά το κοινό χαρακτηριστικό γνώρισμά τους είναι ο πλάγιος τρόπος που στέκεσαι. Είναι συγγενικά κατά κάποιο τρόπο μεταξύ τους.

Το snowboard θεωρείται σχετικά νέο άθλημα στην χώρα μας;

Κοίτα, εδώ μία δεκαετία υπάρχουν κάποιες εγκαταστάσεις στο Τρόοδος απ’ όπου μπορείς να νοικιάσεις εξοπλισμό και γενικότερα γίνεται μία προσπάθεια η οποία σίγουρα έχει περιθώρια βελτίωσης. Είναι τέσσερις οι πίστες που υπάρχουν και μπορεί να μην είναι αρκετά μεγάλες αλλά είναι ικανοποιητικές.

 

Με το skateboard από πότε ασχολείσαι;

Χρόνια τώρα, μαζευόμασταν μία παρέα στο Extreme Park που έχει κλείσει σήμερα και που ήταν ο μόνος χώρος όπου υπήρχαν οι κατάλληλες ράμπες. Τώρα, στην Λευκωσία χρίστηκαν κάποιοι χώροι ως skate parks αλλά είναι στημένοι λάθος. Οι ράμπες τους δεν είναι στο κατάλληλο ύψος και κάνουν περισσότερο για πατίνια παρά για skateboard. Παλαιότερα είχαμε στείλει μια επιστολή, σε πρώην δήμαρχο της Λευκωσίας, ζητώντας να μας παραχωρήσουν χώρο για ένα skate park αλλά δεν λάβαμε καμία απάντηση πέραν της καθιερωμένης απαντητικής επιστολής που λέει πως θα εξετάσουν το αίτημά μας.

 

Υπάρχουν χώροι που θα ήταν ιδανικοί για αυτό το άθλημα;

Πολλοί. Οι αερογέφυρες για παράδειγμα. Κοίτα την αερογέφυρα Λευκωσίας με εκείνες τις πέτρες που έχουν βάλει από κάτω… Στο εξωτερικό τέτοιους χώρους τους εκμεταλλεύονται ως πάρκα για ποδήλατα ή πατίνια. Αυτός ο ουσιαστικά νεκρός χώρος ζωντανεύει και δίνει χώρο στα αθλήματα, τηρώντας βέβαια τα πρότυπα ασφάλειας. Στη Λευκωσία αυτή την στιγμή δεν υπάρχουν χώροι για αθλήματα όπως το skateboard.

Κι οι skateboarders που προπονούνται;

Κάποιος που θέλει να ασχοληθεί βρίσκει εναλλακτικές αφού υποδομές δεν υπάρχουν. Στη Λευκωσία, για παράδειγμα, για ένα μεγάλο διάστημα οι skateboarders μαζεύονταν στην πλατεία της Παλλουριώτισσας. Λόγω του ότι ο χώρος που χρησιμοποιούσαμε ήταν μεταξύ δύο καφενείων, πολύ σύντομα ένα μέρος της πλατείας έγινε χώρος στάθμευσης.

Έχουμε την τύχη να ζούμε σε μια χώρα όπου μέσα σε διάστημα 45 λεπτών μπορείς να βρεθείς απ’ το βουνό στην θάλασσα. Το πρωί να κάνεις snowboard και το απόγευμα windsurfing. Το έχω κάνει.

Ευχαριστίες στην «Ace» για την παραχώρηση των φωτογραφιών με το VW, από την καμπάνια για προώθηση του ομώνυμου κυπριακού brand ρακέτων

Γιατί επιλέξατε τον συγκεκριμένο χώρο;

Είναι χαμηλά τα ledges σ’ αυτή την περιοχή κάτι που βολεύει πολύ με τα τρικ. Τον χώρο που μας άφησαν και δεν τον έκαναν χώρο στάθμευσης συνεχίσαμε να τον χρησιμοποιούμε για skateboard και ήρθαν μάλιστα πολλοί λάτρεις του αθλήματος απ’ το εξωτερικό ειδικά για τον συγκεκριμένο χώρο. Η εν λόγω πλατεία είναι πολύ όμορφη και ιδανική για το άθλημα.

Πώς έγινε γνωστή η πλατεία στο εξωτερικό; 

Υπάρχουν πολλοί επαγγελματίες skateboarders που γυρίζουν τον κόσμο για να απολαύσουν το άθλημά τους. Αρχικά, είχαμε επικοινωνία με κάποια παιδιά από την Ελλάδα τα οποία ήρθαν και έκαναν τα φιλμ τους και έπειτα, μέσω διαδικτύου, μαθεύτηκε η πλατεία. Τέτοιοι χώροι γίνονται εύκολα πόλοι έλξης και αν τους εξελίσσαμε θα είχαμε και οφέλη. Στην Κύπρο, μάλιστα, που σπάνια βρέχει, οι καιρικές συνθήκες είναι ιδανικές. Οι διάφοροι Δήμοι θα έπρεπε να λαμβάνουν υπόψη τα αθλήματα αυτά.

Στο εξωτερικό υπάρχουν πάρκα για αθλήματα σε κάθε γειτονιά. Στην Κύπρο, αντί για πάρκα, σε κάθε γειτονιά έχουμε καφετέριες. 

Και πως φτιάχνονται τέτοιου είδους χώροι;

Όπως για όλα, έτσι και γι’ αυτό, πρέπει να συμβουλευτεί κάποιος τους ειδικούς. Και να μην βρίσκουν, έχει πάρα πολλά παιδιά που ασχολούνται με το σπορ και θα μπορούσαν απλά να τα προσεγγίσουν παρά να βάζουν ράμπες για πατίνια και να βαφτίζουν χώρους ως skate parks. Παρόλο που πρόκειται για ένα street sport, στο εξωτερικό, σε κάθε γειτονιά, υπάρχουν πάρκα ειδικά διαμορφωμένα. Στην Κύπρο, σε κάθε γειτονιά αντί για πάρκα έχουμε καφετέριες. Αυτό βέβαια έχει να κάνει και με την κουλτούρα μας. Η πλειονότητα εδώ θέλει να πίνει καφέδες αντί να αθλείται.

Πώς θα περιέγραφες την νοοτροπία αυτή;

Είναι κάπως περίεργη η κουλτούρα μας και θα σου δώσω ένα προσωπικό παράδειγμα. Όταν μαθητής άρχισα να κάνω skateboard πήγαινα στο σχολείο φορώντας skate shoes, που είναι κάπως πιο φουσκωτά και βαριά. Οι συμμαθητές μου με κορόιδευαν τότε για τα… παπούτσια μου και το γεγονός ότι ασχολούμουν με το σπορ αυτό. Ήταν γι’ αυτούς κάτι περίεργο και διαφορετικό, οπότε και μη αποδεκτό. Αυτή η κουλτούρα έχω την εντύπωση πως συνεχίζει να υπάρχει. Ήμουν πολύ στα κάτω μου τότε κάτι που βεβαίως τώρα έχω ξεπεράσει γιατί δεν με ενδιαφέρουν τέτοιες συμπεριφορές.

 

Περίμενα να μου πεις ότι ήσουν ο κουλ του σχολείου.

Καθόλου. Ποτέ δεν ήμουν. Δεχόμουν σχόλια όχι μόνο από τους συμμαθητές μου αλλά και από τους μεγαλύτερούς μου που μου έλεγαν πως είμαι τρελός και θα σπάσω τα πόδια μου και τέτοια. Απ’ την άλλη, τους δικαιολογώ καμιά φορά. Σκέψου πως ζούμε σε μία χώρα που στις ειδήσεις, στα αθλητικά, παρουσιάζεται μόνο το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ και τα άλλα αθλήματα μόνο αν κερδίσουμε κανένα μετάλλιο, μόνο αν δουλέψει σε προσωπικό επίπεδο κάποιος αθλητής δηλαδή.

Κοιμάμαι, ξυπνάω και σκέφτομαι αυτό το πράγμα, πως θέλω να αθληθώ, να πάω στην θάλασσα.

Τι συμβαίνει σε διαγωνιστικό επίπεδο με τα αθλήματα που ασχολείσαι;

Αγώνες γίνονται αλλά συνήθως αποτελούν ιδιωτικές πρωτοβουλίες. Ο ΚΟΑ εξάλλου λογαριάζει μόνο τα ολυμπιακά αθλήματα. Σε άλλη περίπτωση, δεν θεωρείσαι αθλητής. Δες την περίπτωση του Ευτύχιου Έλληνα της Formula 1. Σκεφτόταν να αλλάξει ομάδα επειδή δεν τον χρηματοδοτούσαν. Σκέψου να έχουμε Κύπριο σε τέτοιο άθλημα και να μην τον σπονσάρουμε να τρέχει με την σημαία της χώρας μας γιατί η Formula δεν είναι ολυμπιακό άθλημα.

 

Το windsurfing δεν είναι ολυμπιακό άθλημα;

Υπάρχει ένα στιλ που είναι αλλά αν δεν κάνεις το συγκεκριμένο, δεν μετρά. Αλλά και πάλι, για να σε σπονσάρουν πρέπει να φέρεις καλές βαθμολογίες. Για να φέρεις καλές βαθμολογίες πρέπει να πας ταξίδια, για να πας ταξίδια χρειάζεσαι χρήματα, για να έχεις χρήματα πρέπει να δουλεύεις, δηλαδή να μην έχεις χρόνο για προπόνηση. Πώς θα γίνει; Είναι ένας φαύλος κύκλος κι αν τα πάρεις όλα με τη σειρά, δεν βγαίνει.

Πώς επιλέχθηκε η περιοχή της Ορόκλινης για να φιλοξενηθεί ο Ιστιοπλοϊκός Λευκωσίας;

Εκεί μας δόθηκε γη από το κράτος κι η αλήθεια είναι πως η θάλασσα είναι πολύ ήρεμη στην περιοχή και ιδανική για κάποιον που μαθαίνει. Οι πιο προχωρημένοι έχουν πάντα μια σανίδα μες το αυτοκίνητο και έχουν έγνοια τον αέρα, σε όλη την Κύπρο, και μετακινούνται. Μία απ’ τις καλύτερες περιοχές για το σπορ είναι ο Φάρος, μετά το Μενεού. Είναι πιο δυνατός ο αέρας εκεί και έχουμε και καλύτερο κύμα. Στην Κύπρο μπορείς να κάνεις windsurfing τουλάχιστον τρεις φορές την βδομάδα, το λιγότερο. Ξεκινάς από μια σχολή, αρχίζεις με μεγάλες σανίδες, μικρά πανιά, μικραίνει η σανίδα, μεγαλώνει το πανί, εξοικειώνεσαι, μαθαίνεις τις στροφές, καταλαμβαίνεις πως δουλεύει το πανί σου μαζί με τον αέρα, παίρνεις τον σωστό εξοπλισμό… Είναι ένα άθλημα που μπορείς να το απολαμβάνεις καθημερινά αν θέλεις.  

Όταν ήμουν μαθητής έμεινα ανεξεταστέος στην γυμναστική επειδή δεν ήθελα να παίζω ποδόσφαιρο.

Απαιτεί μία υποτυπώδη πειθαρχεία;

Κοίτα, αν σου αρέσουν τα σπορ, πρέπει να διαλέξεις. Θα βγαίνεις έξω να πίνεις ποτά και να περνάς καλά ή θα αφιερωθείς στα σπορ; Και εννοώ να αφιερωθείς. Πολλές φορές έρχεται κόσμος και μου λέει «Κάνω windsurfing». Πάντα η ερώτησή μου είναι «Πόσο κάνεις;». Αν έκανες πέντε φορές στην ζωή σου, απλά δοκίμασες το windsurfing. Όπως όλα τα αθλήματα, πρέπει να σου γίνεται βίωμα και τρόπος ζωής. Να στο ζητάει ο οργανισμός σου.

Για σένα έτσι είναι;

Κοιμάμαι, ξυπνάω και σκέφτομαι αυτό το πράγμα, πως θέλω να αθληθώ, να πάω στην θάλασσα.

Ακόμα και τώρα; Τον χειμώνα;

Βέβαια! Η θάλασσα της Κύπρου προσφέρεται για όλο τον χρόνο γιατί η θερμοκρασία του νερού είναι τέτοια. Το θέμα είναι να μην σταματήσεις να πηγαίνεις.

 

Κοίτα την αερογέφυρα Λευκωσίας με εκείνες τις πέτρες που έχουν βάλει από κάτω… Στο εξωτερικό τέτοιους χώρους τους εκμεταλλεύονται ως πάρκα για ποδήλατα ή πατίνια.

Να ρωτήσω αν τίθενται θέματα ασφαλείας για το εν λόγω σπορ; Είναι απομακρυσμένες απ’ τους λουόμενους οι περιοχές που κινείστε;

Στην Κύπρο έχουμε ένα εξαιρετικά λάθος σύστημα και θα στο εξηγήσω. Όλες οι παραλίες στην χώρα μας είναι για λουόμενους αφού παντού υπάρχουν σημαδούρες, οπότε δικαιούσαι να κολυμπήσεις. Υπάρχουν κάποιοι δίαυλοι απ’ τους οποίους μπαινοβγαίνουν βάρκες αλλά πρόσεξε, εγώ που κάνω windsurfing πρέπει να περάσω απ’ την περιοχή των λουόμενων. Κι όταν το κάνω αυτό, ρισκάρω κάθε φορά να με δει η Λιμενική και να πάρω 85 ευρώ πρόστιμο. Με έχουν γράψει κι εμένα και πολλούς φίλους μου.  

Ε, πώς θα μπεις στην θάλασσα τότε;

Αυτή είναι και η απορία των windsurfers!

 

Δυστυχώς, είμαστε ένα νησί χωρίς νησιώτες.

Ο Ιστιοπλοϊκός φιλοξενείται σε κρατική γη αλλά δεν υπάρχει χώρος για τα μέλη του να κάνουν το σπορ;

Αυτή είναι μια καλή ερώτηση για τους ιθύνοντες. Μια άλλη καλή ερώτηση θα ήταν γιατί όλες μας οι παραλίες θεωρούνται κατάλληλες για κολύμπι και πως γίνεται να μην έχουν τότε όλες οι παραλίες ναυαγοσώστη. Στο Μενεού για παράδειγμα, όλη η ακτή είναι για λουόμενους αλλά δεν έχει ναυαγοσώστες. Θα έπρεπε να έχουμε και παραλίες μόνο για τα σπορ αυτά γιατί μ’ αυτό τον τρόπο θα αφήναμε το άθλημα να εξελιχθεί.

 

Ήρθαν πολλοί λάτρεις του skateboard απ’ το εξωτερικό ειδικά για τον χώρο στην πλατεία της Παλλουριώτισσας.

Ωστόσο, τα οργανωμένα water sports έχουν χώρο να κινούνται.

Μα εκείνα δεν είναι σπορ πλέον. Είναι παιγνίδια που δουλεύουν με μηχανή. Το να κάθεσαι κάπου και να σε τραβάνε δεν είναι σπορ. Ναι, ανεβάζεις την αδρεναλίνη σου, περνάς καλά, αλλά αθλήματα δεν είναι η μπανάνα  και ο τροχός. Το σκι και το wakeboard όμως είναι.

Με τους κυματοθραύστες στις παραλίες μας τι γίνεται; Πόσο επηρεάζουν το άθλημα;

Για όλους όσοι ασχολούμαστε με το windsurfing, πάρα πολύ. Μάλιστα θα βάλουν κυματοθραύστη στον Φάρο που λέγαμε, ένα απ’ τα καλύτερα μέρη για να κάνεις windsurfing στην ελεύθερη Κύπρο. Τους βάζουν για να καταπολεμήσουν την διάβρωση του εδάφους λένε και μια παρέα που το ψάξαμε μάθαμε πως αυτό δεν ισχύει πλέον για την συγκεκριμένη περιοχή. Άσε που δημιουργούν και επιπλέον προβλήματα τα οποία είδαμε και στην Ορόκλινη. Όπου μπήκαν κυματοθραύστες μειώθηκε η στάθμη του νερού, πράγμα που το κάνει να βαθαίνει απότομα από ένα σημείο και μετά, οπότε και πράγμα επικίνδυνο. Υπάρχουν κι άλλοι τρόποι για καταπολέμηση της διάβρωσης εδάφους αλλά νομίζω δεν τους έψαξε καθόλου το κράτος.

 

Εγώ που κάνω windsurfing πρέπει να περάσω απ’ την περιοχή των λουόμενων. Κι όταν το κάνω αυτό, ρισκάρω κάθε φορά να με δει η Λιμενική και να πάρω 85 ευρώ πρόστιμο. Με έχουν γράψει κι εμένα και πολλούς φίλους μου.

Πώς μπορούν να αναπτυχθούν αθλήματα όπως το windsurfing στην Κύπρο;

Με όραμα. Εκτός απ’ τις ειδήσεις που λέγαμε, είναι και η εκπαίδευση. Θα σταθώ σ’ αυτό για να τονίσω ξανά πως τα παιδιά πρέπει να μαθαίνουν πως δεν είναι μόνο τρία τα αθλήματα που υπάρχουν. Ξέρεις, όταν ήμουν μαθητής είχα μείνει ανεξεταστέος στην γυμναστική επειδή δεν ήθελα να παίζω ποδόσφαιρο. Πρέπει να ενημερωθεί ο κόσμος πως υπάρχουν κι άλλα αθλήματα και να μην τα απορρίπτει. Για χρόνια κυκλοφορούσα με το longboard και το κουπί στους δρόμους κι άκουγα τα πάντα απ’ τους περαστικούς. Από κόρνες μέχρι να κατεβάζουν τα παράθυρα και να φωνάζουν «Που πάεις ρε; Πρόσεχε τους καρχαρίες» ή «Έχει κύμα, πρόσεχε». Δεν με νοιάζει πια. Το διασκεδάζω. Αυτό όμως που θέλω να τονίσω είναι πως η έλλειψη παιδείας και η άρνηση να δεχτούμε οτιδήποτε καινούριο δεν είναι σίγουρα ο τρόπος για να αναπτυχθεί ένα άθλημα.

Κλείνοντας να σε ρωτήσω, δεν είναι περίεργο που είμαστε ένα νησί…

Σταμάτα ως εκεί, ξέρω τι θα με ρωτήσεις και την έχω την απάντηση. Ναι, είμαστε ένα νησί χωρίς νησιώτες. Δυστυχώς. Δες τα νησιά της Ελλάδας, τους γείτονές μας. Κάθε παραλία έχει την παραδοσιακή της ψαροταβέρνα, φυσικό τοπίο… Εδώ πάμε στην θάλασσα με το κοστούμι και την τουαλέτα. Θέλουμε ποτά και δυνατή μουσική παντού. Δεν γίνεται να είναι παντού έτσι. Έχουμε την τύχη να ζούμε σε μια χώρα όπου μέσα σε διάστημα 45 λεπτών μπορείς να βρεθείς απ’ το βουνό στην θάλασσα. Το πρωί να κάνεις snowboard και το απόγευμα windsurfing. Το έχω κάνει. Πρέπει να εκμεταλλευτούμε τα καλά που έχουμε, να τα αναδεικνύουμε και το κυριότερο, να τα σεβόμαστε.