Και ένοιωθαν, μαζί με τη φίλη της, πολύ περήφανες και συγκινημένες, παρόλο που όπως η ίδια λέει στη CITY: «ήμουνα πολύ μικρή για να καταλάβω τη σημασία της λέξης Ανεξαρτησία».

59 χρόνια μετά, επικοινωνήσαμε μαζί της, ζητώντας της να μας πει τι θυμάται, για ποιο σκοπό έγινε η φωτογράφηση, ποια είναι η άλλη κοπέλα στην εικόνα, μέχρι πού είχε ταξιδέψει τότε η φωτογραφία, αλλά και τι σκέφτεται σήμερα (τόσα χρόνια μετά) κοιτάζοντάς την ξανά;

Όταν έγινε η φωτογράφηση αυτή ήμουνα 13 χρόνων. Το μόνο που θυμάμαι είναι τον μακαρίτη τον πατέρα μου να μου λέει «θέλω να βάλεις τη κυπριακή σου τη στολή και να βγάλουμε μια φωτογραφία. Θα κάνεις ότι κεντάς τη σημαία». Όταν, όμως, το δοκιμάσαμε, δεν φαινότανε ολόκληρη η σημαία, οπότε φώναξα μια φίλη γειτονοπούλα και βγάλαμε τη φωτογραφία μαζί.

Εκείνη τη μέρα ήταν η πρώτη φορά που είδαμε τη σημαία του κράτους μας. Ο πατέρας μου την πήρε από το Προεδρικό με μεγάλη προσοχή και μεγάλη μυστικότητα, για να τη φωτογραφήσει. Είχε υποσχεθεί ότι η φωτογραφία δεν θα δημοσιευτεί μέχρι τη μέρα της Ανακήρυξης της Ανεξαρτησίας.

Παρόλο που ήμασταν μικρές, εντούτοις δεν είπαμε τίποτα σε κανέναν. Ήμασταν πολύ περήφανες και συγκινημένες που πρώτες εμείς, δυο μικρά κορίτσια, κρατήσαμε τη σημαία μας.

Την εποχή εκείνη ήμουνα πολύ μικρή για να καταλάβω τη σημασία της λέξης Ανεξαρτησία.

Η φωτογράφηση αυτή έγινε γιατί ο πατέρας μου ήτανε φωτορεπόρτερ στον Φιλελεύθερο και αντιπρόσωπος του Associated Press και ήθελαν να έχουν το σύμβολο του νεοσύστατου τότε κράτους. Η φωτογραφία αυτή δεν ξέρω μέχρι που έφτασε, θέλω όμως να πιστεύω ότι ταξίδεψε παντού όπου υπήρχε συνεργάτης του πρακτορείου.

Όπως είπα και πριν, νοιώθω πολύ περήφανη που ήμουν η πρώτη που είδε, άγγιξε και φωτογραφήθηκε με τη σημαία μας.